Page 41 - TRACTION 148

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΧΟΥΝΤΡΑ, ΦΩΤΟ: WEB, shuttErstock

Αυτό το γλυκό κι αθώο στην εμφάνιση των μωρών απο-
τελεί στοιχείο της επιβίωσης και της εξέλιξης. Τα μωρά
δείχνουν αθώα, ακίνδυνα και απροστάτευτα. Όχι μόνο
στους ανθρώπους αλλά και στα ζώα.
Το γεγονός δημιουργεί την επιθυμία για προστασία, βοή-
θεια, ακόμη και ευθύνη. Τα μωρά είναι απαλλαγμένα από
εντάσεις και χημικές διεργασίες άγχους, θυμού και αντα-
γωνισμού τα οποία αποτυπώνονται και στις εκφράσεις,
οπότε στη γλώσσα των ζώων, ακόμη και των λιγότερο
ευφυών, δείχνουν ακίνδυνα.
Ωστόσο, για να υπάρχει ποικιλία, η Φύση έχει φροντίσει
για τις εξαιρέσεις, τις αντιθέσεις και συχνά κάποιες υπερ-
βολές. Που άλλες είναι αστείες, άλλες τρομακτικές, άλλες
και τα δύο μαζί.
Ποιο είναι το πιο επικίνδυνο μωρό στη Φύση; Κατά γενι-
κή ομολογία η Slow Loris, που μοιάζει με λεμούριο αλλά
δεν είναι, έχει όμως το ίδιο βλέμμα του «λυπήσου με
κι αγάπησέ με». Ζει στην Ινδονησία και, καθώς κινείται
πολύ αργά, είναι εύκολο να το χαϊδέψεις. Τότε όμως πυ-
ροδοτούνται τα ένστικτά του.
Στο άκρο του βραχίονα έχει έναν αδένα που εκκρίνει
δηλητήριο. Μόλις αισθανθεί απειλή, γλύφει τον αγκώνα
του και στη συνέχεια δαγκώνει το ανυποψίαστο θήραμα.
Το δάγκωμα προκαλεί έντονη αλλεργική αντίδραση, που
μπορεί να επιφέρει ακόμη και τον θάνατο...
Αντίθετα, ένα καθόλου συμπαθές στην όψη, είναι το πιο
κατατρεγμένο μωρό στον πλανήτη και είναι αυτό της σαύ-
ρας. Σε σχέση με άλλα μωρά είναι το πιο αδικημένο από
τη μοίρα και τη Φύση. Είναι τα μόνα όντα που δεν προ-
στατεύονται από τη μητέρα τους μετά τη γέννα. Η οποία,
αν πεινάει, δεν θα διστάσει ακόμη και να τα φάει!
Η μαμά σαύρα εναποθέτει αυγά ή γεννά σαυράκια τα
οποία φροντίζει να βρίσκονται σε ασφαλές μέρος. Εκεί
τελειώνουν οι υποχρεώσεις που της έχει αναθέσει η
Φύση. Καθώς είναι το ον με τον πιο αρχέγονο εγκέφαλο,
διαθέτει απλά, στυγνά ένστικτα επιβίωσης.
Αυτά τα ένστικτα περιλαμβάνουν την αποστολή να τρώει
τα μωρά σαυράκια από τις άλλες σαύρες απλώς για να
μειώσει τον ανταγωνισμό και όσους διεκδικούν την ίδια
τροφή με εκείνη. Αναγκαστικά, λοιπόν, τα μικρά σαυ-
ράκια πολύ νωρίς αυτονομούνται, παίρνουν δρόμο και
τρέφονται μόνα τους.
Τότε είναι που αν τα συναντήσει η μαμά σαύρα δεν θα
την απασχολήσει αν είναι δικά της ή όχι: θα τα φάει...
Συναισθήματα δεν υπάρχουν καθώς δεν υπήρχε χώρος
στον εγκέφαλό τους για τέτοια και δεν έχουν κοινωνικές
πιέσεις να εξετάσουν. Οπότε, με τα ανθρώπινα δεδομένα,
η σαύρα λογίζεται ως άσπλαχνη, για την ίδια όμως όλα
είναι κανονικά. >>