Page 39 - TRACTION 114
P. 39
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΧΟΥΝΤΡΑ, ΦΩΤΟ: WEB
Το υποβρύχιο χόκεϊ ξεκίνησε την καριέρα του στο Βρετανι-
κό Ναυτικό κάπου στη δεκαετία του 1950, και σκοπός του
ήταν η άσκηση και η διατήρηση της φυσικής κατάστασης
των δυτών του. Ταυτόχρονα µε αυτό βελτιωνόταν η δεξιότη-
τά τους στις κινήσεις µέσα στο νερό, αλλά και η δυνατότητα
να αντιλαµβάνονται τον υποβρύχιο χώρο καλύτερα.
Όλα αυτά λειτουργούσαν µια χαρά και η ιδέα ήταν εύστοχη.
Μέχρι που η δραστηριότητα πέρασε τον Ατλαντικό και τον
Ειρηνικό µαζί, έφτασε στην Αυστραλία, όπου αναδείχθηκε
σε ένα ακόµη άθληµα, κάπως ιδιαίτερο είναι η αλήθεια. Με
το πέρασµα των χρόνων εξαπλώθηκε ακόµη περισσότερο
και σήµερα το υποβρύχιο χόκεϊ υπάρχει σε περισσότερες
από 20 χώρες.
Κάπου εδώ θα πρέπει να γίνει µια σηµείωση, ώστε το υπο-
To κοινό στοιχείο κάθε παραλλαγής βρύχιο χόκεϊ να µη συγχέεται µε το υποβρύχιο χόκεϊ στον
πάγο. Με αυτό θα καταπιαστούµε αργότερα, να είναι κι ο
του χόκεϊ είναι η χρήση µπαστουνιού καιρός πιο συµβατός µε αυτό το «ice»...
µε το οποίο ο παίκτης χτυπά ή Το υποβρύχιο χόκεϊ παίζεται προφανώς σε πισίνες και χρειά-
σπρώχνει έναν δίσκο ή µια µπάλα. ζεται µια διάσταση 25 µ. x 15 µ. περίπου, ενώ το νερό πρέπει
να έχει βάθος 2 - 4 µέτρα. Κάθε οµάδα έχει 12 παίκτες, εκ
Κατά τα λοιπά, οι εκδοχές του χόκεϊ των οποίων οι 10 συµµετέχουν σε κάθε παιχνίδι. Συµµετέ-
ξεπερνούν τη φαντασία. χουν, δεν είναι µέσα στο νερό όµως. Γιατί κάθε στιγµή µόνο
οι έξι από αυτούς κολυµπούν και παίρνουν µέρος στις υπο-
βρύχιες µονοµαχίες.
Κάθε ένα από τα δύο ηµίχρονα ενός αγώνα έχει διάρκεια
15 λεπτών, µε µόλις τρία λεπτά διάλειµµα µεταξύ αυτών.
Αν βάλουµε και ένα time out των 60” ανά ηµίχρονο, που
έχει στη διάθεσή του κάθε προπονητής, προκύπτει συνολική
διάρκεια 47 λεπτών για µια πλήρη υποβρύχια συνάντηση
όσο κυλά ο χρόνος. ∆ιότι αυτό δεν συµβαίνει πάντα...
Κατά τα δύο τελευταία λεπτά του αγώνα, ο χρόνος σταµατά
µε κάθε σφύριγµα ή ολοκλήρωση κάποιας φάσης κάπως
όπως στο µπάσκετ, αλλά όχι για όλη τη διάρκεια του παι-
χνιδιού. Με όλα αυτά, η συνολική διάρκεια ενός παιχνιδιού
µπορεί να φτάσει και τη µία ώρα.
Από τους 12 παίκτες κάθε οµάδας, οι 10 κάθονται κοντά
στην πισίνα και οι έξι από αυτούς βρίσκονται µέσα στο νερό.
Ανά πάσα στιγµή µπορεί να γίνει αλλαγή, αρκεί ο παίκτης
που θα πέσει στο νερό να το πράξει αφού ο άλλος έχει ήδη
βγει από αυτό.
Ο εξοπλισµός των παικτών περιλαµβάνει πέδιλα, όχι πολύ
µεγάλα, µάσκα µε αναπνευστήρα, σκουφάκι µε προστατευ-
τικά για τ’ αυτιά – δανεικό από το water polo – κι ένα γάντι
από χοντρό latex, για να προστατεύουν τα χέρια τους από τα
χτυπήµατα από τον δίσκο ή τα µπαστούνια. Τα οποία έχουν
µήκος µόλις 35 εκατοστά, ώστε να εξυπηρετούν τον σκοπό
τους χωρίς να προβάλλουν µεγάλη αντίσταση κατά την κί-
νησή τους µέσα στο νερό.
Το ερώτηµα που ασφαλώς πλανάται από την αρχή της συ-
ζήτησης είναι κατά πόσο µπορεί κάποιο σώµα να κινηθεί
επαρκώς κάτω από το νερό µε µια απλή αρχική ώθηση.
Η απάντηση είναι πως τα πάντα είναι θέµα τεχνικής... Ένας
καλός παίκτης µπορεί να εκτοξεύσει τον δίσκο έως και τρία
µέτρα από τον βυθό, ώστε να πασάρει σε συµπαίκτη του ή
να σκοράρει.
TRACTION
TRACTION MAGAZINE 39MAGAZINE 39
