Page 13 - TRACTION 123

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΧΟΥΝΤΡΑ

ερέθισµα - συναίσθηµα. Όλες οι φοβίες που έχουµε βασίζονται και Η ταχύτητα δεν είναι αντικειµενικά κακό πράγµα. Είναι όσο κακό αισθα-
προέρχονται από µια καταχώρηση που έγινε κάποτε. Αν στα παιδικά νόµαστε ότι είναι. Αν δεν την αισθανόµαστε µεγάλη ή κακιά ή λάθος,
σου χρόνια σε δάγκωσε σκύλος γιατί του τραβούσες τα αυτιά (τα σκυ- τότε είµαστε εντάξει και πορευόµαστε µε αυτή. Κι εδώ το µέγεθος της
λιά δεν δαγκώνουν χωρίς λόγο) ή η µητέρα σου σε φρίκαρε λέγοντας ψευδαίσθησης που έχουµε δηµιουργήσει αντικαθιστά τη χειροβοµβίδα
ότι θα σε δαγκώσει, τότε ζεις µε αυτό το µοτίβο και όποτε βλέπεις σκύλο µε ατοµική βόµβα...
σε πιάνει κρύος ιδρώτας. Σε όλον αυτόν τον συλλογισµό πρέπει να εντάξουµε µία ακόµη παρά-
Για τον ίδιο ακριβώς σκύλο, αν καταχωρήθηκε στον εγκέφαλο ενός άλ- µετρο. Για ό,τι κάνουµε, οποιαδήποτε δράση ή ενέργεια ή απόφαση,
λου παιδιού µε άλλο συναίσθηµα – επειδή έπαιξε µαζί του ή η µητέρα έχουµε πάρει την έγκριση από το ισχυρότερο, αρχαιότερο και πλέον
του τον περιέγραψε ως καλό –, το µοτίβο στον εγκέφαλο είναι φιλικό ανεξάρτητο κέντρο που υπάρχει στον εγκέφαλο κάθε εµβίου όντος: την
προς τα σκυλιά γενικότερα. Τόσο απλά. έγκριση ότι δεν κινδυνεύει η σωµατική µας ακεραιότητα ή η ζωή µας. Αν
Είναι αρκετά σαφές όσο και τροµακτικό ότι δεν ζούµε σε έναν «πραγµα- κάτι τέτοιο δεν συµβεί, η έγκριση δεν θα έρθει µε κανέναν τρόπο.
τικό» κόσµο αλλά σε αυτόν που έχουµε διαµορφώσει στον εγκέφαλό Το συµπέρασµα είναι ότι οι αποφάσεις που παίρνουµε όταν οδηγούµε
µας, σύµφωνα µε τις εµπειρίες και τα βιώµατά µας. βασίζονται σε ψευδαισθήσεις, και µάλιστα ενισχυµένες µε το αίσθηµα
Οµοίως, η αίσθηση που έχουµε για τον κίνδυνο, το όµορφο, το πρέπον της ασφάλειας.
και όλα τα πράγµατα γενικότερα, δεν είναι αντικειµενικός, παρά πέρα Τώρα ξέρουµε καλύτερα γιατί καθηµερινά συµβαίνουν τροχαία δυστυ-
για πέρα υποκειµενικός. Και εξαρτάται από τα µοτίβα που έχουµε δια- χήµατα.
µορφώσει για το κάθε πράγµα. Ο τρόπος για την αναµόρφωση των µοτίβων είναι πολύ απλός, µπο-
Κατόπιν αυτών, είναι ασφαλές να πούµε ότι στην ουσία η αίσθηση ρεί να την κάνει ο καθένας και µετά θα έχουµε αποβάλει οριστικά το
που έχουµε για τα πράγµατα δεν είναι τίποτε περισσότερο από µια θέµα «τροχαία δυστυχήµατα» από τη ζωή µας. Ένα θέµα για επόµενο
ψευδαίσθηση. Ολότελα δική µας, από τη διαµόρφωσή της µέχρι και τη άρθρο...
λειτουργία της.
Στην οδήγηση το θέµα αυτό αποκτά άλλες διαστάσεις. Αν πούµε ότι ενό-
σω κινούµαστε έχουµε µια αντίληψη για τα πράγµατα που συµβαίνουν
και το περιβάλλον που χρησιµοποιούµε, θα πρέπει να ξέρουµε ότι µιλά-
µε για τη δική µας ψευδαίσθηση γι’ αυτά και όχι την πραγµατικότητα.
Αυτή η ψευδαίσθηση είναι που µας κάνει να αισθανόµαστε ασφαλείς
όταν οδηγούµε χωρίς ζώνη. Αισθανθήκαµε ότι αυτό είναι ασφαλές τις
πρώτες φορές που το κάναµε και πλέον το µοτίβο µε το οποίο πορευό-
µαστε εµπεριέχει και αναπαράγει την ίδια ακριβώς... ψευδαίσθηση.
Το ίδιο για το κράνος, την οδήγηση µετά την κατανάλωση έστω και λί-
γου αλκοόλ, ενός πλούσιου γεύµατος ή το να συνεχίζουµε την οδήγηση
ενώ τα βλέφαρά µας έχουν αρχίσει να γέρνουν. Είµαστε εντάξει µε όλα
αυτά γιατί τα µοτίβα που έχουµε δηµιουργήσει τα κάνουν όλα αυτά απο-
δεκτά. Και έχουµε την ψευδαίσθηση ότι είµαστε ασφαλείς. Μόνο που σε
αυτές τις περιπτώσεις η ψευδαίσθηση αυτή είναι τόσο ασφαλής όσο και
το να έχεις στην τσέπη σου µια χειροβοµβίδα χωρίς την περόνη...

TRACTION MAGAZINE 13