Page 48 - TRACTION 144
P. 48

ΚΟΡΝΙΖΑ                                                                  ΑΠΟ  ΤΟΝ ΘΩΜΑ Κ. ΕΥΘΥΜΙΟΥ

















































                 Φωτογραφία: Θ.Κ.Ε.

              Οι γέφυρες φτιάχτηκαν για να ενώνουν. Μας πηγαίνουν στην   ένας τρόπος να περάσεις. Να το ξεπεράσεις. Και αυτό φαίνεται να
              αντίπερα όχθη: ενός ποταµού, ενός χειµάρρου, µιας λίµνης, µιας   καλούµαστε να κάνουµε τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτό κάνουµε.
              παρεξήγησης. Χαοτικό το χάσµα που δεν µπορεί να γεφυρωθεί.   Χτίζουµε γέφυρες: κάποιες φορές απλώς από τη µια µέρα στην
              Φτιάχτηκαν για να πάµε πιο κάτω, για να µην σταµατήσουµε, για   άλλη, και άλλες από την προηγούµενή µας ζωή στην επόµενη.
              να µην παραδώσουµε τα όπλα, για να µην µπορούµε να ισχυρι-  Ακόµα χτίζουµε. Ακόµα περιµένουµε να αρχίσει.
              στούµε ότι φτάσαµε σε αδιέξοδο. Κάθε λύση σε κάποιο πρόβλη-   Ακόµα δεν έχουµε περάσει απέναντι. Θα γίνει όµως και αυτό.
              µα είναι µια µικρή γέφυρα. Κάποιες τις χτίζουµε µε κόπο, µε ιδρώ-  Θα πάµε παρακάτω. Ένα - ένα λιθαράκι. Θα γίνει. Η µαγεία της
              τα, µε προσωπική θυσία. Άλλες έρχονται ουρανοκατέβατες, ως εκ   κατασκευής µιας γέφυρας – όπως αυτή του Νούτσου ή Κόκκο-
              θαύµατος. Μάννα εξ’ ουρανού. Σε κάποιες είχαµε βοήθεια· έναν   ρη στο Ζαγόρι (του 1750) που εικονίζεται και που, εκτός από
              συνοδοιπόρο που, όταν εµείς βάλαµε τα χέρια µας στο πρόσωπό   πολυφωτογραφηµένη, είναι αντιπροσωπευτικότατης προσέγγισης
              µας από αγανάκτηση και χάσαµε την ελπίδα, εκείνος βρήκε το πιο   στα όσα διαβάσατε νωρίτερα – είναι «ο τελευταίος λίθος»! Ο
              κοντινό «λιθαράκι» και ξεκίνησε να χτίζει. Μας έδειξε τον τρόπο.   επονοµαζόµενος και «θολίτης». Είναι αυτή η πέτρα που «κλεί-
              Το ένα µετά το άλλο.                               δωνε» µε την τοποθέτησή της στην κορυφή του τόξου όλη την
              Γι’ αυτό µας αρέσει τόσο να τις κοιτάζουµε, να τις διασχίζουµε,   κατασκευή! Μεταφορικά, αυτή που ενώνει! Τα γεφύρια αρχικά
              να τις φωτογραφίζουµε. Γιατί µας θυµίζουν ότι όπου κι αν είσαι,   ένωσαν πεζούς, κατόπιν τα άλογα, µετά τα κάρα και συνέχιζαν να
              όσο δύσβατος και αν είναι ο δρόµος, όσο άγρια τα νερά από   φαρδαίνουν ώστε να περνάνε αυτοκίνητα και τρένα. Η επικοινω-
              κάτω, όσο απότοµος ο γκρεµός, όσο αφιλόξενο το τοπίο, υπάρχει   νία σε όλο της το µεγαλείο!
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52