Page 30 - TRACTION 126-127
P. 30

ΠΙΣΣΑ & ΧΩΜΑ

              «ΕΡΧΕΤΑΙ»...













               Τ
               ΤΑ ΛΙΓΑ ∆ΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΠΟΥ

                                            Α ΠΟ
                                                  Υ
                 Α ΛΙΓ
                        Α ∆ΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤ
               ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ,
               ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ,
               ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ
               ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ
               ∆ΙΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΚΑΙ Η ΕΙΣΠΝΟΗ
               ΜΕΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΛΙΓΟ
               ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ




























              Βρισκόµαστε στην Αργεντινή, στο Carlos Paz. Είναι 28 Απριλίου 2019.   ρώσει, φορτώνουν το αυτοκίνητο µε ό,τι χρειάζονται και φεύγουν. Είναι
              Στην πραγµατικότητα, όµως, θα µπορούσαµε να είµαστε οπουδήποτε   οι άνθρωποι που ίσως δεν κοιµήθηκαν καν το προηγούµενο βράδυ απ’
              στον κόσµο. Τα τοπία, όπως και τα χρώµατα, ποικίλλουν. Το γεωγρα-  τη χαρά και τον ενθουσιασµό. Αυτοί που στέκονται όρθιοι στα όρη, στα
              φικό πλάτος και µήκος αλλάζει και «χορεύει» κατά τη διάρκεια του   άγρια βουνά για ώρες περιµένοντας κάτι, όντας όµως ήδη «γεµάτοι»
              χρόνου. Εκκωφαντικά όµορφοι ήχοι διαχέονται σε πόλεις, χωριά και   ακόµα και στην αναµονή, στην αφόρητη ζέστη ή το τσουχτερό κρύο,
              δάση σ’ όλη την υφήλιο. Όχι, δεν εννοώ µόνο τους ήχους των εξα-  κάτω από τον αδυσώπητο ήλιο ή το απόλυτο σκοτάδι.
              τµίσεων και των κινητήρων. Εννοώ των ανθρώπων. Των ανθρώπων   Φτάνουν όσο πιο κοντά µπορούν στο προεπιλεγµένο µε προσοχή και
              των οποίων οι σιλουέτες διαγράφονται σ’ αυτή τη φωτογραφία. Τι   φροντίδα spectator zone και παρκάρουν. Βγαίνουν, φορτώνονται,
              σηµασία έχει η εθνικότητά τους, το φύλο τους, η ηλικία τους; Είναι   ξεκινούν. Ακόµα και εάν χάθηκαν, όπου και αν ρωτήσουν θα βρουν
              όλοι ένα, είναι οι «ίδιοι» άνθρωποι παντού. Λάτρεις του µηχανοκίνη-  βοήθεια. ∆εν είναι χαµένοι στην πραγµατικότητα. Ψάχνουν το τέλειο
              του αθλητισµού.                                    σηµείο, µια φουρκέτα ίσως. Η ειδική διαδροµή που επέλεξαν είναι
              Ζούνε κανονικά όπως όλοι µας: δουλεύουν, αγωνίζονται, τρώνε, κοι-  µαγικά ανήσυχη: όλοι ψάχνουν µια θέση απόλαυσης. Τη βρίσκουν.
              µούνται, βγαίνουν. Ο καθένας τους ξεχωριστός. Εδώ, όµως, όλοι ίδιοι.   Αράζουν. Ανοίγουν το παγουράκι, πίνουν µια γουλιά καφέ. Κοιτάνε το
              Όλοι «άρρωστοι» µε τα ράλι. Είναι οι άνθρωποι που ξυπνάνε πριν ξηµε-  ρολόι, έχουν ακόµα χρόνο. Το πρώτο «τέρας» µπαίνει στις 8.36.
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35