Page 22 - TRACTION 144
P. 22

cover story
                cover story




















































              normani


              Όταν λοιπόν στα 16 μου χρόνια έφαγα την πετριά να γίνω συνοδηγός,   γάτες του, με όποια ιδιότητα είχαν εμπλοκή στην ομάδα. Χαρακτηριστικό
              σε μια κοπάνα από το σχολείο για να πάω στην Πάρνηθα να δω   παράδειγμα, στους αγώνες μας στο εξωτερικό, αν δεν μπορούσαμε να
              Ράλλυ Ακρόπολις, ούτε που μπορούσα να φανταστώ τα όσα υπέροχα   βρούμε όλα τα δωμάτια που χρειαζόμαστε σε ένα ξενοδοχείο τότε όλη
              έζησα μέσα στο δεξί καυτό κάθισμα.                 η ομάδα και ο ίδιος μέναμε σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, όπως στο eifel
              Πρώτος αγώνας, εαρινό ράλι 1970 και συνεχίζουμε. Στις αρχές της δε-  rallye στο Nurburgring. Ή όταν μείναμε από βλάβη στις δοκιμές του
              καετίας του 1980, μέσω του αείμνηστου Γιώργου Ραπτόπουλου, γνωρί-  Ακρόπολις το 1988 και ο ξενώνας στην Ελατού ήταν γεμάτος. Κοιμηθή-
              στηκα με τον Jigger – πιτσιρικάς εκείνος τότε. Ήταν μια γνωριμία που θα   καμε στο σπίτι του φίλου μου του Παναγιωτόπουλου που διαχειριζόταν
              έβαζε σε διαφορετική τροχιά την εξέλιξή μου ως συνοδηγού αλλά και   τον ξενώνα και που είχε μήνες να επισκεφθεί. Κοιμηθήκαμε σκεπασμένοι
              θα οδηγούσε στη δημιουργία μιας μακρόχρονης, αληθινής φιλίας.  με ασήκωτες κουβέρτες, πλεγμένες από τραγόμαλλο!
              Ως οδηγό τον χαρακτήριζε η μανία του να είναι μονίμως με το γκάζι στο   Παροιμιώδης η επιμονή του να δοκιμάσουμε να περάσουμε μια φουρ-
              πάτωμα και να ρουφά σαν σφουγγάρι κάθε μέτρο εμπειρίας που μαζεύ-  κέτα με 5η! Η διαρκής άρνησή μου, έφερνε τον αντίλογο: «ευκαιρία
              αμε μέσα στις Ειδικές Διαδρομές, αφού είχαμε ξεκινήσει από το μηδέν.   να δοκιμάσουμε την τετρακίνηση»! Κι όταν το 1990 βγήκαμε από
              Οι Ιταλοί λένε πως για να γίνεις καλός οδηγός αγώνων χρειάζεται cuore   τον δρόμο σε έναν αγώνα στην Αγγλία, πηγαίνοντας πολύ βαθιά και
              e mano, καρδιά και χέρι δηλαδή. Κι από αυτά είχε και περίσσευμα ο   διαλύοντας το αυτοκίνητο, ευτυχώς αλώβητοι, το πρώτο του σχόλιο
              ψηλός, όπως φιλικά τον αποκαλούσαμε μεταξύ μας. Ευφυέστατος, ταπει-  όταν προσπαθούσαμε να βγούμε από τα συντρίμμια ήταν: «τελικά είχες
              νός, πειραχτήρι ως χαρακτήρας και με απέραντο σεβασμό στους συνερ-  δίκιο, δεν περνά η φουρκέτα με 5η»!  Η εξέλιξη μου περαιτέρω ως
              22 TRACTION MAGAZINE08
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27