Οι περίφημες Ιταλίδες που κλέβουν τις καρδιές των απανταχού αυτοκινητόφιλων είναι φυσικά οι Alfa Romeo, όντας κομψές, στυλάτες, καλλίγραμμες και πάντα πρόθυμες και ορεξάτες να ανεβάσουν τους παλμούς των οδηγών τους σε τριψήφια επίπεδα. Τι συμβαίνει όμως όταν το ιταλικό γονίδιο συναντήσει το βραζιλιάνικο; Πολύ απλά, γεννιέται η Alfa Romeo 2000 Berlina, μια Ιταλίδα made in Brazil. Παρά το μικρό της μέγεθος, η μιλανέζικη φίρμα κατάφερε το 1960 να περάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και να στήσει εκεί μια γραμμή παραγωγής αυτοκινήτων, αρχικά σε αποκλειστική συνεργασία με τη βραζιλιάνικη κρατική εταιρεία κατασκευής οχημάτων FNM (Fabrica Nacional de Motores).
Όλα ξεκίνησαν όταν ο πρόεδρος της Βραζιλίας Juscelino Kubitschek θέλησε να επεκτείνει την FNM, που ως τότε κατασκεύαζε φορτηγά οχήματα, στον τομέα των επιβατηγών. Έτσι ήρθε σε συνεννόηση και εν τέλει σε συμφωνία αποκλειστικής συνεργασίας με την Alfa Romeo για την κατασκευή μοντέλων της στη Βραζιλία, υπό τη φίρμα μάλιστα της FNM. Το πρώτο αυτοκίνητο που ξεκίνησε να κατασκευάζεται ήταν η FNM 2000 Berlina. Το 1960 κατασκευάστηκαν συνολικά 414 αυτοκίνητα, τα οποία αποτέλεσαν τα ακριβότερα αλλά και ποιοτικότερα αυτοκίνητα που κατασκεύασε ως τότε η χώρα. Η παραγωγή τους συνεχίστηκε ως το 1967, με μία ετήσια παραγωγή 330 μονάδων.
Το 1966, η FNM παράγει τρία νέα πιο σπορ μοντέλα, τα οποία μάλιστα παρότι ήταν γνήσια τέκνα της Alfa Romeo, δεν απέκτησαν ποτέ ιταλικά αδέρφια, καθώς παρήχθησαν μόνο στην πατρίδα του καφέ. Τα δύο πρώτα ήταν οι τετράθυρες Berline FNM 2000ti και 2000ti-mb, που διέθεταν turbo και απέδιδαν 105 και 115 ίππους αντίστοιχα. Το τρίτο και πιο “άγριο” μοντέλο της FNM ήταν το περίφημο Onca (που στα πορτογαλικά σημαίνει Jaguar). Ήταν ένα τρίθυρο κουπέ, κατασκευασμένο από υαλοβάμβακα, που θύμιζε υπερβολικά την Ford Mustang και πατούσε στο πάτωμα και στα μηχανικά μέρη της 2000ti-mb.
Το 1968, η Ιταλία γνωρίζει μεγάλη οικονομική άνοδο και έτσι η Alfa Romeo καταφέρνει να εξαγοράσει ολόκληρη τη βραζιλιάνικη FNM από την κυβέρνηση της Βραζιλίας, η οποία είχε ξεκινήσει τις αποκρατικοποιήσεις. Το 1969 παρήχθη το τελευταίο αυτοκίνητο της (ιταλικής πλέον) FNM και ήταν η 2150 Berlina, με κινητήρα 2132 κ.εκ. που απέδιδε 125 ίππους. Έτσι το 1974, μπαίνει στην παραγωγή η 2300, με το σήμα πλέον της Alfa Romeo να κοσμεί την περίφημη τριγωνική γρίλια, την “καρδιά” της Alfa Romeo. Η 2300 ήταν επί της ουσίας μια Alfetta σε μεγέθυνση, καθώς όλες της οι διαστάσεις είχαν αυξηθεί, ακολουθώντας τις αμερικάνικες επιταγές. Συγκεκριμένα ήταν 6 εκατοστά πιο φαρδιά και 43 εκατοστά μακρύτερη. Ο δε τετρακύλινδρος εν σειρά κινητήρας της, χωρητικότητας 2310 κ.εκ. απέδιδε 140 ίππους. Ακολούθησαν δύο βελτιωμένες εκδοχές το 1976, η 2300B με αυξημένη απόδοση 150 ίππων και η 2300ti που αποτελούσε την πιο πολυτελή εκδοχή του αυτοκινήτου.
Η οικονομική κατηφόρα στην οποία είχε αρχίσει να κατρακυλά ξανά η Alfa Romeo, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, την οδήγησε στην εξαγορά της από τη Fiat, στα τέλη του 1976, καθεστώς που ίσχυσε φυσικά και για το βραζιλιάνικο εργοστάσιο. Η Fiat συνέχισε να κατασκευάζει τις Alfa Romeo 2300 ως το 1985. Ωστόσο η δεκαετία του ’80 ήταν πολύ απαιτητική και ανταγωνιστική (και) στον χώρο του αυτοκινήτου και το μικρό μερίδιο αγοράς που κατείχε η ιταλική φίρμα στη Βραζιλία, την ανάγκασε να τερματίσει την παραγωγή της και να πουλήσει το εργοστάσιο στην Volkswagen, η οποία λόγω μεγάλης ζήτησης είχε ξεκινήσει να εξάγει αυτοκίνητα στη χώρα και την εξυπηρετούσε πολύ περισσότερο να τα παράγει εκεί. Η τελευταία βραζιλιάνικη Alfa Romeo παρήχθη στα τέλη Δεκέμβρη του 1986, κλείνοντας για πάντα το κεφάλαιο αυτό για τη μιλανέζικη φίρμα.
*Οι φωτογραφίες απεικονίζουν το πραγματικό διαφημιστικό προσπέκτους της FNM
