Ο Didier Pironi γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1952, στην πιο νότια περιοχή της επικράτειας του Παρισιού. Υπήρξε ένας από τους πλέον χαρισματικούς οδηγούς αγώνων της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συμμετείχε σε 72 Grand Prix της Formula 1, οδηγώντας για την Tyrrell (1978-1979), Ligier (1980) και Ferrari (1981-1982). Νίκησε επίσης στις 24 Hours of Le Mans το 1978 στο τιμόνι μιας Renault Alpine A442B.
Ο Didier Pironi άρχισε να σπουδάζει ως μηχανικός και είχε στόχο να πάρει το πτυχίο του για να μπει στην οικογενειακή οικοδομική επιχείρηση, αλλά μετά την εγγραφή του στη σχολή οδήγησης Paul Ricard αποδείχθηκε ότι το «κάλεσμα» των σειρήνων του μηχανοκίνητου αθλητισμού είχε καλύτερη μουσική από τα ζεμπίλια και τα πηλοφόρια, ακόμα και αν η οικοδομική ανάπτυξη του μεταπολεμικού Παρισιού υποσχόταν μεγάλες οικονομικές απολαβές.
Οι επιδόσεις του από νωρίς στους αγώνες ταχύτητας του προσέφεραν τη χορηγία Pilot Elf το 1972, ένα πρόγραμμα που σχεδιάστηκε για να προωθήσει τα νεαρά ταλέντα του γαλλικού μηχανοκίνητου αθλητισμού, το οποίο να σημειώσουμε ότι οδήγησε επίσης τους Alain Prost, René Arnoux και Patrick Tambay στη Formula 1! Ακολούθως η ανοδική πορεία του ήταν ραγδαία εξελικτική, έτσι ώστε αναδεικνύεται πρωταθλητής Formula Renault στη Γαλλία το 1974, ενώ κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλήματος Super Renault το 1976, αλλά και τον αγώνα της Formula 3 στο Μονακό το 1977.
Το ντεμπούτο του Didier Pironi στη Formula 1 έγινε στο Grand Prix της Αργεντινής στις 15 Ιανουαρίου του 1978. Η ομάδα της Tyrrell, παρόλο που ήταν βρετανική, είχε ισχυρή σχέση συνεργασίας με την Elf, η οποία χρονολογούνταν από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Την ίδια χρονιά, το 1978 πάντα, ο εικονιζόμενος ήταν μέλος της κραταιάς για την εποχή ομάδας της Renault, που είχε ξεχωρίσει με τη νίκη των 24 Hours of Le Mans. Με τον Jean-Pierre Jaussaud στο δεύτερο αυτοκίνητο της ομάδας, η ασυνήθιστη A442B, με τον τεράστιο αεραγωγό στην οροφή, κέρδισε τον αγώνα με τέσσερις γύρους διαφορά από τον μεγάλο της ανταγωνιστή, την Porsche 936s!
Δύο σεζόν με την ομάδα του Tyrrell αποδείχθηκαν αρκετές για τον Guy Ligier, που κάλεσε τον φιλοξενούμενό μας να υπογράψει στην ομώνυμη γαλλική ομάδα του το 1980, μια σεζόν στην οποία ο ίδιος σημείωσε την πρώτη του νίκη στο Grand Prix του Βελγίου στο Zolder. Η Ligier JS11/15 ήταν ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο, αλλά δεν ήταν αρκετό για να τον κάνει πρωταθλητή. Ωστόσο, η απόδοσή του προκάλεσε το ενδιαφέρον του Enzo Ferrari, ο οποίος τον «έκλεισε» για το 1981. Μάλιστα, ο ίδιος ο Ferrari αργότερα υπενθύμισε: «Μόλις ο Γάλλος έφτασε στο Maranello, κέρδισε τον θαυμασμό και την αγάπη του καθενός μας. Όχι μόνο για τις ικανότητές του ως αθλητή, αλλά με την εν γένει συμπεριφορά και προσωπικότητά του».
Με ένα γρήγορο και αξιόπιστο αυτοκίνητο φάνηκε να είναι σε θέση να γίνει ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 1982, αλλά η πραγματικότητα επιφύλασσε άλλα… Στο Grand Prix του San Marino θα ψυχρανθεί με τον ομόλογό του στην Ferrari, Gilles Villeneuve (τον οποίο εκτιμούσε απεριόριστα ωστόσο), ενώ μετά τον θάνατο του τελευταίου στο Zolder, θα κλειστεί στον εαυτό του, τη στιγμή που είχε να αντιμετωπίσει και τις συναισθηματικές συνέπειες της διάλυσης του γάμου του (κράτησε μόνο τρεις μήνες) με την επί πολλά χρόνια φίλη του Catherine Beynie. Αργότερα, ένα τραγικό ατύχημα στην πίστα του Hockenheim, κατά τη διάρκεια δοκιμών εξέλιξης των νέων ελαστικών της Goodyear, θα τερματίσει άδοξα την καριέρα του στη Formula 1, αφού θα σπάσει και τα δύο του πόδια.
Παρά το γεγονός ότι έχασε τέσσερις αγώνες από τους δεκατέσσερις του πρωταθλήματος, απώλεσε τον τίτλο από τον Rosberg με διάφορα μόλις 5 βαθμών. Το 1986, όταν ήταν ικανός να περπατήσει και με τα δύο πόδια χωρίς βοήθεια, σε μία προσπάθεια να επιστρέψει στην F1 για τη γαλλική ομάδα AGS, έκανε δοκιμές στο Circuit Paul Ricard και στη συνέχεια οδήγησε την Ligier JS27 στο Dijon-Prenois. Αποδείχθηκε ότι ήταν ακόμα αρκετά γρήγορος για να είναι ανταγωνιστικός, αλλά η επιστροφή στην F1 δεν έγινε ποτέ λόγω της έκτασης των τραυματισμών του.
Ο Didier Pironi αποφάσισε έτσι να στραφεί σε αγωνιστικά σκάφη ανοικτής θάλασσας. Στις 23 Αυγούστου 1987, σκοτώθηκε σε δυστύχημα στον αγώνα Needles Trophy Race κοντά στο Isle of Wight. Μαζί του σκοτώθηκαν και τα δύο μέλη του πληρώματός του, ο δημοσιογράφος Bernard Giroux και ο παλιός φίλος του Jean-Claude Guénard. Το σκάφος τους, «Colibri 4», χτύπησε σε ένα μεγάλο κύμα που προκλήθηκε από ένα πετρελαιοφόρο και ανετράπη. Μετά τον θάνατό του, η φίλη του Catherine Goux γέννησε δίδυμα. Προς τιμήν του ιδίου και του Gilles Villeneuve, τους ονόμασε Didier και Gilles.
