Ό,τι και να ειπωθεί για τον θαυμαστό Alex Zanardi δεν μπορεί να αποτυπώσει την αδαμάντινη θέληση του για τη ζωή, μια ζωή που τη ζει με τους δικούς του κανόνες και αποτελεί έμπνευση για εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.
Πρώην οδηγός F1, δύο φορές πρωταθλητής στο αμερικάνικο πρωτάθλημα CART και τέσσερις φορές χρυσός Παραολυμπιονίκης, στα 54 του, ο Ιταλός εξακολουθεί να είναι επαγγελματίας οδηγός αγώνων, εξακολουθεί να είναι αγωνιστής και βλέπει το μέλλον με την μοναδική αισιοδοξία που τον χαρακτηρίζει, και τώρα, εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού.
Η αισιοδοξία του Zanardi σε συνδυασμό με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τις δυσκολίες αλλά και τις αγωνιστικές του επιτυχίες θα μπορούσε να κάνει κάποιον να ξεχάσει το τρομακτικό ατύχημα που είχε στο Lausitz της Γερμανίαςτο 2001. Το ατύχημα που του στοίχισε τα κάτω του άκρα και παραλίγο τη ίδια του τη ζωή. Κανείς όμως δεν θα ξεχάσει την απίστευτη επιστροφή του στην αγωνιστική δράση μόλις δύο χρόνια μετά τον ακρωτηριασμό των ποδιών του, χάρη στο πείσμα και τη θέληση του αλλά και την συμβολή της επιστήμης.
Ο οδηγός της BMW και πρεύσβης των Βαυαρών βρίσκεται αυτή την κρίσιμη περίοδο στο σπίτι του στην πολύπαθη Β. Ιταλία και παραχώρησε συνέντευξη, μιλώντας για την σημασία της κοινωνικής αποστασιοποίησης. Μας στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας αλλά και “οδηγίες” για να βγούμε από την πανδημία μια ώρα αρχύτερα και με τη μέγιστη ασφάλεια. Ας διαβάσουμε με προσοχή τα σημαντικότερα κομμάτια από τη συνέντευξη.
-Alessandro, γεωγραφικά βρίσκεσαι στο κέντρο της κρίσης, στην Ιταλία. Το πρώτο και πιο σημαντικό: πώς είσαι εσύ και η οικογένεια σου;
AZ: “Είμαστε καλά. Φυσικά νιώθουμε τις συνέπειες του τι γίνεται αλλά σίγουρα οι σκέψεις και οι προσευχές μας πηγαίνουν σε όλους τους ανθρώπους και όλες τις οικογένειες που πολεμούν τον ιό με πιο άμεσο τρόπο, μέσα στα νοσοκομεία, με όλους τους ανθρώπους που το υποστηρίζουν, με τις νοσοκόμες, τους γιατρούς κ.ο.κ. Νιώθουμε τυχεροί. Έχουμε ένα σπίτι, εχω εδώ όλο τον εξοπλισμό για να προπονούμαι και είμαστε υγιείες -έτσι δεν υποφέρουμε περισσότερο από όσο είναι λογικό.”
-Μπορείς να περιγράψεις την καθημερινότητα σου;
AZ: “Προσωπικά, ως άνθρωπος που έχει ακόμη αγωνιστικούς στόχους μπροστά του, μπορώ να συγκεντρωθώ περισσότερο στην προπόνηση μου. Σίγουρα δεν θα ευχόμουν ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο αλλά όπως και με όλα τα πράγματα υπάρχουν πάντα διαφορετικές πτυχές και δεν είναι όλα πάντα αρνητική ή πάντα θετικά. Για μένα η θετική πτυχή είναι ότι το τηλέφωνο μου δεν χτυπά συχνά, κανείς δεν μου ζητά να πάω κάπου και έτσι έχω πολύ περισσότερη ώρα να βάλω τις προτεραιότητες μου στη σειρά που θέλω. Ξυπνάω το πρωί και λέω: εντάξει, είναι αυτή η στιγμή της ημέρας που θα προπονηθώ. Έτσι σχεδιάζω την ημέρα μου γύρω από την προπόνηση μου και φυσικά εργάζομαι πολύ και με τον υπολογιστή, μένω συνδεδεμένος σε επαγγελματικό επίπεδο στέλοντας mails, ετοιμάζοντας πράγματα. Και μέχρι πρόσφατα όλες οι προετοιμασίες γίνονταν με βάση τον μεγάλο στόχο της χρονιάς που ήταν το Tokyo (σ.σ. ο Zanardi θα έπαιρνε μέρος σε αυτούς τουε Παραολυμπιακούς). Φυσικά τώρα θα πρέπει να αναθεωρήσω τα πάντα αλλά επειδή είμαι αυτός που είμαι δεν θα δυσκολευτώ να θέσω νέους στόχους. Μπορών να συγκεντρωθώ σε άλλα projects και έχω πολλά”
Αλλά ένας από τους στόχους σου είναι τώρα το Tokyo 2021;
AZ:“Στην ηλικία μου από την σκοπιά του αγωνιζόμενου κάθε χρόνος είναι όσο και ένας σκυλίσιος χρόνος, είναι σαν επτά χρόνια. Αν ήταν σχεδόν σαν ένα θαύμα για εμένα να στοχεύω στη συμμετοχή μου στο Tokyo πλησιάζοντας τα 54α γενέθλια μου, θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να το κάνω ένα χρόνο αργότερα που θα πλησιάζω τα 55α γενέθλια μου. Μπορώ όμως να σας πω ότι οι προθέσεις μου είναι άθικτες. Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν θα μετατραπούν και σε απτές επιτυχίες.
-Ας γυρίσουμε πίσω στην τρέχουσα κατάσταση: είναι πρόκληση να αντιμετωπίσεις την απομόνωση;
AZ: “Πρέπει να πω ότι έχω πλήρη εμπιστοσύνη στους επιστήμονες που μελετούν το πρόβλημα και πρέπει να πιστέψουμε σε αυτούς: πρέπει να βοηθήσουμε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε, που τώρα είναι να μείνουμε σπίτι, στην προσπάθεια να περιορίσμουμε την εξάπλωση του ιού. Γιατί τώρα μαθαίνουμε ότι ο αριθμός των ανθρώπων που μπορεί να έχουν μολυνθεί είναι ίσως δέκα φορές μεγαλύτερος από ό,τι ήταν πριν από λίγες ημέρες. Και είναι πολλοί άνθρωποι που πιθανά έχουν προσβληθεί χωρίς να το ξέρουν γιατί δεν έχουν συμπτώματα. Αυτό φυσικά δημιουργεί πολλές ανησυχίες και ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τις συνέπειες είναι να σιγουρευτούμε ότι όλοι μένουν στο σπίτι τους και ο ιός δεν μπορεί να εξαπλωθεί παραπάνω. Απο την άλλη μεριά, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, έχουμε μέσα στο σώμα μας τα “μέσα” για να παλέψουμε με τον ιό και να κερδίσουμε τη μάχη όπως κάνουμε και με άλλες ιώσεις. Γι αυτό πρέπει να περιμένουμε, πρέπει να εμπιστευτούμε εκείνους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και παλεύουν την αρρώστια και απλά ακολουθούν τους κανόνες της εκάστοτε κυβέρνησης -είναι τόσο απλό“.
-Είσαι μαχητής όλη σου τη ζωή και ειδικά μετά το ατύχημα σου. Σήμερα αποτελείς έμπνευση για πάρα πολύ κόσμο. Από την εμπειρία σου, είναι κάτι που θέλεις να μοιραστείς με τους συμπατριώτες σου και τον υπόλοιπο κόσμο;
AZ:” Αρχικά αυτό που έχω να πω είναι ότι το γεγονός ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω κάποιες πολύ δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου μέχρι τώρα δεν σημαίνει ότι απολαμβάνω την τωρινή “μάχη”. Θα προτιμούσα να απέφευγα τα προβλήματα. Σίγουρα όμως όταν πρέπει να ξεπεράσεις ένα πρόβλημα στη ζωή σου, περνάς από μια εμπειρία που πρέπει να αναπτύξεις νέα “εργαλεία”. Και όταν αφήσεις αυτή την εμπειρία πίσω σου, αυτά τα εργαλεία μπορει να παραμείνουν μαζί σου και να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις άλλα προβλήματα που θα αντιμετωπίσεις σε αυτό το ταξιδι της ζωής σου. Και μπορώ να πω ότι οι άνθρωποι είναι ήδη διαφορετικοί, μπορώ να πω ότι ανακαλύπτουν εκ νέου την έννοια της κοινότητας, την έννοια της φιλίας και την ανάγκη που έχουμε ο ένας για τον άλλο έτσι ώστε να είμαστε ολοκληρωμένοι. Γιατί δεν είμαστε τίποτα αν δεν μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας. Οπότε δεν έχει να κάνει τόσο με το τι θα πει κάποιος σαν εμένα ως μήνυμα αλλά η πραγματική ελπίδα ότι οι άνθρωποι θα αποκτήσουν μεγαλύτερο ταλέντο από εδώ και πέρα στο να αναγνωρίζουν αυτού του είδους την έμπνευση, θα ακούν και θα αλληλλοστηρίζονται και θα αφήνουν και άλλους να τους προσφέρουν βοήθεια. Γιατί αυτό είμαστε και δεν είμαστε τίποτα χωρίς το σύνολο. Οπότε αυτή είναι και η μοναδική θετική πτυχή αυτού που γίνεται τώρα και πρέπει να σιγουρευτούμε ότι αυτή η εμπερία θα δώσει σε όλους ένα καλό μάθημα και θα την αφήσουμε πίσω μας με καλύτερα εργαλεία για να συνεχίσουμε τη ζωή μας και να ζήσουμε μια ακόμη πιο καλή.”
-Η θετική σου στάση προς τη ζωή σε βοηθά σε αυτές τις δύσκολες στιγμές;
AZ: “Είναι δύσκολο για μένα να πω γιατί όπως είπα και στην αρχή, ξέρω ότι έχω το προνόμιο να έχω σπίτι, ένα ξύλινο σπιτάκι στον κήπο για τον εξξοπλισμό μου, μια υπέροχη υγιή οικογένεια γύρω μου…Έτσι η αναστάτωση που νιώθω αυτές τις ημέρες είναι πολύ μικρότερη σε σύγκριση με αυτό που βιώνουν άλλοι άνθρωποι. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι κοινός παρονομαστής αυτών που συμβαίνουν σήμερα με αυτά που έχω περάσει σε κάποια άλλη στιγμή της ζωής μου είναι η ικανότητα που έχω να βρίσκω ενδιαφέρον στις θετικές πτυχές που πάντα μπορεί να βρει κάποιος σε οτιδήποτε. Αυτό είναι που με οδήγησε στο να πάρω αυτό που μου συνέβη και να το μετατρέψω σε μια τεράστια ευκαιρία. Όταν έχασα τα πόδια μου, ακόμη και πριν μάθω τι πρέπει να κάνω, ήμουν πολύ σίγουρος ότι κάτι θετικό θα βρω σε αυτό που έγινε. Και το έκανα. Και με αυτά που έκανα στη ζωή μου μπορώ να πω ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι πάντα σωστός….Το σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι να μην πανικοβληθούμε, να μην παίρνουμε αυτόβουλα αποφάσεις χωρίς τη σωστή πληροφόρηση. Το σημαντικό είναι να δράσουμε σαν κοινότητα, να ακολουθήσουμε πραγματικά τις οδηγίες που μας δίνονται και αν το μεγαλύτερο αρνητικό τώρα είναι να κάτσουμε στο σπίτι μας για έναν μήνα, για δύο μήνες, βάλτε εσείς τον αριθμό -θα πρέπει να μάθουμε να το αντιμετωπίζουμε. Αργά ή γρήγορα ο ήλιος θα ανατέλλει και θα υπάρξει χρόνος και για άλλα πράγματα. Αλλά τώρα είναι η στιγμή να αφήσουμε πίσω μας τον εχθρό με τον σωστό τρόπο.”
