Το Renault 5 αποτελεί ορόσημο για τη γαλλική εταιρεία, καθώς έχει αδιαμφησβήτητα αφήσει τη δική του μεγάλη επιρροή στην εταιρεία γενικότερα, αλλά και σε μια ολόκληρη εποχή.
Το μικρό μοντέλο των Γάλλων παρουσιάστηκε το μακρινό πλέον 1972 και με την έξυπνη σχεδίαση του ήταν μπροστά από τα περισσότερα αυτοκίνητα της εποχής του. Το Renault 5 ήταν απόλυτα προσαρμοσμένο στις ολοένα και πιο αναβαθμισμένες απαιτήσεις της κοινωνίας, με την αστική τάξη να αναδύεται, τα προάστια των πόλεων να γίνονται πολυπληθέστερα, τα supermarkets να αυξάνονται και μαζί και η γυναικεία χειραφέτηση. Η Renault έκανε μια πολύ γενναία κίνηση παρουσιάζοντας ένα 3θυρο hatch μαζικής παραγωγής.
Διαβάστε επίσης: Πέντε αστέρια για το νέο Renault Megane E-Tech στον Euro NCAP (+video)
Σχεδιασμένο σαν ένα ευέλικτο μοντέλο, ικανό στην πόλη αλλά και στον ανοιχτό δρόμο, το Renault 5 είχε απήχηση σε όλα τα είδη αγοραστών, χάρη στη στρογγυλεμένη του σχεδίαση και τις ήπιες γραμμές του. Το πρακτικό πίσω μέρος του, η πλαστική μάσκα και τα πλευρικά προστατευτικά του, το βοήθησαν να βρει νέους αγοραστές, ειδικότερα γυναίκες και νέους σε ηλικία, που απολάμβαναν τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα του. Το στυλ, αλλά και η οδική του συμπεριφορά το έκαναν άμεσα αγαπητό.
Το Renault 5 κατασκευαζόταν κατά κύριο λόγο στη Γαλλία, την Ισπανία και το Βέλγιο, ενώ αργότερα άρχισε η συναρμολόγησή του σε διάφορα μέρη, από το Ιράν και το Μεξικό, μέχρι την Τυνησία, την Πορτογαλία και τη Ν. Αφρική. Περισσότερες από 5,5 εκ. μονάδες πουλήθηκαν μεταξύ του 1972 – 1985, σε 5 ηπείρους (ή περισσότερες από 9 εκατ. μονάδες αν υπολογίσει κανείς και το Supercinq – Super 5 – που λανσαρίστηκε αμέσως μετά). Επρόκειτο για ένα πολύ επιτυχημένο μοντέλο, που το 1980 ήταν δεύτερο σε πωλήσεις σε παγκόσμια κλίμακα και στη Γαλλία αποτελούσε το απόλυτο best seller από το 1974 έως το 1983! Ας δούμε μαζί τις σημαντικότερες εκδόσεις του “5” που έκαναν το μικρό της Renault τόσο διάσημο και επιτυχημένο.
Renault 5L και TL
Το πρώτο Renault 5 έκανε την εμφάνιση του το 1972. Κυκλοφόρησαν δύο εκδόσεις: το ‘L’ εξοπλισμένο με κινητήρα 782 κ.εκ και έπειτα με κινητήρα 845 κ.εκ., και το ‘TL’ με κινητήρα 956 κ.εκ. που το έκανε πιο ευέλικτο στην καθημερινή χρήση και συνολικά ένα καλύτερο αυτοκίνητο.
Renault 5 Super Production
Αυτή η μοναδική έκδοση του Renault 5 δεν πρόδωσε το όνομά της. Κατασκευασμένη για τους αγώνες εν έτει 1987, είχε 4-κύλινδρο turbo κινητήρα με 370 άλογα.
Κατά τη δεκαετία του ’80, οι αγώνες αυτοκινήτου στις γαλλικές πίστες ήταν πολύ διαδεδομένοι, ιδιαίτερα χάρη στο ‘Renault Alpine Cup’ και το ‘French Formula Renault Championship’ που έγιναν οι αυτόπτες μάρτυρες της γέννησης πολλών πρωταθλητών.
Το 1984, η Renault Sport έφτιαξε το Renault 5 Turbo για δύο ταλαντούχους οδηγούς: τους Jean Ragnotti και Jean-Louis Bousquet. Με δύο νίκες το 1986, η Renault κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, στο φινάλε της σεζόν.
Επρόκειτο για ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα που ενθάρρυνε τη Renault Sport να εμπιστευτεί ένα τρίτο αυτοκίνητο στο νεαρό φέρελπι οδηγό της F1, τον Aric Comas, την αμέσως επόμενη χρονιά. Έτσι, η τριάδα της Renault κέρδισε συνολικά 6 νίκες.
Renault 5 Alpine
To 1976, η Renault παρουσίασε ένα πραγματικά σπορ αυτοκίνητο, το Renault 5 Alpine. Συνδυάζοντας κομψότητα και αθλητικό χαρακτήρα, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο της Alpine, στη Διέππη της Γαλλίας.
Το εσωτερικό του ήταν εμπνευσμένο από το μοντέλο TS, όσον αφορά στα καθίσματα και το ταμπλό. Το εξωτερικό του όμως διέθετε ένα spoiler ενσωματωμένο στον προφυλακτήρα που είχε ανοίγματα για τα φώτα μεγάλης εμβέλειας, καθώς και ζάντες Renault Gordini 17″ και αυτοκόλλητα “A5” στα πλαϊνά τμήματα και το μπροστινό μέρος. Τα χρώματα του μοντέλου ήταν επίσης μοναδικά και διαθέσιμα κατά παραγγελία: μπλε, γκρι, κόκκινο, μαύρο και πράσινο.
Εξοπλισμένο με έναν πλήρως ανασχεδιασμένο κινητήρα TS (με κυβισμό έως και 1.397 κ.εκ. και κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων), σχεδιάστηκε για χρήση από ιδιώτες, σε ανταγωνιστική τιμή. Παράλληλα, κυκλοφόρησε και ένα μοντέλο Coupé για εκπαιδευόμενους οδηγούς – πιλότους που επιθυμούσαν να λάβουν μέρος στο Renault Elf Cup.
Renault 5 Le Car Van
Τον Ιανουάριο του 1979, η Heuliez κυκλοφόρησε την έκδοση περιορισμένης παραγωγής “Le Car Van” ως φόρο τιμής στο εμβληματικό αμερικανικό βαν. Βασισμένο στο Renault 5 TS, ήταν περισσότερο ένα διθέσιο μοντέλο, ενώ τα πίσω παράθυρά του είχαν αντικατασταθεί από ένα πολυεστερικό πάνελ με φινιστρίνι από φιμέ γυαλί και επένδυση αλουμινίου. Ένας εφεδρικός τροχός ήταν τοποθετημένος στο εξωτερικό του αυτοκινήτου, στο πίσω μέρος του. Ντυμένο σε μαύρο φινίρισμα λάκας στο εξωτερικό και με εσωτερικό επενδυμένο με κόκκινη μοκέτα, είχε ρίγες στο χρώμα του ουράνιου τόξου και έντονες επιγραφές κατά μήκος της βάσης του αμαξώματος και του καπό. Η παραγωγή του τελείωσε το 1983, με συνολικά περίπου 450 πωληθέντα αντίτυπα.
Renault 5 Turbo
Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι νίκες στον 24ωρο αγώνα Le Mans και τη Formula 1 δεν ήταν πλέον αρκετές για τη Renault, γι’ αυτό και η μάρκα προσπάθησε να μπει στον κόσμο των ράλι με μια σειρά υπερτροφοδοτούμενων κινητήρων.
Αποτελώντας μια σύλληψη του Jean Terramorsi και σχεδιασμένο από τον Yves Legal, το Renault 5 Turbo κατασκευάστηκε ειδικά για οδήγηση σε ράλι. Η πρώτη έκδοση του μοντέλου παρουσιάστηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Παρισιού το 1978, με πιστοποίηση που δόθηκε σε συνολικά 400 μονάδες.
Κατασκευαζόταν στο εργοστάσιο της Alpine στη Διέππη (σε 4.857 μονάδες συνολικά), ενώ γρήγορα βρήκε μια πελατεία που ήταν αρκετά τολμηρή για να δαμάσει τους 160 ίππους στις 6.400 σ.α.λ. που παρήγαγε ο 4κύλινδρος υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας Cléon-Fonte των 1.397 κ.εκ. που ήταν τοποθετημένος στο κέντρο. Αρχικά πωλούταν με πόρτες και οροφή από αλουμίνιο, είχε μία εντελώς μοναδική εσωτερική σχεδίαση, ενώ από το 1983 άρχισε να διατίθεται ως “Turbo 2”.
Ενώ αυτό το μεταγενέστερο μοντέλο είχε τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά, το εσωτερικό του βασίστηκε στο Renault 5 Alpine Turbo, αλλά καθώς δεν διέθετε αμάξωμα από αλουμίνιο, είχε χαμηλότερη τιμή από το αρχικό.
Πίσω από το τιμόνι του κάθισαν γνωστοί πρωταθλητές αγώνων, όπως οι Didier Auriol, François Chatriot, Dominique de Meyer, Joaquim Moutinho, Bruno Saby, Carlos Sainz, Alain Serpaggi, Jean-Luc Thérier και πολλοί άλλοι, αλλά η καριέρα του απογειώθηκε όταν οδηγήθηκε σε ράλι από τον σπουδαίο Jean Ragnotti.
Renault 5 GTL
Το 5 GTL ήταν εύκολα αναγνωρίσιμο από τα πλαστικά πλαϊνά προστατευτικά του που εκτείνονταν μέχρι τον προφυλακτήρα, τους κομψούς τροχούς και τα φώτα όπισθεν. Το 1978 εξοπλίστηκε με πίσω παράθυρα που μπορούσαν να ανοίξουν όπως αυτά του 5 TS. Το 5 GTL έγινε το R5 με τις περισσότερες πωλήσεις. Το κύριο χαρακτηριστικό του μοντέλου ήταν ότι είχε μακριές σχέσεις μετάδοσης που συνέβαλαν στη μείωση της κατανάλωσης καυσίμου. Η επιθυμία για ένα πιο οικολογικό μοντέλο γεννήθηκε λόγω της πετρελαϊκής κρίσης του 1978.
Renault 5 Electric
Το πρώτο ηλεκτρικό Renault 5 παρουσιάστηκε την άνοιξη του 1972 ως μέρος της συνεργασίας με την EDF. Λέγεται ότι έχουν κατασκευαστεί περίπου 100 μονάδες. Ήταν διθέσιο και είχε αυτονομία 60 χλμ.
Renault Supercinq GT Turbo
Τον Ιανουάριο του 1985, τέσσερις μόλις μήνες μετά το λανσάρισμα του Supercinq, παρουσιάστηκε η έκδοση GT Turbo. Το στυλ του ήταν μοντέρνο, διέθετε καινοτόμο εσωτερικό και πολύ δυνατές επιδόσεις. Είχε 4κύλινδρο κινητήρα 1.400 κ.εκ., αλλά ήταν εξοπλισμένο με έναν στροβιλοσυμπιεστή Garrett T2. Αυτό βοήθησε στην αύξηση της ισχύος στους 115 ίππους, η οποία και βελτίωσε σημαντικά την επιτάχυνση.
Το μοντέλο χρίστηκε «Βασίλισσα των circuit» του R5 GT Cup, συνεχίζοντας μια λαμπρή καριέρα σε ράλι και πρωταθλήματα στη Γαλλία και σε όλο τον κόσμο. 160.000 μονάδες GT Turbo κατασκευάστηκαν μεταξύ του 1985 και του 1987 (φάση 1), και από το 1987 έως το 1990 (φάση 2).
Renault Supercinq Baccara
Το Baccara ήταν μια υπερ-εκλεπτυσμένη έκδοση του Renault Supercinq: είχε δερμάτινα καθίσματα και τιμόνι, μπεζ εσωτερικό, μαύρο δερμάτινο μοχλό ταχυτήτων, παχιά μοκέτα στο πάτωμα της καμπίνας επιβατών και σε όλο το πορτμπαγκάζ, αλλά και το διάσημο κάλυμμα ενδυμάτων που τοποθετούταν κάτω από την εταζέρα του χώρου αποσκευών. Τα μπροστινά ηλεκτρικά παράθυρα και το κεντρικό κλείδωμα συμπλήρωναν το πλήρες πακέτο εξοπλισμού της έκδοσης παραγωγής. Ήταν διαθέσιμο σε τρία χρώματα αμαξώματος: Καφέ arabica, πρασινωπό και μαύρο.
