Η Κορσική δεν είναι μια… συνηθισμένη επιλογή για καλοκαιρινές διακοπές, ειδικά για έναν Έλληνα. Και αυτό γιατί με τόσα νησιά «δίπλα» σου πού να τρέχεις σε ένα νησί 170 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της γαλλικής Ριβιέρας και 80 χιλιόμετρα από τη δυτική ακτή της Ιταλίας. Ειδικά όταν δεν έχει «φθηνή» αεροπορική σύνδεση. Όμως όταν θες να κάνεις αξέχαστες διακοπές και να δημιουργήσεις αναμνήσεις ζωής, τότε παίρνεις το αυτοκίνητο και ξεκινάς. Η οργάνωση του ταξιδιού μας στην Κορσική κράτησε σχετικά λίγο. Περίπου μία εβδομάδα με λίγο… ψάξιμο στο Internet και είχαμε βρει δωμάτια για διαμονή και εισιτήρια πλοίου. Το πρόγραμμα περιελάμβανε ένα πολύωρο ταξίδι από Πάτρα για Αγκόνα και από εκεί διάσχιση της Ιταλίας με το αυτοκίνητο με τελικό προορισμό το Λιβόρνο. Διανυκτέρευση στο ιταλικό λιμάνι και από εκεί με το πλοίο της γραμμής για Μπαστιά, σε ένα ταξίδι με εικόνες από το λιμάνι και το πλοίο που παρέπεμπαν σε Πειραιά και κυκλαδίτικη γραμμή. Και κάπως έτσι φτάνει κανείς στην Κορσική με αυτοκίνητο από την Ελλάδα!
Γεωγραφία και κλίμα
Η Κορσική είναι μεγάλο νησί. Τεράστιο βασικά. Όταν την πλησιάζεις με το πλοίο νομίζεις πως… ένα βουνό αναδύεται από τη θάλασσα! Πρόκειται για το τέταρτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου (μετά τη Σικελία, τη Σαρδηνία και την Κύπρο), το οποίο διοικητικά ανήκει στη Γαλλία βεβαίως, από το 1768. Πρόκειται για ορεινό νησί με ψηλότερη κορυφή το όρος Σίντο, το υψόμετρο του οποίου φτάνει στα 2.710 μ. Το έδαφός της είναι πετρώδες / βραχώδες, ενώ οι ακτές της διακρίνονται για την ποικιλία τους, καθώς πολλές από αυτές έχουν αμμουδιά. Το κλίμα της μοιάζει αρκετά με αυτό της χώρας μας. Σε κάποιες περιοχές η ζέστη είναι ανυπόφορη, ενώ στα ορεινά η δροσιά κάνει τα πράγματα πιο… υποφερτά. Το βράδυ βέβαια, ακόμη και τον Αύγουστο που την επισκεφθήκαμε, είχε κρύο, καθώς έβλεπες και 16 βαθμούς Κελσίου σε κάποια σημεία. Το εσωτερικό της μπορεί να υπερηφανεύεται για τα βαθιά δάση του, τις λίμνες, τα φαράγγια, τις πλαγιές και τις χιονισμένες κορυφές γρανίτη (το χειμώνα το νησί βλέπει αρκετό χιόνι). Οι ορεινές περιοχές με την άγρια ομορφιά προσελκύουν περιπατητές και λάτρεις της φύσης.
Η… βίαιη ομορφιά της Κορσικής και ο Ναπολέων
Η Κορσική δεν είναι ένα τυχαίο μέρος… Δεν είναι ακόμη ένα νησί της Μεσογείου, καθώς διαθέτει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα που διαμορφώνεται από αιώνες εισβολής και κατοχής. Το νησί της Μεσογείου έχει επίσης βιώσει έναν βίαιο αγώνα ανεξαρτησίας. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης, αυτοκράτορας των Γάλλων, γεννήθηκε στο Ajaccio, την πρωτεύουσα του νότιου διαμερίσματος της Κορσικής. Το Maison Bonaparte στην πόλη είναι πλέον μουσείο. Τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του νησιού περιλαμβάνουν φρούρια, παρατηρητήρια και μπαρόκ εκκλησίες. Ο πολιτισμός βρίσκει έκφραση στη λαϊκή μουσική και στη χειροτεχνία. Στα σχολεία του νησιού διδάσκεται η κορσικάνικη γλώσσα, επηρεασμένη από την Τοσκάνη. Οι Έλληνες (θα γράψω πιο κάτω για το ελληνικό στοιχείο του νησιού), οι Καρχηδόνιοι και οι Ρωμαίοι άφησαν το στίγμα τους. Βάνδαλοι, Γότθοι και Μαυριτανοί ήταν μεταξύ των μεταγενέστερων εισβολέων. Μια εθνικιστική εξέγερση οδήγησε στην ίδρυση μιας δημοκρατίας της Κορσικής το 1755. Αλλά η ανεξαρτησία ήταν βραχύβια καθώς τα στρατεύματα της Γαλλίας εισέβαλαν το 1769. Ο τουρισμός είναι ένα σημαντικό μέρος της οικονομίας του νησιού, αλλά μεγάλα τμήματα της ακτής παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού συγκεντρώνεται στις κύριες πόλεις Bastia και Ajaccio.
Οι αυτονομιστικές ομάδες, που αναζητούσαν μεγαλύτερη αυτονομία για το νησί, πραγματοποίησαν εκστρατείες βομβαρδισμών από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, στοχεύοντας συχνά αστυνομικά τμήματα και διοικητικά κτήρια. Τον Ιούνιο του 2014 η κύρια αυτονομιστική παράταξη, το FLNC – Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Κορσικής – κήρυξε μια μόνιμη και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός.
To Καργκέζε και η αδελφοποίηση με το Οίτυλο
Οι Έλληνες έφτασαν στην Κορσική στις 14 Μαρτίου 1676. Εγκαταστάθηκαν στην Παομία, όπου υπήρχαν πολλά εγκαταλελειμμένα σπίτια και η οποία βρίσκεται τέσσερα χιλιόμετρα ανατολικά από το σημερινό χωριό του Καργκέζε. Οι άποικοι από το Οίτυλο ορκίστηκαν πίστη στη Γένοβα και αναγνώρισαν την πνευματική αρχή του Πάπα, τους επετράπη όμως να διατηρήσουν το ελληνικό τελετουργικό. Οι Έλληνες από τη Μάνη ευημέρησαν, και επανίδρυσαν πέντε οικισμούς (Πανκόνε, Κορόνε, Ροντολίνι, Σαλίτσι, Μόντε Ρόσσο), όλα με ένα χιλιόμετρο απόσταση το ένα με το άλλο. Όμως τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα για αυτούς και το καλωσόρισμα μόνο… καλό δεν ήταν. Οι τοπικές κοινωνίες πολλές φορές δεν τους αποδέχονταν, ενώ κάποιες οικογένειες είχαν μεγάλες κόντρες μεταξύ τους. Έτσι, 700 Έλληνες κατέφυγαν στο Ajaccio αποτελώντας τότε το 20% των κατοίκων της πόλης. Η απογραφή του 1773 έδειξε ότι ο πληθυσμός των Ελλήνων μειώθηκε στους 428. Η κατάσταση άλλαξε με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, όταν οι Γάλλοι απέκτησαν τον έλεγχο του νησιού, και ο τότε κυβερνήτης Κόμης Μαρμπέφ ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τους Έλληνες αποίκους. Ο Μαρμπέφ κανόνισε για το χτίσιμο του χωριού Καργκέζε και για τη δημιουργία 120 σπιτιών. Το 1775 οι περισσότεροι από τους Έλληνες αποίκους μετακόμισαν από το Ajaccio στο νέο χωριό και μέχρι το 1784 υπήρχαν 386 Έλληνες στο Καργκέζε. Πλέον, αξίζει να αναφέρουμε πως το Καργκέζε είναι αδελφοποιημένο με το Οίτυλο εδώ και 31 χρόνια και, στο πλαίσιο αυτής της αδελφοποίησης, πραγματοποιούνται πολιτιστικές δράσεις και εκδηλώσεις για τη διατήρηση και σύσφιξη των δεσμών μεταξύ των Ελλήνων της Μάνης και της Κορσικής.
Η Κορσική έχει κάτι για όλους!
Προφανώς και ένα τόσο μεγάλο νησί μπορεί να προσφέρει τα πάντα. Οι Κορσικανοί περηφανεύονται μάλιστα πως το νησί τους «έχει κάτι για όλους». Για έναν Έλληνα όμως, που είναι συνηθισμένος σε ήλιο, βουνό και θάλασσα; Τι έχει να προσφέρει η Κορσική; Η αλήθεια είναι πως ακόμη και αν είσαι από την Ελλάδα, στην Κορσική θα βρεις πολλά όμορφα μέρη και σίγουρα παραλίες που θα σε μαγέψουν και θα σε κάνουν να αναθεωρήσεις το «πουθενά σαν την Ελλάδα».
Υπάρχουν πάνω από 1.000 χλμ καταπληκτικής ακτογραμμής και πάνω από 200 παραλίες με καθαρά νερά. Εκτός από τις μεγαλύτερες, δημοφιλείς παραλίες, κατά μήκος της πανέμορφης ακτογραμμής της Κορσικής υπάρχει μια σειρά από εντυπωσιακές και παρθένες παραλίες, με μοναδικά τιρκουάζ νερά.
Όμως το ομορφότερο στοιχείο της Κορσικής, κατά τη γνώμη μας, είναι η δυνατότητά της να σε ταξιδέψει στο παρελθόν μέσα από τα παραδοσιακά χωριά της. Αν ποτέ βρεθείτε στην Κορσική λοιπόν, θα σας προτείναμε οπωσδήποτε να επισκεφθείτε το χωριό Nonza. Ένα υπέροχο μέρος με μια παραλία που θυμίζει κάτι από Μύρτο στην Κεφαλλονιά και Μαύρη Παραλία στη Σαντορίνη. Η παραλία φαίνεται πολύ ασυνήθιστη καθώς είναι γκρίζα, ενώ το κύμα που πετύχαμε εμείς έκανε επικίνδυνη την κολύμβηση σε αυτά τα νερά (πόσο μάλλον όταν δεν τα ξέρεις…). Έτσι, μείναμε στην άκρη να θαυμάσουμε το τοπίο. Το χωριό είναι περισσότερο γνωστό για την εντυπωσιακή του τοποθεσία, με μερικά από τα αρχαία σπίτια του σκαρφαλωμένα στην κορυφή απότομων βράχων. Φυσικά, μια βόλτα στα στενά του επιβάλλεται.
Επίσης, μην αμελήσετε να επισκεφθείτε το Bonifacio, την παλαιότερη πόλη της Κορσικής. Σκαρφαλωμένη ψηλά, σε έναν λευκό ασβεστολιθικό βράχο στη νότια ακτή της Κορσικής, η μεσαιωνική αυτή πόλη με τα όμορφα σοκάκια της προσφέρει ένα απόκοσμο τοπίο. Βρίσκεται στη νότια ακτή της Κορσικής και τη χωρίζει από το νησί της Σαρδηνίας το στενό μήκους 11 χιλιομέτρων, το οποίο πήρε το όνομά του από την πόλη. Τα δύο νησιά ενώθηκαν κάποτε, αλλά η ηφαιστειακή δραστηριότητα τα διέλυσε, αφήνοντας τεράστια θραύσματα γρανιτένιου βράχου στα τιρκουάζ νερά. Θραύσματα που αποτελούν παγίδες για τα διερχόμενα πλοία. Εξ ου και ο πυθμένας της θάλασσας εδώ είναι διάσπαρτος με ναυάγια πλοίων και αποτελεί τη Μέκκα για τους δύτες. Μάλιστα, σύμφωνα με τον μύθο, είναι η χώρα στην «Οδύσσεια» του Ομήρου όπου ο Οδυσσέας συναντά τους Λαιστρυγόνες. Οι Λαιστρυγόνες αναφέρονται για πρώτη φορά στην «Οδύσσεια» ως κάτοικοι της Τηλεπύλου, παραλιακής πόλης της Τυρρηνικής θάλασσας.
