Η ιστορία μας ξεκινά κάπου στα τέλη του 4ου αιώνα μΧ, όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία καταρρέει και η Ευρώπη περνά το κατώφλι του Πρώιμου Μεσαίωνα. Είναι τότε που δημιουργούνται νέα βασίλεια και αυτοκρατορίες στα ερείπια του προηγούμενου καθεστώτος. Οι μετακινήσεις των διαφόρων ευρωπαϊκών φύλων και οι πολεμικές τους συγκρούσεις χαράζουν τους πρώτους δρόμους στα ευρωπαϊκά εδάφη.
Διαβάστε επίσης: To δώρο του Ferrari στον Ford, πριν ξεσπάσει η κόντρα ανάμεσά τους
Οι ευρωπαϊκές εκτάσεις χωρίζονται σε αυτοκρατορίες και βασίλεια και αυτά με τη σειρά τους σε φέουδα. Τα φέουδα κατέχουν μέλη της κατώτερης κοινωνικής τάξης ευγενών, δηλαδή γαιοκτήμονες και ιππότες (landed entry) χρισμένοι από τους μονάρχες. Οι ιππότες που φέρουν ξίφος στην αριστερή πλευρά της πανοπλίας τους, ώστε να μπορούν να το τραβούν με το δεξί χέρι, κινούνται και μάχονται πάνω σε άλογα, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα του μονάρχη.
Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά μαρτυρίες από εφημερίδες της εποχής αναφέρουν πως και τότε τα οδικά ατυχήματα ήταν πολυάριθμα, λόγω μετωπικών συγκρούσεων αναβατών και αλόγων που κινούνταν με μεγάλες ταχύτητες σε αντίθετες κατευθύνσεις, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας ή όταν επικρατούσε ομίχλη.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί μια συνήθεια που με τα χρόνια γίνεται νόρμα και εν τέλει νόμος. Έτσι στην Αγγλία έχουμε για πρώτη φορά βασιλικό διάταγμα βάσει του οποίου τα άλογα των ιπποτών -και όχι μόνο- πρέπει να κινούνται στην αριστερή πλευρά του δρόμου, σε κάθε κατεύθυνση, ώστε να μπορούν να κινούνται γρήγορα, οργανωμένα και με ασφάλεια, ο ένας πίσω από τον άλλο, ενώ παράλληλα προστατεύουν το ξίφος τους. Την ίδια πρακτική τηρούν και οι ιππήλατες άμαξες που αποτελούν το κύριο μέσο μεταφοράς της εποχής.
Οι αιώνες περνούν και φτάνουμε στα τέλη του 19ου αιώνα, τότε που σπουδαίες εφευρέσεις έρχονται να αλλάξουν μια για πάντα την ιστορία των μετακινήσεων. Ποδήλατα, μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα κάνουν την εμφάνισή τους στους δρόμους της εποχής. Για να κινηθούν συνεχίζουν να ακολουθούν την καθιερωμένη πια νόρμα της κίνησης στα αριστερά, μια παράδοση που διατηρείται την ίδια ώρα που οι παλιές αυτοκρατορίες και οι μοναρχίες καταρρέουν και τη θέση τους παίρνουν νεοσύστατα ομοσπονδιακά δημοκρατικά κράτη.
Τα οχήματα εκτός από μέσα μεταφοράς, αποκτούν κι άλλες ιδιότητες. Γίνονται σύμβολα εξουσίας και ευμάρειας, αλλά και μέσα ψυχαγωγίας. Τότε λαμβάνουν χώρα οι πρώιμοι αγώνες ταχύτητας. Η πρώτη επίσημη διοργάνωση αγώνων ταχύτητας που καταγράφεται στην ιστορία πραγματοποιήθηκε το 1894, μεταξύ των γαλλικών πόλεων Παρίσι και Ρουέν. Ο αγώνας ονομάστηκε «κούρσα ταχύτητας οχημάτων χωρίς άλογα». Από τότε και στο εξής διεξάγονται αλλεπάλληλοι αγώνες, δημιουργούνται νέες διοργανώσεις και πρωταθλήματα ανά τον κόσμο και κατασκευάζονται ειδικές πίστες που φιλοξενούν τις διοργανώσεις αυτές.
Οι πίστες στην Ευρώπη σχεδιάζονται σύμφωνα με τη φορά του ρολογιού και έτσι η πλειοψηφία των στροφών τους είναι δεξιές. Το γεγονός αυτό ωθεί τους κατασκευαστές στο να κατασκευάζουν δεξιοτίμονα αγωνιστικά αυτοκίνητα για λόγους καλύτερης ορατότητας, καλύτερης γεωμετρίας και κατανομής βάρους στο αυτοκίνητο και μέγιστης αξιοποίησης της πρόσφυσης και των apex των στροφών της πίστας.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στις πρώτες Ferrari που κατασκευάζονταν δεξιοτίμονες. Ο Έντσο Φερράρι, πατριάρχης και ιδρυτής της φίρμας, τη δεκαετία του 1920 εργαζόταν ως οδηγός αγώνων στην Alfa Romeo, ενώ λίγα χρόνια αργότερα αναλαμβάνει να οργανώσει το αγωνιστικό της τμήμα. Η Alfa Romeo αργότερα αποσύρεται από τους αγώνες και ο Έντσο αποχωρεί οριστικά από τη φίρμα το 1937. Μεσολαβεί ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος και μετά τη λήξη του ο Φερράρι ιδρύει το 1947 τη δική του εταιρεία αυτοκινήτων, τη Ferrari.
Η Ferrari επικεντρώνεται αποκλειστικά στην κατασκευή αγωνιστικών αυτοκινήτων, γεγονός που συνεπάγεται πως το τιμόνι τοποθετείται στο δεξί κάθισμα, για τους τεχνικούς λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Με τα χρόνια το τιμόνι στα δεξιά γίνεται σύμβολο πρεστίζ για τις φίρμες που τρέχουν στους αγώνες και διατηρείται ακόμη και στα εμπορικά αυτοκίνητα. Έτσι οι Ferrari συνεχίζουν για δεκαετίες να κατασκευάζονται και να πωλούνται δεξιοτίμονες.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Έντσο κοιτάει δυτικά και ανακαλύπτει μία νέα μεγάλη αγορά έτοιμη να υποδεχτεί το μύθο που έχει χτίσει ως τότε η φίρμα του. Οι ΗΠΑ είναι ένας κόσμος με διαφορετικές συνήθειες από αυτές των Ευρωπαίων και έτσι για να κερδίσει το καταναλωτικό κοινό θα πρέπει να συμβιβαστεί με τις επιθυμίες του. Οι Ferrari ξεκινούν να παράγονται αριστεροτίμονες, ενώ τα αυτοκίνητα που προορίζονται για την αμερικανική αγορά διαφέρουν κάπως από τα υπόλοιπα, όπως για παράδειγμα στους προφυλακτήρες τους που είναι μεγαλύτεροι και συνήθως νίκελ. Παρόμοιες αλλαγές συναντάμε στις ζάντες και στα λάστιχα.
Η ευρωπαϊκή αγορά που στη συντριπτική πλειοψηφία της οδηγεί στα δεξιά, καλοδέχεται τις αριστεροτίμονες Ferrari και έτσι η φίρμα καταλήγει πια να παράγει αυτοκίνητα που κατά κανόνα έχουν το τιμόνι στο αριστερό κάθισμα, ενώ τα δεξιοτίμονα αυτοκίνητα γίνονται οι κατ’ εξαίρεση του κανόνα ειδικές παραγγελίες, κυρίως για τη Μεγάλη Βρετανία. Και κάπως έτσι καταλήγει μια ιστορία που τόσο για τη Ferrari, όσο και για τους υπόλοιπους κατασκευαστές ξεκινά από το Μεσαίωνα και τους ιππότες και φτάνει στο σήμερα!
