Η Maserati A6 GCS/53 Berlinetta σχεδιάστηκε από τον οίκο Pininfarina το 1952 και κατασκευάστηκε από το 1952 μέχρι το 1954 στη Modena της Ιταλίας ως μία καθαρόαιμη Berlinetta. Κάτι που για τους Ιταλούς συνεπάγεται καλλίγραμμες καμπύλες, αυστηρά δύο πόρτες και χαμηλή οροφή που καταλήγει σε κουπέ σχεδιασμό με ένα σχεδόν παράλληλο με το μεταξόνιο πίσω παρμπρίζ με γραμμές που υπηρετούν την αεροδυναμική.
Εκτός όμως αυτών, η A6 GCS είχε και ένα ξεκάθαρα αγωνιστικό DNA, καθώς σχεδιάστηκε με σκοπό να τρέχει σε αγώνες. Γεγονός που προδίδουν τόσο οι δυναμικές τις γραμμές και οι σχεδιαστικές της αναλογίες, όσο και η τάπα του ρεζερβουάρ, που για να είναι άμεσα προσβάσιμη κατά τη διάρκεια του αγώνα, βρίσκεται στην κορυφή της αριστερής κολώνας του αυτοκινήτου, ακριβώς πίσω από το κεφάλι του οδηγού. Άλλωστε το σχεδιασμένο από τον οίκο “Gilco Design” σωληνωτό σασί της δεν θα μπορούσε παρά να της αποδίδει αγωνιστικές απαιτήσεις, όπως ο περίφημος αγώνας αντοχής Mille Miglia και η Formula 2.
Κάτω από το καπό της συναντούμε έναν δίλιτρο, εξακύλινδρο εν σειρά, κινητήρα που απέδιδε περίπου 170 ίππους στις 7.500 στροφές και συνεργαζόταν με τρία καρμπυρατέρ Weber 40DC03. Ο συγκεκριμένος κινητήρας μάλιστα ήταν ένας από τους τελευταίους που σχεδιάστηκαν από τους αδερφούς Maserati, ενώ διέθετε δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο και διπλό σύστημα ανάφλεξης της Marelli.
Η κίνηση μεταδίδονταν στους πίσω τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου, μη συγχρονιζέ, σασμάν τεσσάρων σχέσεων, το οποίο ήταν πολύ άμεσο αλλά αρκετά σκληρό στη χρήση, γεγονός που έκανε το αυτοκίνητο αρκετά δύσκολο στην οδήγηση σε συνδυασμό με το πεντάλ του γκαζιού το οποίο ήταν το μεσαίο από τα τρία πεντάλ (δεξιά το φρένο, αριστερά ο συμπλέκτης και στη μέση το γκάζι). Το σωληνωτό πλαίσιο ήταν ατσάλινο ενώ το σώμα της A6 GCS ήταν κατασκευασμένο από αλουμίνιο και το αυτοκίνητο ζύγιζε συνολικά μόλις 740 κιλά. Η τελική του ταχύτητα άγγιζε τα 235 χλμ./ώρα. Ωστόσο η οδήγησή του δυσκόλευε ακόμη περισσότερο λόγω του υπερβολικού θορύβου και της θερμότητας μέσα στην καμπίνα.
Η πρώτη A6 GCS έκανε το ντεμπούτο της στο Motor Show του Τορίνο το 1952, ενώ η δεύτερη στο Σαλόνι του Παρισιού την ίδια χρονιά. Ακολούθησαν δύο ακόμη αυτοκίνητα, ενώ όπως αναφέραμε ήδη κατασκευάστηκαν συνολικά μόλις τέσσερα. Δύο από αυτά σώζονται ακόμη και σήμερα γνήσια, ακριβώς όπως κατασκευάστηκαν και συγκεκριμένα τα αυτοκίνητα με αριθμό πλαισίου #2056 και #2070. Τα υπόλοιπα δύο (#2057 και #2060) μετατράπηκαν σε Spyder, αφαιρώντας τις οροφές τους. Καθένα από αυτά τα μοναδικά αυτοκίνητα τα συνοδεύει και μία ενδιαφέρουσα ιστορία.
Επιλέγουμε όμως να αναφέρουμε επιγραμματικά το βίο της κατακόκκινης #2056, η οποία πουλήθηκε αρχικά στον Κόντε Garvina της Σικελίας το 1954. Ο Garvina τράκαρε το αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια του Γύρου Σικελίας το 1954, με τον ίδιο να τραυματίζεται και το συνοδηγό του να σκοτώνεται.
Το πληγωμένο αυτοκίνητο επέστρεψε για επισκευή στις εγκαταστάσεις της Maserati, ωστόσο ο Κόντε Garvina δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να το πάρει πίσω και έτσι η A6GCS παρέμεινε στην ιδιοκτησία της Maserati μέχρι το 1996, όπου και αποτελούσε έκθεμα της συλλογής του μουσείου Maserati. Είναι η μία εκ των δύο αυθεντικών A6GCS που σώζονται μέχρι σήμερα.
Το 1996, όταν ολόκληρη η συλλογή του μουσείου πέρασε στα χέρια της οικογένειας Panini, η #2056 με αριθμό κυκλοφορίας AN 529 PN αποτελούσε μέρος της και έτσι πλέον ανήκει στους Panini και εκτίθεται στο μουσείο τους. Όσον αφορά τη δεύτερη σωζόμενη αυθεντική Maserati με αριθμό πλαίσιο #2070, εμφανίστηκε το 2014 στο Goodwood Festival στα πλαίσια των εορτασμών για τα εκατοστά γενέθλια της φίρμας.
Πιο κάτω μπορείτε να πάρετε μία γεύση από τις δύο πανέμορφες Maserati A6GCS Berlinetta:
