Page 24 - TRACTION 109

cover story

Άρχισε να μου κάνει νοήματα, κοίτα να δεις που μπλέξαμε» εξακο-
λουθεί να μου αφηγείται ο Ταρζάν. «Τελικά δεν ήταν αυτό που νόμισα
αλλά ο άνθρωπος ήταν ζωγράφος και ήθελε να με αποζημιώσει για
το φαγητό ζωγραφίζοντάς με. Πάω κι εγώ, ξεκολλάω την πόρτα από
τον καμπινέ και ποζάρω για να με ζωγραφίσει. Του πήρε αρκετές ώρες
και μεσημέριασε. Τον ρώτησα αν πεινούσε. Πείναγε. Ξανά κονσέρβες,
αυγά και μισό καρβέλι ψωμί. Αφού τελείωσε τον πότισα και νερό, τον
πήρα από το χέρι και τον πήγα απέναντι που αρχίζουν να πιλαλάνε τα
αγωνιστικά (εννοούσε την αφετηρία της ειδικής διαδρομής). Του έβαλα
στο ταγάρι ένα χιλιάρικο που μου είχε δώσει ο φίλος μου ο Τζόνυ Πε-
σμαζόγλου και συλλαβιστά αλλά δυνατά μπας και με καταλάβει του
είπα: Πάρε μαύρε μου τον κατήφορο να βγεις στη δημοσιά πριν νυ-
χτώσει γιατί θα σε φάνε τα τσακάλια μες στο δάσος. Και τον απόλυσα!
Δεν έμαθα αν βγήκε στη Μακρακώμη ή όχι». Αυτά και άλλα πολλά
ήταν η επαφή μου με τον Ταρζάν, το γλυκύτατο γεροντάκι με το λευκό
μούσι και το κυρτό σώμα από τα γηρατειά που συνάντησα για πρώτη
φορά τον Μάη του 1975 στο πρώτο μου Ράλλυ Ακρόπολις με οδηγό
τον Γιάννη Σταθάτο. Κι αυτόν θα θυμάμαι πάντα όπως και το καλύβι
του αλλά και τον δρόμο εκείνης της εποχής. Τότε, μετά τον Κέδρο κι
από τη Ρεντίνα και πάνω μέχρι τον Ζαχαράκη στον Ταρζάν, ο δρόμος
ήταν πετρόσπαρτο καλντερίμι φτιαγμένο επί τουρκοκρατίας όπως μου
είχαν πει. Σήμερα ο δρόμος είναι φαρδύς, ασφάλτινος και το σπιτάκι
του Ταρζάν κλειστό.

24 TRACTION MAGAZINE