Page 37 - TRACTION 130
P. 37
Ε.∆. Ελατόβρυση, 35ο Ράλλυ
Ακρόπολις, 1988. Jigger - Κ. Στεφανής,
Lancia Delta Integrale
(φωτό Γιώργος Φασκιώτης)
Σαράνταινα
άψογη Ε.∆. Βωξίτες που διανύσαµε απνευστί. Το ίδιο και στο ∆ωρικό, στην αρχή, ανάµεσα στα δέντρα. Στον τερµατισµό ανανεώσαµε τον
που όµως πλέον είναι ασφάλτινη, µε τον Μόρνο από κάτω και δέντρα καφέ µας στο χωριό Κρυονέρια (όπου µάθαµε πού έκαναν service πα-
παντού γύρω µας, να δείχνει ότι η φύση παραµένει η ίδια! λιά οι εργοστασιακές οµάδες – «να, εδώ, στην αυλή, ήταν η Lancia»…),
περάσαµε από τη µαγευτική Περδικόβρυση και συνεχίσαµε για Κλεπά.
Εγκαταλείψαµε το Σκέλος στην Άνω Χώρα… Εδώ ήρθε η δεύτερη ήττα, καθώς µπαίνοντας στη διαδροµή, άσφαλτος
Και µετά το ∆ωρικό, σειρά είχε η Λιµνίτσα. Η πρώτη Ε.∆. που µας κούρα- πλέον, οι πινακίδες αρνούνταν να συµφωνήσουν µε τη σύγχρονη χάρα-
σε πολύ. Άλλαξαν σχεδόν όλα σε σχέση µε το προ 32ετίας Road Book. ξη του δρόµου και έτσι γυρίσαµε στον πρώτο από τους τρεις µαχαλάδες
Τη βρίσκαµε τη διαδροµή, µετά τη χάναµε, και άντε πάλι πίσω και άντε των Κλεπών. Ο δείκτης του καυσίµου είχε πάρει την κατιούσα, πρατήρια
να την ξαναβρίσκουµε και άντε να χανόµαστε πάλι… Μέχρι που πέσαµε µόνο στη Ναύπακτο, στο Λιδωρίκι ή το Θέρµο ή το Καρπενήσι. Μάλι-
πάνω σε µελισσουργούς που µας είπαν: «πού πάτε από εδώ; ∆εν στα… Ο «ακροπολικός» ιδιοκτήτης του πρώτου καφενείου στα Κλεπά, ο
βγαίνει στην Άνω Χώρα»… Και έτσι, κουρασµένοι και κατηφείς, σχεδόν Σταµάτης, µας λέει: «καύσιµο θα βρείτε µόνο στο µίνι-µάρκετ στη ∆οµνί-
σούρουπο πια, πήραµε την άσφαλτο και βρεθήκαµε στην Άνω Χώρα. στα». Μάλιστα… Τι κάνουµε τώρα; Μπαίνουµε Κλεπά και «χτυπιόµαστε»
Abandon, που έλεγαν και οι παλιοί αγωνιζόµενοι. Η πρώτη ήττα… Η µέχρι να ολοκληρώσουµε όσο µπορούµε την Ειδική και να βγούµε
δεύτερη ήταν ότι µέσα σε µία ηµέρα, απλώς είχαµε φτάσει µόνο στη ύστερα από καµιά 30αριά χιλιόµετρα στο Γαρδίκι; Αποφασίσαµε να
µέση… γυρίσουµε πίσω και να πάµε στη ∆οµνίστα, όπου ναι, στο µίνι-µάρκετ
«Regrouping and Overnight Halt» που έγραφαν και τα χαρτιά των βρήκαµε ό,τι θέλαµε για τροφοδοσία και φυσικά καύσιµο. Σειρά είχε το
διοργανωτών και τα Road Book παλιά και πέσαµε ξεροί για ύπνο. Την Γαρδίκι. Πώς φτάνεις από τη ∆οµνίστα στο Γαρδίκι; Μέσω οροσειράς,
επόµενη, νωρίς-νωρίς, µε έναν καφέ, ξεκινήσαµε να κάνουµε το Σκέλος σε τρελό υψόµετρο, όπου περάσαµε από τη φηµισµένη Σαράνταινα (ό,τι
3Β πια. Περάσαµε και από την εγκατάσταση του φηµισµένου ερηµίτη - καλύτερο για ορειβάτες, πεζοπόρους, ποδηλάτες, φυσιολάτρες γενικώς)
ινδιάνου Φώντα Μίχου (να πάτε χειµώνα, θα περάσετε σπάνια όµορφα) που δίπλα σου δεν έχει δέντρα λόγω του υψοµέτρου των 1.923 µέτρων
στη Λάκκα. Πρώτη Ε.∆. η πανέµορφη Ελατόβρυση, που αν δεν (!) , µε χαράδρες από κάτω µας που γεννάνε εφιάλτες. Που γίνονται ακό-
βρίσκαµε στο Road Book µία ιδιόχειρη σηµείωση - πινακίδα του Κώστα µα χειρότεροι όταν µάθεις την ιστορία του ονόµατος: η τοπική παράδοση
Στεφανή θα είχαµε χαθεί και πάλι. Ωραία διαδροµή, αν και άσφαλτος αναφέρει ότι το όνοµα η περιοχή το πήρε όταν κάποτε, στη λήθη των
