Λεπτομέρειες Event
Αυτό το συμβάν εκτελείται από 20 Μάρτιος 2019 μέχρι 20 Μάρτιος 2099. Είναι επόμενο για την εμφάνιση 20/03/2025
Το 1895, γεννήθηκε κοντά στο Rambouillet (Ραμπουιγιέ) της Γαλλίας, ο Robert Benoist (Ρομπέρ Μπενοΐστ). Συμμετείχε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως πιλότος μαχητικών αεροσκαφών, ενώ μετά τη λήξη του πολέμου τον προσέλκυσαν οι αγώνες αυτοκινήτων. Έλαβε μέρος σε αρκετούς αγώνες, επικρατώντας μαζί με τον Albert Divo (Αλμπέρ Ντίβο) στο Γαλλικό Grand Prix του 1925, έναν αγώνα κατά τον οποίο σκοτώθηκε ο γνωστός τότε οδηγός Antonio Ascari, πατέρας του Alberto. Το 1927 κατέκτησε νίκες στα Grand Prix Γαλλίας, Ισπανίας, Ιταλίας και Μεγάλης Βρετανίας, χαρίζοντας τον τίτλο κατασκευαστών στη γαλλική Delage. Έπειτα, όταν η ομάδα του διέκοψε την εμπλοκή στους αγώνες μετακινήθηκε στη Bugatti, όπου παρέμεινε σαν δοκιμαστής ακόμη και όταν σταμάτησε τους αγώνες, το 1937. Τότε, κατέκτησε τη νίκη στις 24 Ώρες του Mans μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, με τον οποίο βρέθηκαν στις γραμμές του μετώπου λίγα χρόνια αργότερα, συμμετέχοντας στη Γαλλική αντίσταση ενάντια στους Ναζί. Τελικά, ο Benoist συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Buchenwald (Μπούχενβαλντ), όπου εκτελέστηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1944, σε ηλικία 49 ετών.
Το 1952, γεννήθηκε στο Sydney (Σίδνει) της Αυστραλίας ο Geoff Brabham (Γκέοφ Μπράμπαμ). Γιος του κορυφαίου Αυστραλού οδηγού και 3 φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή Formula 1, Jack Brabham, ο Geoff βρέθηκε από μικρή ηλικία μέσα στο χώρο των αγώνων αυτοκινήτου και μάλιστα, στο υψηλότερό τους επίπεδο. Μπορεί να μην έφτασε στις επιτυχίες του πατέρα του, ωστόσο διέγραψε και αυτός αξιόλογη πορεία, κυρίως στους αγώνες sportscars. Μεγαλύτερή του επιτυχία είναι η νίκη στις 24 Ώρες του Mans το 1993 -όταν μοιράστηκε ένα εργοστασιακό Peugeot 905 με τους Γάλλους Éric Hélary (Ερίκ Ελαρί) και Christophe Bouchut (Κριστόφ Μπουσού),- αγώνα τον οποίο έχουν κερδίσει μόνο 3 Αυστραλοί (Bernard Rubin και Vern Schuppan οι άλλοι δύο). Ακόμη, κατέκτησε 5 Πρωταθλήματα ταχύτητας στην Αμερική, 4 εκ των οποίων στο πρωτάθλημα IMSA GTP (1988-1991) ως εργοστασιακός οδηγός της Nissan και ένα, στο πρωτάθλημα Can-Am (1981).
