Το 1923, γεννήθηκε στο Surbiton της Αγγλίας ο John Newton Cooper (Τζον Νιούτον Κούπερ). Μαζί με τον πατέρα του, Charles Cooper (Τσαρλς Κούπερ), υπήρξαν ιδρυτές της Cooper Car Company και άφησαν ως κληρονομιά, ένα από τα πιο επιδραστικά αυτοκίνητα στην ιστορία της αυτοκίνησης, το Mini Cooper. Ο John Cooper είχε κατακτήσει το status του θρύλου αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μαζί με τον πατέρα του κατασκεύασαν φτηνά οχήματα για αγώνες τοποθετώντας τον κινητήρα πίσω. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετό καιρό και στις αρχές της δεκαετίας του ’50, η Cooper Racing έλαβε μέρος στην F1 με κορυφαίους οδηγούς όπως οι Jack Brabham, Stirling Moss και Bruce McLaren, σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες και σύντομα, ολοκλήρωσε την “επανάσταση” περνώντας στην αντίπερα όχθη του ατλαντικού και κατακτώντας, χάρη στην πρωτόγνωρη ευελιξία και τη σημαντική της ισχύ, τίτλος και στους αμερικανικούς αγώνες. Αμέσως μετά, ο Cooper παρουσίασε ένα μικρό αυτοκίνητο που λατρεύτηκε τόσο από τους απλούς οδηγούς όσο και από τους οδηγούς αγώνων. Αυτό είχε με αποτέλεσμα το Mini Cooper, όπως το ονόμασε, να γίνει ένα από τα πιο εμβληματικά μοντέλα στην ιστορία της αυτοκίνησης και το εμβληματικότερο της βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Για την προσφορά του στο βρετανικό μηχανοκίνητο αθλητισμό τιμήθηκε με το μετάλλιο. Πέθανε το 2000 σε ηλικία 77 ετών.
Το 1920, γεννήθηκε στο Härnösand της Σουηδίας, ο Nils Bohlin (Νίλς Μπέλιν), μηχανικός που είναι ο “πατέρας” της ζώνης 3 σημείων. Ο Bohlin, έλαβε το πτυχίο μηχανικού το 1939 και το 1942 άρχισε να εργάζεται για τη Saab, η οποία τότε κατασκεύαζε αεροπλάνα, ως σχεδιαστής. Η ευαισθησία του στο κομμάτι της ασφάλειας ήταν ήδη φανερή, καθώς βοήθησε στην ανάπτυξη των καθισμάτων εκτόξευσης. Το 1958, βρέθηκε στη Volvo όπου είχε τη θέση του μηχανικού ασφαλείας και έναν χρόνο αργότερα, το 1959, παρουσίασε τη ζώνη 3 σημείων η οποία και έγινε η πατέντα υπ’ αριθμόν 3,043,625. Το 1969 έγινε επικεφαλής του Τμήματος Ανάπτυξης της Volvo, στην οποία εργάστηκε έως το 1985, όταν και αποσύρθηκε. Η εφεύρεσή του θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες στον τομέα της ασφάλειας, καθώς σύμφωνα με την Αμερικανική National Highway Traffic Safety Administration (NHTSA) σώνει περίπου 11.000 ζωές ετησίως. Για την προσφορά του, ο Bohlin εισήχθη στο Halle of Fame για Ασφάλεια και Υγεία το 1989, στο Automotive Hall of Fame το 1999, ενώ το 1995 του απονεμήθηκε το χρυσό μετάλλιο από την Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών Μηχανικής. Πέθανε το 2002 σε ηλικία 82 ετών.
Το 1995, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, ο Juan Manuel Fangio (Χουάν Μανουέλ Φάντζιο), ένας από τους κορυφαίους πιλότους στην ιστορία της F1. Ο Αργεντινός με ιταλικές ρίζες Juan Manuel, κυριάρχησε στην F1 κατά την πρώτη της δεκαετία, κατακτώντας 5 Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1951, 1954, 1955, 1956, 1957) με 4 διαφορετικές ομάδες (Alfa Romeo, Maserati, Mercedes, Ferrari), επίδοση που δεν έχει επαναληφθεί μέχρι σήμερα. Το ρεκόρ των 5 τίτλων κράτησε 47 χρόνια, μέχρι να σπάσει από τον Michael Schumacher το 2004, όμως ο Fangio παραμένει ο δεύτερος πολυνίκης σε επίπεδο τίτλων, μαζί με τον Lewis Hamilton. Εκτός από τα παραπάνω, ο “El Maestro” διατηρεί το υψηλότερο ποσοστό νικών στην ιστορία της F1 (46,15% – 24 νίκες σε 53 αγώνες).
Το 1901, γεννήθηκε στο Μιλάνο της Ιταλίας ο Luigi Chinetti. Έγραψε αγωνιστική ιστορία κερδίζοντας 3 φορές τις 24 Ώρες του Mans (1932, 1934, 1949) και δύο φορές στις 24 Ώρες του Spa. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετανάστευσε στις Η.Π.Α. και το 1946 απέκτησε Αμερικανική υπηκοότητα. Το 1949, με τη νίκη του στο Mans, όπου οδήγησε μια Ferrari 166M για 23 ώρες και 40 λεπτά, παραχωρώντας το τιμόνι για 20 λεπτά στον Peter-Mitchell Thompson, πέτυχε την πρώτη νίκη της ιταλικής εταιρείας στον συγκεκριμένο αγώνα. Το 1956 δημιούργησε την N.A.R.T. (North American Racing Team), έχοντας την υποστήριξη της Ferrari, από την οποία ξεπήδησαν κορυφαίοι οδηγοί όπως ο Phil Hill και ο Mario Andretti. Κατά τη δεκαετία του ’60, ο Chinetti ορίστηκε από τον Enzo Ferrari ως αντιπρόσωπος της Ferrari στις Η.Π.Α., καθήκον που διατήρησε για αρκετά χρόνια στο μέλλον. Πέθανε στις Η.Π.Α. το 1994, σε ηλικία 93 ετών.
Το 2015, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 25 ετών ο Jules Bianchi (Ζιλ Μπανκί). Ο Γάλλος πιλότος της F1 είχε ατύχημα στο GP Iαπωνίας τον Οκτώβριο του 2014, όταν χτύπησε πάνω σε γερανό που είχε μπει να περισυλλέξει ένα άλλο μονοθέσιο που είχε βγει από το δρόμο, λόγω του βρεγμένου οδοστρώματος. Η σύγκρουση ήταν ιδιαίτερα σφοδρή και ο άτυχος οδηγός της Marussia Racing Team υπέστη διάχυτες αξονικές βλάβες. Μετά το χειρουργείο οι γιατροί τον έβαλαν σε τεχνητό κώμα, ωστόσο παρά τον πολύ δυνατό οργανισμό του δεν άντεξε, χάνοντας τη μάχη μερικούς μήνες αργότερα. Ο Bianchi είχε κατακτήσει τον τίτλο στην γαλλική Formula Renault 2.0 (2007) και στην Formula 3 Euro Series (2009), ενώ ήταν μέλος της Ferrari Driver Academy. Είναι ο πρώτος -και μοναδικός μέχρι σήμερα- οδηγός F1 που έχασε τη ζωή του εξαιτίας ατυχήματος εντός πίστας από το 1994, όταν σκοτώθηκε ο Ayrton Senna στο GP Αγίου Μαρίνου. Ο Bianchi, θεωρούνταν ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς του και πολλοί προέβλεπαν, πως σύντομα θα ήταν ανάμεσα στους διεκδικητές του τίτλου…
.){kind=link}