Την τελευταία από τις συνολικά 52 νίκες της καριέρας του έως σήμερα ο Sebastian Vettel την πανηγύρισε πριν από 16 αγώνες, στο Βέλγιο, το 2018. Για το τελευταίο του πρωτάθλημα θα πρέπει κανείς να γυρίσει ακόμη πιο πίσω, πολύ πιο πίσω από την περσινή χρονιά, στο 2013. Κι ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στον Καναδά εφέτος ο Vettel ήταν ο «ηθικός» νικητής, ξαφνικά ο Γερμανός της Ferrari μοιάζει ξεπερασμένος. Μόλις στα 31 του χρόνια και ενώ δεν έχει χάσει ούτε μικρογραμμάριο από το πάθος του για τη Formula 1 (ούτε βέβαια το χαρακτηριστικό του baby face), o Seb φαντάζει σαν ένας οδηγός της προηγούμενης γενιάς. Το γεγονός αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τις προσωπικές του συνήθειες, όπως π.χ. ότι δεν έχει μάνατζερ αλλά χειρίζεται ο ίδιος τις εκάστοτε διαπραγματεύσεις. Ούτε με το γεγονός ότι απεχθάνεται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – σε πλήρη αντίθεση με τις σύγχρονες τάσεις ή ακόμη και με όλες τις κορυφαίες προσωπικότητες από τον κόσμο των σπορ που βομβαρδίζουν τους θαυμαστές τους με σχόλια, φωτογραφίες, βίντεο κ.λπ.
Ο Vettel έδειξε πόσο εκτός εποχής είναι με τον τρόπο που αντέδρασε στην απόφαση των αγωνοδικών στον Καναδά να του αφαιρέσουν τη νίκη που δικαιούταν με την ποινή των πέντε δευτερολέπτων, εξαιτίας της οποίας βρέθηκε πίσω από τον Lewis Hamilton. «Δεν είναι αυτό το σπορ που κάποτε ερωτεύτηκα» είπε ο Seb όταν αποφάσισε να μιλήσει. «Ακουγόμαστε όλοι πια κάπως σαν δικηγόροι, που μιλάμε μια τυπική γλώσσα. Πιστεύω ότι αυτό αφαιρεί το ενδιαφέρον από εμάς και από το σπορ. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι εγώ έχασα μια νίκη. Είναι κάτι ευρύτερο».
Το ευρύτερο και βαθύτερο πρόβλημα είναι ότι η Formula 1 βρίσκεται σε μια τροχιά μετάλλαξης, με όλο και πιο ασφυκτική αστυνόμευση των οδηγών. Από την άλλη ο Vettel νιώθει μετέωρος, ανάμεσα στη νέα πραγματικότητα που δεν συγχωρεί την παραμικρή παραβίαση των κανονισμών, και σε μια παλαιότερη κατάσταση πραγμάτων. Είναι βέβαιο όμως ότι ο Sebastian Vettel θα αισθανόταν πιο ελεύθερος π.χ. την εποχή που ο Michael Schumacher τρομοκρατούσε τους ανταγωνιστές του; Πιθανότατα όχι, διότι ο Vettel, όσο σκληρά και εάν υπερασπίζεται τη θέση του μέσα στην κούρσα, όσες «εμφύλιες» συγκρούσεις και εάν έχει προκαλέσει, σε καμία απολύτως περίπτωση δεν θα μπορούσε να συγκριθεί σε αγριότητα με τον θρυλικό συμπατριώτη του, τον αδυσώπητο Schumi.
Επομένως, ο Sebastian Vettel βρίσκεται ο ίδιος σε ένα υπαρξιακό αδιέξοδο, σε πλήρη συντονισμό με τη Formula 1 που εν γένει αναζητά το προφίλ της για το παρόν και το μέλλον. Σίγουρα, ο παγκόσμιος σάλος που πυροδοτήθηκε με την αφαίρεση της νίκης από τον Vettel βοήθησε κάπως στο να ανακινηθεί το ενδιαφέρον για το σπορ, σε μια χρονιά όπως το 2019 που εξελίσσεται σε μία από τις πλέον προβλέψιμες της τελευταίας 20ετιας – τουλάχιστον. Το ότι η Ferrari κυνηγά την αποκατάσταση του Vettel ως νικητή στον Καναδά, όχι πλέον με ένσταση αλλά με αίτημα για αναθεώρηση των δεδομένων που οδήγησαν τους αγωνοδίκες στην απόφασή τους να τιμωρήσουν τον Γερμανό επειδή – υποτίθεται πως – έκλεισε επικίνδυνα τον δρόμο στον Lewis Hamilton, είναι κάτι που γίνεται για την ομάδα αλλά και για τον ίδιο τον Vettel. Διότι εάν ο Seb εισπράξει κι άλλες απογοητεύσεις, ίσως ο Fernando Alonso να αποκτήσει παρέα από την επόμενη χρονιά: Δύο μεγάλοι πρωταθλητές, καθ’ όλα ικανοί να διεκδικήσουν τίτλους και διακρίσεις στη Formula 1, αναζητούν την τύχη τους σε άλλα, λιγότερο «αποστειρωμένα» περιβάλλοντα του μηχανοκίνητου σύμπαντος.
