Οι κανόνες της φυσιολογίας λένε ότι ένας αθλητής μπορεί να λάβει μέρος σε έως δύο Μαραθώνιους αγώνες κάθε χρόνο. Μετά εμφανίστηκε το Τρίαθλο και έπειτα το Ironman, το Triple Triathlon και το Triple Deca Triathlon…
Έχουμε εικόνες από δρομείς Μαραθώνιου δρόμου που τερμάτισαν παραπαίοντας, «στραγγισμένοι» από υγρά και πολύτιμα μέταλλα για τον οργανισμό τους. Κάτι που φαίνεται λογικό, αν αναλογιστεί κάποιος την απόσταση που διανύει ένας καθημερινός άνθρωπος, ακόμη και αθλούμενος, σε σχέση με τα 42 χιλιόμετρα της διαδρομής.
Μετά αρχίζεις να προσπαθείς να διαχειριστείς το ρεύμα της εποχής που ζούμε, το Τρίαθλο, που για να γίνει πιο περιγραφικό έχει επικρατήσει ως Ironman. Εκεί οι αθλητές έχουν να καλύψουν αποστάσεις που η κάθε μία θα μπορούσε να στείλει έναν αθλητή για αποκατάσταση.
Η εκκίνηση δίνεται στο νερό, όπου πρέπει να διανυθεί μια απόσταση 3.500 μέτρων. Βγαίνοντας από το νερό περιμένει ένα ποδήλατο, έτοιμο για τα επόμενα 180 χιλιόμετρα της ημέρας του υπεραθλητή. Όταν φτάσει στον τερματισμό του ποδηλάτου, φορά τα κατάλληλα παπούτσια και ξεκινά έναν Μαραθώνιο. Τόσο απλά, τόσο υπεράνθρωπα…
Όμως ούτε αυτό είναι αρκετό φαίνεται για να προσδιορίσει τα όρια του ανθρώπινου σώματος και κυρίως της ψυχικής και πνευματικής αντοχής των σύγχρονων υπεραθλητών.
Το Triathlon δανείζεται δύο ελληνικές λέξεις για να αυτοπροσδιοριστεί. Τρία αθλήματα ήταν η αρχική έννοια, όμως επειδή το άθλημα περιλαμβάνει τον Άθλο, πλέον ο ορισμός υπονοεί τους τρεις άθλους που καλείται να ολοκληρώσει κάθε συμμετέχων.
Η ιστορία λέει ότι η αρχή έγινε στις αρχές του 20ού αιώνα, με σκοπό να αναδείξει ότι η άθληση μπορεί να είναι και ετερόκλητη ως προς το είδος του αθλήματος. Οι αγώνες του 1901 στο Παρίσι λέγονταν «Τρία Αθλήματα» και περιλάμβαναν τρέξιμο, ποδήλατο και κανό. Οι αποστάσεις τότε ήταν «παιδικές» για τα σημερινά δεδομένα, με τρία χιλιόμετρα τρέξιμο, 12 χιλιόμετρα ποδήλατο και τη διάσχιση του Μάρνη ποταμού. Ούτε για προθέρμανση για τα σύγχρονα Τρίαθλα…
Έκτοτε το μόνο που άλλαξε ήταν η σειρά της «σκυταλοδρομίας», που πλέον ξεκινά με κολύμπι, συνεχίζεται με ποδήλατο και ολοκληρώνεται με τρέξιμο. Αυτό που δεν άλλαξε είναι οι προκλήσεις, που όσο πιο δημοφιλές γινόταν το άθλημα τόσο ο πήχης ανέβαινε και πιο ψηλά.
Το Τρίαθλο πλέον έχει ταυτιστεί με το Ironman, δηλώνοντας την ατσάλινη κράση που απαιτεί η συμμετοχή έστω, σε μια τέτοια διοργάνωση. Ουσιαστικά Ironman ήταν μια σειρά αγώνων Τριάθλου, που λόγω της δημοτικότητας και των εξαιρετικών διοργανώσεων ταυτίστηκε με το είδος.
Κι εδώ κάπου ξεκινά η πορεία προς το αδιανόητο. Οι αγώνες Ironman έχουν δύο κατηγορίες. Το πλήρες και το μισό. Το πλήρες έχει και το προσδιοριστικό 140,6, που δηλώνει το σύνολο της απόστασης που καλύπτεται σε μίλια: 2,4 μίλια (3,86 χλμ.) κολύμπι, 112 μίλια (180,25 χλμ.) ποδήλατο και 26,22 μίλια (42,20 χλμ.) τρέξιμο.
Το Half Ironman ή 70,3, το οποίο δηλώνει τη συνολική απόσταση που καλύπτεται σε μίλια, που είναι η μισή από ένα πλήρες Ironman. Όλα καλά μέχρι εδώ, καθώς πριν πέσει κάποιος στα βαθιά ενός Ironman, θα πρέπει πρώτα να πάρει την καθόλου ευκαταφρόνητη γεύση από τις απαιτήσεις αντοχής ενός τέτοιου αγώνα.
Στις περισσότερες διοργανώσεις Ironman υπάρχει όριο 16 είτε 17 ωρών για την ολοκλήρωσή του και ιδιαίτερο όριο χρόνου για κάθε μία από τις δοκιμασίες. Σε δύο ώρες και 20 λεπτά ο αθλητής πρέπει να έχει βγει στη στεριά από το κολύμπι, στη συνέχεια πρέπει μέσα σε 8 ώρες και 10 λεπτά να έχει καλύψει την απόσταση της ποδηλατικής διαδρομής και, τέλος, έχει έξι ώρες ακόμη στη διάθεσή του για να τρέξει έναν Μαραθώνιο. Κάθε αθλητής που ολοκληρώνει τη διαδικασία μέσα στο όριο είναι πλέον ένας Ironman!
O Gordon Haller, ένας διαβιβαστής του Αμερικανικού Στρατού, ήταν ο πρώτος Ironman, καθώς κέρδισε την πρώτη διοργάνωση ολοκληρώνοντας τον αγώνα Τριάθλου σε χρόνο 11 ώρες, 46 λεπτά και 58 δευτερόλεπτα. Για τον αγώνα αυτόν, ο διοργανωτής είχε αναφέρει ότι όποιος κερδίσει θα λάβει τον τίτλο «Ironman». Από τους 15 αθλητές που έλαβαν μέρος, ο Haller ήταν ο νικητής, αλλά όχι εύκολα.
Ο John Dunbar, βαθμοφόρος του Ναυτικού, προηγείτο, όμως κατά τη διάρκεια του Μαραθωνίου η ομάδα του έμεινε από νερό και μη έχοντας άλλο τρόπο να τον ενυδατώσουν του έδωσαν να πιει μπύρα! Κατάφερε έτσι να τερματίσει έστω κι αν έχασε τη νίκη μέσα από τα χέρια του τερματίζοντας δεύτερος.
Στο πέρασμα των ετών, οι επιδόσεις βελτιώνονταν και οι χρόνοι έπεφταν. Πλέον οι κορυφαίοι τερματίζουν σε χρόνους κάτω από τις 8 ώρες και οι γυναίκες κάτω από τις 8,5 ώρες!
Η διάδοση του Ironman ήταν και κάπως τυχαία. Ο John Collins, αθλητής ο ίδιος και εμπνευστής του Ironman, αναζητούσε τρόπους να αυξήσει τις συμμετοχές. Μία ιδέα ήταν να εντάξει τη «σκυταλοδρομία», όπου διαφορετικός αθλητής θα συμμετείχε σε κάθε άθλημα και ο χρόνος των τριών θα έδινε τον χρόνο της ομάδας. Το ομαδικό υπάρχει ακόμη και σήμερα, όμως η διάδοση ήρθε με άλλο τρόπο.
Ένας δημοσιογράφος του Sports Illustrated’s, ο Barry McDermott, ήταν στο ίδιο μέρος για να καλύψει έναν αγώνα Γκολφ. Εντυπωσιάστηκε, έκανε την έρευνά του και αφιέρωσε 10 σελίδες στο περιοδικό για τον αγώνα των υπεραθλητών. Τον επόμενο χρόνο, ο αγώνας ήδη αριθμούσε μερικές εκατοντάδες αθλητές…
Η κοινότητα αυξανόταν διαρκώς στην πορεία του χρόνου και συνεχίζει να αυξάνεται με εκθετικό ρυθμό. Από τους 15 της πρώτης διοργάνωσης, οι συμμετοχές πλέον «κλείνουν» στους 1.500 αθλητές ανά διοργάνωση, αφήνοντας άλλους τόσους «εκτός». Πλέον περισσότερες από 40 διοργανώσεις Ironman πραγματοποιούνται σε όλο τον κόσμο, και κάθε μία αποτελεί πρόκριση για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ironman που γίνεται κάθε χρόνο στη Χαβάη, τη γενέτειρα του σπορ. Κάτι σαν την κλασική διαδρομή Μαραθώνιου δρόμου…
Ultra Triathlon
Κάπου εδώ αρχίζει η παράνοια. Ξεπερνώντας κάθε έννοια ανθρώπινης αντοχής, έχοντας δει αθλητές να τερματίζουν έρπην, πλήρως αφυδατωμένους και απόλυτα καταπονημένους, δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς την πληροφορία ότι πλέον υπάρχουν και διοργανώσεις Ultra Triathlon, που δεν είναι τίποτε άλλο από επαναλαμβανόμενοι αγώνες! Τερματίζεις έναν αγώνα τύπου Ironman και την επόμενη ημέρα τρέχεις έναν ακόμη! Αυτό λέγεται Dual Triathlon.
Για να μη σας κουράσουμε με λεπτομέρειες, το Διπλό Τρίαθλο έγινε Τριπλό, Τετραπλό και Πενταπλό! Υπερβολή; Πέντε ημέρες, πέντε συνεχόμενα Ironman. Κι όμως.
Και αυτό είναι ακόμη η αρχή. Πλέον διοργανώνονται Deca Triathlon δηλαδή 10 Ironman σε 10 ημέρες από τους ίδιους αθλητές. Στην περίπτωση αυτή, απλά δίνεται η δυνατότητα να επιλέγει ο αθλητής τη σειρά των μέσων (κολύμπι, ποδήλατο, τρέξιμο), με την υποχρέωση να καλύπτει το σύνολο της απόστασης ανά ημέρα. Δηλαδή σε 10 ημέρες 38 χιλιόμετρα κολύμπι, 1.800 χλμ. ποδήλατο και 422 χλμ. τρέξιμο.
Πολλαπλασιάζοντας επί δύο, έχουμε το Double Deca Triathlon και το Triple Deca Triathlon. Σε 33 ημέρες, 114 χλμ. κολύμπι, 5.400 χλμ. ποδήλατο και 1.260 χλμ. τρέξιμο.
Με αυτόν τον τρόπο, οι αθλητές που συμμετέχουν έπεσαν από τους 300.000 παγκοσμίως του Ironman στους 15 και πάλι, «εξωγήινους» του πλανήτη Γη…
