Μια όαση είναι το καλοκαίρι. Μια τεράστια όαση διάθεσης και αισιοδοξίας και οξυγόνωσης του εγκεφάλου μας από έναν βαρύ χειμώνα. Όχι μόνο λόγω της μικρής διάρκειας της ημέρας, ούτε τόσο από τη βαριά διάθεση λόγω σκούρων παραστάσεων, όσο από την επιβαρυμένη καθημερινότητά μας.
Μια καθημερινότητα έμφορτη πίεσης, άγχους, προβλημάτων μικρών ή μεγαλύτερων… Και περιμένουμε το καλοκαίρι ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για να πλύνουμε όλα όσα η ροή των άλλων εποχών μάς έχει επιφέρει. Ζούμε σε μια χώρα που αρκεί μια χαραμάδα, μια τρύπα στον τοίχο των σκέψεων και του προβληματισμού για να δούμε την όαση. Τη θάλασσα. Την κολυμβήθρα μας…
Και ο πύργος του ναυαγοσώστη αποτελεί το πρώτο «μήνυμα» ότι πλησιάζουμε στο καθαρτήριο των δύσκολων στιγμών μας πέλαγος. Είναι η ένδειξη για όλους όσοι πλησιάζουν τη θάλασσα – και ας μην την έχουν δει ακόμα – ότι φθάνουν. Αποτελεί ό,τι και ο φάρος για τους ναυτικούς, που όντας μέσα στις φουρτούνες αναζητούσαν την ασφάλεια της ξηράς. Η θάλασσα, η ξηρά… Εξαρτάται πού βρίσκεσαι και από πού έρχεσαι.
Πάντως εν προκειμένω, αρκεί μια μικρή τρύπα για δούμε φως. Και την καθαρτήρια θάλασσα, που σε τόση αφθονία διαθέτει η πανέμορφη χώρα μας. Και μπορεί να φαντάζει τόσο δα μικρούλα αυτή η τρύπα της φωτεινής αισιοδοξίας, μα μας χωρά όλους… Και στους πρόποδες του ξύλινου ικριώματος παφλάζει το αναζωογονητικό κύμα. Αυτό που θα μας δώσει και νέες παραστάσεις, ξεκούραση και εικόνες πλούσιες, για να αντέξουμε τους επόμενους χειμώνες…
