Με τη μετάβαση από το καρμπυρατέρ στην ηλεκτρονική διαχείριση καυσίμου και την είσοδο των καταλυτών, «γεννήθηκε» μία νέα ανάγκη. Αυτή του συνεχούς ελέγχου των καυσαερίων και της ρύθμισης, αντίστοιχα, του μείγματος από τον εγκέφαλο του αυτοκινήτου. «Πρωταγωνιστής» σε αυτή τη διαδικασία είναι ο αισθητήρας Λάμδα.
Διαβάστε ακόμη: Χρειάζεται ζέσταμα ο κινητήρας;
Υπενθυμίζουμε ότι ένας κινητήρας βενζίνης πρέπει πάντοτε να λειτουργεί σύμφωνα με τη στοιχειομετρική αναλογία. Αυτό σημαίνει ότι για να υπάρχει τέλεια καύση, αέρας και βενζίνης πρέπει να «συμμετέχουν» κατά 14.7:1. Αναλυτικότερα, σε κάθε 14.7 μέρη αέρα, θα πρέπει να αντιστοιχεί ένα μέρος βενζίνης. Έτσι ο κινητήρας και ο καταλύτης θα λειτουργούν αποδοτικά και απροβλημάτιστα.
Διαβάστε εδώ τι πρέπει να προσέχουμε στην μπαταρία αυτοκινήτου τώρα τον χειμώνα
Κάπου εδώ έρχεται ο αισθητήρας Λάμδα, ένα εξάρτημα που τοποθετείται συνήθως αμέσως μετά την πολλαπλή εξαγωγής και πριν από τον καταλύτη. Διαθέτει ένα αισθητήριο που έρχεται σε επαφή με τα καυσαέρια που παράγει ο κινητήρας και τα συγκρίνει με τον ατμοσφαιρικό αέρα. Ανάλογα με τη διαφορά οξυγόνου σε καυσαέρια και περιβάλλον παράγεται μία ηλεκτρική τάση.
Η ένδειξή της κυμαίνεται από 0.1 έως 0.9 Volt. Η πρώτη τιμή αντιστοιχεί σε πολύ φτωχό μείγμα (περίσσεια οξυγόνου), ενώ η δεύτερη σε πολύ πλούσιο. Το σήμα που «διαβάζει» ο εγκέφαλος πρέπει να κυμαίνεται περίπου στο 0.45V, τιμή που αντιστοιχεί στην τέλεια αναλογία του 14.7:1.
Σε κάθε περίπτωση, ο εγκέφαλος του κινητήρα αναλύει το σήμα του αισθητήρα Λάμδα και μεταβάλει την περιεκτικότητα της βενζίνης στο μείγμα. Όταν το σήμα είναι χαμηλό ψεκάζεται περισσότερο καύσιμο και όταν το σήμα είναι υψηλό μειώνεται η παροχή του. Έτσι επιτυγχάνεται μείωση των εκπομπών ρύπων, μείωση της κατανάλωσης, προστασία του καταλύτη, αλλά και αποδοτικότερη λειτουργία του κινητήρα.
