Χαμός, αυτό γίνεται! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ήδη από το 1470 καταγράφονται απόπειρες πτήσης ή – πιο σωστά – ανάσχεσης πτώσης με τη χρήση ικανής επιφάνειας υλικού που θα εγκλωβίσει τον αέρα ώστε να επιβραδυνθεί η πτώση.
Μέχρι το 1912, παρότι οι προσπάθειες από ευφάνταστους εφευρέτες ήταν συνεχείς, αξιόπιστη λύση δεν είχε βρεθεί. Μάλιστα εκείνη η χρονιά σημαδεύτηκε από την πιο παράτολμη δοκιμή που κατέληξε σε τραγωδία.
Ο Γάλλος – Αυστριακός στην καταγωγή – Franz Reichelt αποφάσισε να αποδείξει τη λειτουργικότητα του αλεξιπτώτου του, πηδώντας ο ίδιος από τον πύργο του Άιφελ. Το αλεξίπτωτο δεν πρόλαβε να αναπτυχθεί και Reichelt κατέληξε στο κενό των 54 μέτρων με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του. Το παράδοξο ήταν πως είχε στόχο να αναδείξει την εφεύρεσή του ως μέσο διάσωσης των πιλότων σε περίπτωση κατάρριψης του αεροσκάφους τους…
Σήμερα οι πτώσεις με αλεξίπτωτο τείνουν να γίνουν πτήσεις, καθώς νέα υλικά, με τη συμβολή της αεροδυναμικής και της αεροναυπηγικής, έχουν καταφέρει να σημειώσουν τεράστια πρόοδο στο θέμα. Αθλητικές δραστηριότητες, δράσεις αδρεναλίνης, στρατιωτική χρήση, ακόμη και έξτρα φρένα για αυτοκίνητα (dragster) και περιορισμό τροχοδρόμησης κατά την προσγείωση αεροπλάνων, περιλαμβάνουν παραλλαγές θόλου που εγκλωβίζει τον αέρα.
Άρα το αλεξίπτωτο σε μια γενικότερη έννοια λειτουργούσε πάντα ως μέσο «επιβράδυνσης» της κίνησης μέσω της αντίστασης του αέρα. Μέχρι το 1970. Τότε, δύο αδέλφια, ο Bruno και ο Dominique Legaignoux, σχεδίασαν και πατένταραν το πρώτο kitesurf, πρακτική που χρησιμοποιείται έκτοτε.
Προσπάθειες χρήσης του αέρα ως μέσο ατομικής προώθησης έχουν καταγραφεί και πολύ νωρίτερα, καθώς το 1800 ο George Pocock χρησιμοποίησε έναν τύπο kite για να κινήσει φορτία και πλοία στη θάλασσα, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα πολύ κοντά στη σημερινή μορφή του. Κατάφερε έτσι να αποφύγει τον κατάπτυστο «φόρο ιπποδύναμης» που είχε επιβληθεί τότε σε μηχανοκίνητα συστήματα.
Το 1903, μια πρωτοπόρος της αεροναυπηγικής, η Samuel Cody, εξέλιξε «ατομικά kites» και κατάφερε να διασχίσει τη Μάγχη μέσα σε ένα πλοιάριο που κινούνταν αποκλειστικά από ένα kite που είχε δεμένο επάνω του.
Σήμερα πια τα kites βρίσκουν εφαρμογές σε πλείστες δραστηριότητες. Αρχικά ήταν το kiteboard, που μετονομάστηκε σε kitesurf. Πολύ γρήγορα βγήκε στην ξηρά και οι παραλλαγές πλέον αναφέρουν τα kite landboarding, freestyle kite landboarding, snow kiting ή snowkiting, downhill speed kiting, hang gliding, kite high jumping και φυσικά τα kite buggying και kite buggy jumping!
Kite buggy
Τα kite buggies είναι ελαφρές ιδιοκατασκευές που κινούνται αποκλειστικά από ένα «power kite». Είναι μονοθέσια buggies, τρίτροχα με έναν τροχό εμπρός με σύστημα διεύθυνσης ανάλογο μιας μοτοσυκλέτας / ποδηλάτου και δύο σταθερούς τροχούς πίσω σε ενιαίο άξονα. Μόνο που συμβατικό τιμόνι δεν υπάρχει, καθώς τις αλλαγές κατεύθυνσης ορίζει ο οδηγός με τα πόδια του. Τα χέρια του έχουν άλλη δουλειά να κάνουν.
Ο οδηγός κάθεται στο κέντρο και στην εξάρτυση που φορά είναι αγκυρωμένος ο κινητήριος θόλος, το powerkite. Στα χέρια του κρατά την μπάρα με την οποία, με κατάλληλες κινήσεις, αλλάζει τη θέση του kite στον χώρο, γεμίζει έτσι με αέρα υπό άλλη γωνία και τραβά προς τα εκεί, άρα αλλάζει την κατεύθυνσή του κι έτσι παρασύρει ανάλογα το όχημα.
Το κάθισμα είναι τύπου bucket με καλή πλευρική στήριξη και ανθεκτική πλάτη. Είναι σημαντικό, καθώς ο οδηγός πρέπει να περάσει τη δύναμη έλξης, που μπορεί να έρχεται και από το πλάι, στο όχημα. Η «μετάδοση» της δύναμης έλξης, με λίγα λόγια, γίνεται με το σώμα του οδηγού.
Τιμόνι δεν υπάρχει και για την αλλαγή κατεύθυνσης ο οδηγός χρησιμοποιεί τα πόδια του. Αντί τιμονιού υπάρχουν δύο μαρσπιέ – ενίοτε και με δέστρες – στις απολήξεις του άξονα του εμπρός τροχού, τα οποία έχουν δύο χρήσεις.
Η μία είναι για την αλλαγή κατεύθυνσης. Πιέζοντας από τη μία πλευρά, ο τροχός στρίβει και το όχημα αλλάζει πορεία. Η άλλη είναι για να τα πιέζει ώστε σε συνδυασμό με την πλάτη τού καθίσματος να σφηνώνει στο όχημα και να παραμένει μαζί του και να μην τον τραβά το αλεξίπτωτο, καθώς είναι δεμένο επάνω του και όχι στο όχημα.
Οι δέστρες στα μαρσπιέ/τιμόνι δεν ενδείκνυνται για χρήση από αρχάριους, καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο ανατροπής τού οχήματος. Σε αυτή την περίπτωση, αν δεν είναι επιδέξιοι στην απελευθέρωση των ποδιών, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο τραυματισμού στους αστραγάλους.
Φρένα δεν υπάρχουν με την έννοια που τα γνωρίζουμε, και για την επιβράδυνση ο οδηγός χρησιμοποιεί τον θόλο τοποθετώντας τον σε κατάλληλη θέση, κόντρα στην κίνησή του. Το φάρδος των τροχών μπορεί να διαφέρει από πολύ λεπτά για επίτευξη ταχύτητας σε στέρεα εδάφη έως τύπου «bigfoot» για χρήση σε μαλακή άμμο και ανάγλυφες επιφάνειες.
Η δραστηριότητα αυτή ονομάστηκε kite buggying. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, καθώς έχουν καταγραφεί ταχύτητες που ξεπερνούν τα 110 χ.α.ώ. Για να επιτευχθεί υψηλή ταχύτητα, χρησιμοποιούνται μεγαλύτεροι σε εμβαδόν θόλοι που μπορεί να φτάσουν και τα 50 τ.μ. Οι συμβατικές διαστάσεις των θόλων ξεκινούν από τα 1,2 τ.μ. μέχρι τα 6 τ.μ.
Buggy jumping
Αναρτήσεις δεν υπάρχουν στο buggy, ωστόσο στην παραλλαγή του kite buggying, που λέγεται buggy jumping, τοποθετούνται αναρτήσεις, καθώς το buggy ίπταται αρκετά μέτρα πριν να προσγειωθεί. Ωστόσο σε αγωνιστικό επίπεδο οι αναρτήσεις αποφεύγονται ώστε να διατηρηθεί το βάρος κατά το δυνατόν χαμηλότερα.
Στο buggy jumping o οδηγός είναι πιο καλά δεμένος με το όχημα, σε σχέση με το kite buggying αναψυχής. Ο οδηγός, αφού επιταχύνει, φέρνει τον θόλο όσο γίνεται πιο κατακόρυφα, ώστε να τραβήξει το σύνολο στον αέρα και να επιτύχει μια όσο μεγαλύτερη σε διάρκεια και απόσταση πτήση.
Οι πιο επιδέξιοι ιπτάμενοι οδηγοί κατά τη διάρκεια της πτήσης επιδεικνύουν τη δεξιότητά τους με εναέριες μανούβρες, εναέριες στροφές 360° ή και μεγαλύτερες, πλαγιοπτήσεις, αιωρήσεις και προσγειώσεις με αντίθετη κατεύθυνση (όπισθεν). Τα kite buggies ταξινομούνται στην κατηγορία «Class 8 Land Yachts» από την FISLY – International Land and Sandyachting Federation (Διεθνή Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας Εδάφους και Άμμου). Εύλογα, καθώς οι διαγωνιζόμενοι χρησιμοποιούν τεχνικές βασιζόμενες στην ιστιοπλοΐα εδάφους.
Όσο η θάλασσα παραμένει κρύα, τα παιχνίδια στην άμμο με kite buggy δείχνουν ν’ αποτελούν ιδανική διασκέδαση για τις πρώιμες καλοκαιρινές εξορμήσεις. Αυτό βέβαια προϋποθέτει παραλία ή αλίπεδο χωρίς κόσμο, καθώς η κίνηση είναι αρκετά ανεξέλεγκτη, με ατελείωτες πλαγιολισθήσεις, ακόμη πιο ανεξέλεγκτες πτήσεις και προσγειώσεις.
Ένα ιδανικό και εξαιρετικά χαμηλού κόστους «παιχνίδι», που απαιτεί δεξιότητα, εξάσκηση και γνώσεις, ωστόσο υπόσχεται ισχυρές δόσεις «αδρεναλίνης»…
