Η Ιταλία του 1957 είχε αρκετές διαθέσιμες επιλογές στην αγορά των αυτοκινήτων (λιλιπου)πόλης. Έτσι λοιπόν θα επισκεφθούμε τον ιταλικό βορρά και συγκεκριμένα το Desio, λίγο έξω από τη Monza, που αποτελούσε την έδρα της Autobianchi.
Εκεί θα συναντήσουμε τη Bianchina, ένα μικροσκοπικό αυτοκίνητο βασισμένο στο πάτωμα του Fiat 500 και παρά το μικρό παρουσιαστικό του κατάφερνε να παραπέμπει στο αμάξωμα που υποδήλωνε η ονομασία του. Με sedan (Berlina), με κάμπριο (Cabriolet), με convertible (Transformabile), με station-wagon (Panoramica), ακόμη και με van (Furgoncino).
Η Bianchina σχεδιάστηκε από τον Luigi Rapi και έκανε το ντεμπούτο της στις 16 Σεπτέμβρη του 1957, στο Μουσείο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Μιλάνο. Το μήκος της ήταν μόλις 3 μέτρα και δύο εκατοστά και το πλάτος της μόλις 1,34 μέτρα. Στο διαμέρισμα του κινητήρα συναντάμε το αερόψυκτο, τετράχρονο μηχανικό σύνολο της Fiat, χωρητικότητας 479 κ.εκ. που απέδιδε 15 ίππους.
Το 1959, η ισχύς της αυξήθηκε κατά δύο ίππους και λίγους μήνες αργότερα ένας κινητήρας 499 κ.εκ. με ιπποδύναμη 18 ίππους ξεκίνησε να χρησιμοποιείται, μαζί με την παρουσίαση της έκδοσης Transformabile. Τα τελευταία χρόνια η Autobianchi Bianchina Panoramica και το Fiat 500 Giardiniera ενώθηκαν σε ένα μοντέλο που κυκλοφορούσε ως Autobianchi Bianchina Giardiniera. Η παραγωγή των Bianchina ολοκληρώθηκε το 1977.
Παραμένουμε στην Ιταλία του 1957 και σε μία φίρμα που δύο χρόνια αργότερα θα εξαγοραζόταν από την οικογένεια Agnelli, περνώντας στον έλεγχο του ομίλου Fiat. Ο λόγος για την Piaggio που πέραν των γνωστών ομώνυμων scooter, το 1957 παρήγαγε και ένα μικροσκοπικό αυτοκίνητο, το κατά κύριο λόγο διθέσιο Vespa 400, που στόχευε περισσότερο τη γαλλική αγορά, όσο το Fiat 500 σάρωνε την ιταλική.
Η Piaggio σε συνεργασία με τη γαλλική ACMA παρουσίασαν τη Vespa 400 στο σαλόνι του Παρισιού το 1957, γνωρίζοντας μεγάλη απήχηση στο γαλλικό αγοραστικό κοινό. Δε θα πούμε όμως περισσότερα για το Vespa 400, καθώς μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό αφιέρωμα εδώ.
