Η ξιπασιά ως στάση ζωής ταυτίζεται εξ ορισμού με την υπερβολή και την παραβίαση των κοινώς παραδεδεγμένων ορίων. Επομένως, δεν περιορίζεται από κανέναν άλλον παράγοντα, όπως ηλικία, φύλο, εθνικότητα κ.ο.κ.
Το 1957, εάν ήσουν ξιπασμένος και ζούσες στη Βρετανία, μπορούσες κάλλιστα να κυκλοφορείς με ένα κουπέ της Jaguar. Αν διεκδικούσες, όμως, τον τίτλο του πρωταθλητή στο άθλημα της… ξιπασίας (ούτε ξιφασκία, ούτε ιππασία), μπορούσες να αγοράσεις μια XK150 – ή μάλλον το σασί και τα μηχανικά μέρη της, χωρίς το αμάξωμα – και να τη στείλεις στην Ιταλία για έξτρα περιποίηση.
Εκεί, στο φημισμένο του στούντιο, ο Bertone θα αναλάμβανε να δημιουργήσει ένα αυτοκίνητο περίπου μοναδικό. Το «περίπου» δικαιολογείται από το γεγονός ότι δεν φτιάχτηκε μόνο μία Jaguar XK 150S Bertone, αλλά τρεις. Το αποτέλεσμα των παρεμβάσεων που έκανε ο καλλιτέχνης Franco Scaglione στο βρετανικό κουπέ, είναι, ομολογουμένως, συγκλονιστικό.
Η Jaguar XK 150S Bertone είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο και υπέροχο δείγμα «αυτοκινητικής γλυπτικής» – διότι το σχήμα της μόνο με όρους τέχνης μπορεί να αξιολογηθεί. Αλλά και ως προς τα τεχνικά της χαρακτηριστικά η συγκεκριμένη Jaguar ήταν σχεδόν εξίσου ενδιαφέρουσα: Ήταν εφοδιασμένη με έναν εν σειρά εξακύλινδρο κινητήρα 3,4 λίτρων, ο οποίος απέδιδε 193 ή 213 ίππους.
Με ένα χειροκίνητο κιβώτιο 4 ή 5 σχέσεων, ο οδηγός μπορούσε να φτάσει σε τελική ταχύτητα τα 215 χλμ./ώρα, ενώ για την αποτελεσματικότητα της επιβράδυνσης φρόντιζαν τα δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς της XK 150S, ένα στοιχείο που την τοποθετούσε στην τεχνολογική πρωτοπορία της εποχής. Δικαιώνοντας, ακόμη και με τα φρένα της, ότι ήταν κάτι εντελώς ξεχωριστό – και μόνο σε ξεχωριστούς ιδιοκτήτες θα δινόταν.
