Το παράδοξο της αυτοκίνησης… Έτσι θα ονόμαζα το φαινόμενο που βιώνω ως συντάκτης αυτοκινήτου τα τελευταία χρόνια. Και εξηγούμαι αμέσως. Σε κάθε βιομηχανία προσπαθούν να πείσουν για την χρησιμότητα των προϊόντων τους. Για παράδειγμα αν είναι βιομηχανία μακιγιάζ θα προσπαθήσουν να σε πείσουν πως πρέπει να φοράς διαρκώς μακιγιάζ. Αν είναι βιομηχανία μόδας θα προσπαθεί να σε πείσει να ανανεώνεις διαρκώς την γκαρνταρόμπα σου. Αν είναι βιομηχανία φαγητού θα προσπαθήσει να σε πείσει για το πιο είναι το πιο νόστιμο φαγητό. Αν είναι φαρμακοβιομηχανία θα προσπαθήσει να μας πείσει για την αποτελεσματικότητα του εκάστοτε προϊόντος της.
Η αυτοκινητοβιομηχανία για τι ακριβώς προσπαθεί να μας πείσει; Αυτή ήταν η ερώτηση που μου ήρθε ασυναίσθητα, βλέποντας ένα τηλεοπτικό σποτ πριν λίγες ημέρες, το οποίο σε λίγα δευτερόλεπτα προσπαθούσε να με πείσει πως το προϊόν που διαφήμιζε ήταν αναγκαίο και έπρεπε να το χρησιμοποιώ όσο περισσότερο μπορώ (λογικό καθώς θα αγόραζα και περισσότερη ποσότητα). Και δυστυχώς στην πιο πάνω ερώτηση δεν έχω απάντηση… Δεν θυμάμαι ποτέ κάποια μάρκα αυτοκινήτου να προσπαθεί να μας πείσει να οδηγούμε όσο περισσότερο μπορούμε ή να ευχαριστηθούμε την οδήγηση γιατί κάνει καλό στην ψυχολογία μας μια… στριφτερή διαδρομή.
Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων μας λένε διαρκώς και εκτενώς πόσο καλύτερα είναι τα νέα τους… προϊόντα από τα παλιά, αλλά κανείς δεν μας λέει ότι θα πρέπει να τα οδηγούμε περισσότερο. Ότι για παράδειγμα μετά από μια δύσκολη μέρα μια ωραία βόλτα με το αυτοκίνητό σας ήρεμη ή και πιο δυναμική, θα ήταν το κατάλληλο αγχολυτικό για εσάς.
Τουναντίον… Οι εταιρείες αυτοκινήτων σκέφτονται πως θα κάνουν τη μετάβαση σε εταιρείες «κινητικότητας». Και όχι δεν κατακρίνω τον κλάδο. Απλώς μου αρέσει η οδήγηση. Είναι ο λόγος που κάνω αυτή την δουλειά. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου λατρεύω να βρίσκομαι πίσω από το τιμόνι. Από όταν ο πατέρας μου με έπαιρνε σε μικρή ηλικία και με έβαζε στα πόδια του για να πάμε βόλτα και ένιωθα ο καλύτερος οδηγούς του κόσμου (και ας κουνούσα απλώς το τιμόνι)! Υπερασπίζομαι λοιπόν τα δικαιώματα του οδηγού. Ωστόσο, συχνά βρίσκομαι εδώ, σε αυτήν ακριβώς τη θέση του αρχισυντάκτη του “traction.gr”, προσπαθώντας να έχω κατανόηση στα σύγχρονα προβλήματα. Θα πρέπει να οδηγούμε λιγότερο σε πόλεις, να χρησιμοποιούμε περισσότερο τα Μ.Μ.Μ. Ναι και εγώ περπατάω και εγώ χρησιμοποιώ Μ.Μ.Μ. και έχω και ποδήλατο. Δεν είμαι παράλογος που θέλω μόνο να οδηγώ. Ποιος θέλει εξάλλου να οδηγεί κολλημένος στον Κηφισό;
Όμως βλέπω να οδηγούμαστε (χωρίς να οδηγούμε) στα άκρα. Υπάρχουν άνθρωποι στο άλλο άκρο του φάσματος που είναι εντελώς κατά του αυτοκινήτου. Θα ήθελαν να τα δουν να απαγορεύονται. Ξεχνούν πως αυτή η ιδιοφυής εφεύρεση έχει αλλάξει τον κόσμο και σε μεγάλο βαθμό προς το καλύτερο. Έχει εκδημοκρατίσει την κινητικότητα και μας έδωσε την ελευθερία της μετακίνησης. Κι όμως… Πολλοί βλέπουν το αυτοκίνητο μόνο ως ένα θορυβώδες, βρώμικο και επικίνδυνο δημιούργημα και προωθούν λύσεις για να είμαστε όλοι μαζί, απελευθερωμένοι, στο ίδιο λεωφορείο!
Ας μην πάμε στα άκρα λοιπόν. Και επειδή όπως βλέπω τα πράγματα, ακόμη και η ίδια η αυτοκινητοβιομηχανία το πάει προς τον περιορισμό των οδηγικών ελευθεριών (με συστήματα αυτόνομης ή και πλήρως αυτόνομη οδήγηση) και προς τις υπηρεσίες κινητικότητας, καλό είναι να σκεφτόμαστε αυτό όσοι αγαπάμε την οδήγηση.
Ας απολαμβάνουμε την οδήγηση όσο μπορούμε και για όσο προλαβαίνουμε! Οδηγήστε τα αυτοκίνητά σας! Απολαύστε τα χωρίς τύψεις και ενοχές. Μπείτε στο αυτοκίνητό σας όχι για να κάνετε την δουλειά σας, όπως κάνουμε καθημερινά όλοι μας, αλλά για να ξεσκάσετε. Θυμηθείτε την χαρά που κάνατε όταν το αγοράσατε! Χαρείτε το ξανά και ξανά. Μια βόλτα στο βουνό ή κοντά στην αγαπημένη σας παραλία μακριά από την κίνηση της πόλης και το άγχος της καθημερινότητας. Το αυτοκίνητο είναι ένα υπέροχο δημιούργημα!
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από την ταινία “The art of racing in the rain” για την οποία μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ.
