O Bruno Saby γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1949 στο La Tronche του νομού Isère της Γαλλίας και διετέλεσε επαγγελματίας οδηγός αγώνων αυτοκινήτου. Στο WRC κέρδισε δύο μεγάλες νίκες, την πρώτη με το Peugeot 205 Turbo 16, κατά τη διάρκεια του τραγικού αγώνα Tour de Corse το 1986, όπου σκοτώθηκαν ο Henri Toivonen και ο συνοδηγός του Sergio Cresto, και στη συνέχεια τη δεύτερη με την Lancia Delta στο Ράλι του Μόντε-Κάρλο το 1988. Στην κατηγορία των Rally–Raid κέρδισε το φημισμένο Παρίσι – Ντακάρ το 1993 και έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής της FIA το 2005.
O Bruno Saby ξεκίνησε τους αγώνες συμμετέχοντας σε έναν περιφερειακό αγώνα το 1967, στο τιμόνι του οικογενειακού του Citroën Ami 6 με συνοδηγό τον πατέρα του Augustin! Δείγμα της αμέριστης συμπαράστασης που είχε από την οικογένειά του είναι και το γεγονός ότι το 1971 συμμετείχε στο πρώτο του Ράλι Μόντε-Κάρλο στο τιμόνι του πατρικού Ford Capri. Το 1973 δοκίμασε τις ικανότητές του στους αγώνες ταχύτητας, ενώ το 1975 θα κάνει μία σεζόν στον θεσμό Formula Renault. Το 1978 τερμάτισε δεύτερος στο πρωτάθλημα Rallycross της Γαλλίας με μία Alpine A110 Berlinetta 1600, πίσω από τον Jean Ragnotti.
Το 1980 σημείωσε τους πρώτους βαθμούς στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι με το νέο Renault 5 Turbo, με μια τέταρτη θέση που τερμάτισε στον Γύρο της Κορσικής. Την επόμενη χρονιά, το 1981, έγινε πρωταθλητής Γαλλίας με το ίδιο αυτοκίνητο. Πιστός στην Renault, θα πειραματιστεί με τις εκδόσεις «Cévennes» και «Tour de Corse» του R5 Turbo, τα χρώματα του γκαράζ Biozans και Philips Autoradio, ενώ παρών στην ίδια ομάδα ήταν πάντα και ο πρωτοκλασάτος Jean Ragnotti, με τον οποίο θα εξελίξει την έκδοση Maxi 5. Μετά τη συμμετοχή του στο ράλι 1.000 Λιμνών του 1984 τερμάτισε στην αξιοσέβαστη ένατη θέση και προσελήφθη από την ομάδα της Peugeot για να οδηγήσει το 205 Turbo 16, με ένα μικρό πρόγραμμα συμμετοχών, ως οδηγός εξέλιξης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι (WRC).
O Bruno Saby εργάστηκε για την εξέλιξη της δεύτερης γενιάς των 205 Τ16 με τον κωδικό «Evolution 2», του αυτοκινήτου με το οποίο θα τερματίσει δεύτερος στον αγώνα Tour de Corse του 1985, πίσω από τον Jean Ragnotti με το νέο Renault 5 Maxi. Το 1986 τερμάτισε στην τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μετά τη νίκη του στον δραματικό αγώνα Tour de Corse, ακολουθούμενη από ένα βάθρο στο Ράλι Ακρόπολις. Μετά την απαγόρευση των Group B για το 1987, ο Jean Todt, αγωνιστικός διευθυντής της Peugeot Talbot Sport τότε, του ζητάει να συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα εξέλιξης του Peugeot 205 σε αγώνες cross-country. Θα αρνηθεί όμως την πρόταση για να αποδεχθεί την προσφορά του Cesare Fiorio να γίνει μέλος της ομάδας Lancia Martini, πάντα με ένα μικρό πρόγραμμα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι. Εκτός αυτού, συμμετείχε επίσης, το 1988, στο γαλλικό πρωτάθλημα Rallycross, οδηγώντας ένα Lancia Delta S4 ex-Group Β.
Στη συνέχεια εντάχθηκε στην ομάδα της Mitsubishi, με την οποία κέρδισε το Παρίσι – Ντακάρ το 1993, ενώ με την αντίστοιχη της Volkswagen κέρδισε το FIA World Cup Rally–Raid το 2005, οδηγώντας ένα Race Touareg. Στις 19 Ιουλίου 2008, κατά τη διάρκεια του Baja España-Aragón, στο τέλος της τελευταίας Ειδικής Διαδρομής, είπε στον αγωνιστικό διευθυντή της ομάδας του Sven Quandt: «I quit». Κάπως έτσι σφραγίζεται το τέλος μιας μακράς και υπέροχης καριέρας στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, η οποία διήρκεσε σχεδόν 40 χρόνια. Τον Ιανουάριο του 2009 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του, ενώ τον Ιανουάριο του 2010 τερμάτισε τρίτος στο ιστορικό Ράλι Μόντε-Κάρλο στο τιμόνι μιας Alpine A110 Berlinetta με συνοδηγό τον Denis Giraudet.
