Alfa Romeo 156: Η ιταλική “συνταγή” στα καλύτερα της

Η Alfa Romeo 156 είναι ένα από τα πλέον εμβληματικά σεντάν της ιταλικής εταιρίας, εκείνο που έβαλε του Ιταλούς σε μια νέα σχεδιαστική εποχή (και όχι μόνο) και άφησε κοινό και ειδικούς με το στόμα ανοιχτό, τόσο με την εμφάνιση της όσο και με τα δυναμικά της χαρακτηριστικά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι κατέκτησε και τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Car of the Year.

Σε σχέση με την 155 που αντικατέστησε η 156 αποδείχθηκε επίσης σαφώς πιο επιτυχημένη στον εμπορικό στίβο. Η παραγωγή του προηγούμενου μεσαίου σεντάν των Ιταλών έφτασε κοντά αλλά δεν ξεπέρασε τις 200.000 μονάδες ενώ εκείνη της 156 έφτασε σχεδόν στις 700.000 με την παραγωγή της να κρατά σχεδόν μια 10ετία- έξι χρόνια εκείνη της 155. Σημαντικές ήταν οι επιδόσεις της και στον αγωνιστικό στίβο με την αντίστοιχη έκδοση να κατακτά 13 τίτλους σε διάστημα 10 ετών, με τρεις σερί τίτλους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Τουρισμού με οδηγούς τους Fabrizio Giovanardi (δύο φορές) και Gabriele Tarquini. Η εμπορική της επιτυχία βοήθησε παράλληλα την Alfa Romeo να σταθεί πιο γερά οικονομικά στα πόδια της.

Νέα εποχή, νέα σχεδιαστική γλώσσα
Η 156 διαδέχτηκε στη γκάμα της Alfa Romeo την “αιρετική” 155, η οποία έφερε την κίνηση από τον πίσω άξονα που βρισκόταν στην 75, στον εμπρός. Σε σχέση με εκείνη η σχεδίασή της ήταν εντελώς διαφορετική βάζοντας τους Ιταλούς σε μια νέα εποχή, με τις έντονες ακμές και γωνίες να δίνουν τη θέση τους στις καμπύλες. Η σχεδίαση της, την οποία είχε επιμεληθεί ο Walter de Silva, τότε επικεφαλής του Centro Stile, κοιτούσε στο παρελθόν της Alfa Romeo και ενσωμάτωνε στοιχεία από την παράδοση της, όπως η “καρδιά” της μάσκας που εισχωρούσε στη σχεδίαση του προφυλακτήρα. Να σημειωθεί επίσης ότι η 156 ήταν ένα από τα πρώτα σεντάν στον κόσμο που έφερε “κρυφές” χειρολαβές για τις πίσω πόρτες της.

Παράλληλα η 156 έφερε και τη χρωματική αναζήτηση της μάρκας, στοιχείο που ήταν πολύ σημαντικό σε μοντέλα όπως η Carabo και η Montreal. Οι σχεδιαστές της Alfa Romeo πήραν έμπνευση από τη συλλογή του μουσείου της μάρκας που βρίσκεται στον ίδιο χώρο και στις μέρες μας. Παρατηρώντας το χρώμα της 8C 2900 B του 1938 εφηύραν το χαρακτηριστικό μέχρι και σήμερα μπλε “Nuvola”, το οποίο αποτελείται από πολλές στρώσεις πέρλας.

Η σχεδίαση ήταν μόνο ένα από τα σημεία-κλειδιά της 156 με τη δυναμική συμπεριφορά να συγκαταλέγεται επίσης στα δυνατά της σημεία. Ο ειδικός Τύπος της εποχής τη θεωρούσε ένα από καλύτερα σπορ σεντάν της κατηγορίας του -από τα πιο οδηγοκεντρικά-, που μπορούσε, ανάλογα και με την έκδοση, να τα βάλει και με τα πισωκίνητα.

1 of 6

Επίσης σε μηχανολογικό επίπεδο η 156 άλλαξε τα δεδομένα, εφαρμόζοντας καινοτομίες που την μετέτρεψαν σε ένα νέο είδος σπορ αυτοκινήτου που συνδύαζε τη δύναμη με το χαμηλό βάρος και τον εξαιρετικό έλεγχο του αμαξώματος.

H 156 έκανε το ντεμπούτο της στο Σαλόνι της Φρανκφούρτης το 1997 και το 2002 δέχτηκε την πρώτη της ανανέωση που αφορούσε κυρίως το εσωτερικό της αλλά, τα ηλεκτρονικά της συστήματα αλλά και κάποια από συστήματα άνεσης και πληροφόρησης όπως ο νέος διζωνικός κλιματισμός και ο υπολογιστής ταξιδιού, το ηλεκτρονικό σύστημα δυναμικής ευστάθειας και το traction control.

Το 2003 δέχτηκε σημαντικό εξωτερικό facelift, δια χειρός Giorgetto Giugiaro, με τον de Silva να έχει αποχωρήσει από την Alfa Romeo. Ένα facelift που θεωρείται επιτυχημένο.

Η γέννηση του “common rail”
Στο λανσάρισμα του αυτοκινήτου διαθέσιμα ήταν 6 κινητήρια σύνολα. O V6 Busso (διαβάστε περισσότερα για το θρυλικό μοτέρ της Alfa Romeo) συνοδευόταν από τρεις “Twin Spark” που για πρώτη φορά συνδύαζαν τα δύο μπουζί ανά κύλινδρο (μια τεχνολογία που είχε χρησιμοποιήσει ο Giuseppe Merosi το 1914) με τις τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο. Η 156 ήταν παράλληλα το πρώτο αυτοκίνητο στον κόσμο που εφοδιαζόταν με το σύστημα “common rail” για τον ψεκασμό των diesel της βελτιώνοντας σημαντικά την απόδοση τους, όπως και την ποιότητα της λειτουργίας τους.

Η ισχύς των μηχανικών της συνόλων ξεκινούσε από τους 120 ατμοσφαιρικούς ίππους για τον εν σειρά 4κύλινδρο Twin Spark των 1,6 λίτρων και έφτανε έως και τους 250 ίππους για τον μεγάλο V6 Busso των 3,2 λίτρων της GTA. Στους diesel η ισχύς ξεκινούσε από τους 105 ίππους για το μοτέρ των 1,9 λίτρων και έφτανε έως και τους 175 για την έκδοση των 2,4 λίτρων. Εκτός από προσθιοκίνητες εκδόσεις υπήρχαν και διαθέσιμες και οι 4κίνητες Q4 Sportwagon, όπως και η Crosswagon που συνδυάζεται crossover χαρακτηριστικά και αυξημένη απόσταση από το έδαφος.