Η αντοχή στον χρόνο είναι η πιο δύσκολη παράμετρος σε ένα μοντέλο μοτοσυκλέτας και ενός κατασκευαστή. Εμπλέκονται όλα τα τμήματα, με το σχεδιαστικό όμως να έχει τον πρώτο λόγο.
Πώς γίνεται κάτι να μη δείχνει ξεπερασμένο σε έναν χρόνο; Πόσο ακραίο μπορεί να είναι ώστε να μη φλερτάρει με τον συντηρητισμό των καταναλωτών, πόσο συμβατικό ώστε να μην γίνεται βαρετό;
Βλέποντας το – concept προς το παρόν – από τη Ducati, η απάντηση στο ερώτημα ποιο μοντέλο σου έρχεται πρώτο στο μυαλό από όλα τα μοντέλα της έκθεσης, βγαίνει αυτόματα. Όχι ποιο σου έκανε περισσότερη εντύπωση, ούτε ποιο ήταν το πιο προηγμένο, το ισχυρότερο, το πιο πρωτοποριακό. Αυτό που σημάδεψε πιο έντονα τη μνήμη…
Στη σκιά του συγκλονιστικού Streetfighter V4 S με τους 205 ίππους, κάθε τι έμοιαζε αγχωμένο να αναδείξει τα κάλλη και τις αρετές του. Καινοτομίες και εξελίξεις που ωθούν τη μοτοσυκλέτα στην επόμενη ημέρα της εξάρτησης από την τεχνολογία και τους περιορισμούς. Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο και για το λευκό, ογκώδες και επιβλητικό concept στο περίπτερο της Scrambler – κλάδο της Ducati.
Μια μοτοσυκλέτα βγαλμένη από τα σκονισμένα ντουλάπια της ιστορίας, που μόνο στη θέαση προσφέρει ρίγη αναμνήσεων στους μεγαλύτερους και φρεσκάδα απλότητας στους νεότερους.
Η Ducati έστησε το Scrambler Desert X σε ένα λιτό βάθρο και πέραν αυτού δεν έδινε καμία άλλη πληροφορία. «Ό,τι βλέπετε, ό,τι καταλαβαίνετε», σαν να έλεγε. Αφήνοντας τη φαντασία να ταξιδέψει χωρίς τα νούμερα στο σταντ δίπλα της να διαμορφώνουν άποψη του τύπου πιο βαριά από την τάδε, πιο ψηλή από τη δείνα.
Λιτή πληροφορία, μεστή εικόνα. Τόσο ακραία σε κάποια σημεία που μόνο σε ένα concept θα μπορούσαν να εμφανιστούν και όχι σε μοτοσυκλέτα που είναι σε μορφή να στηθεί σε μια βιτρίνα.
Οι τροχοί είναι γνήσια «χωμάτινοι» με διαστάσεις 21-18 εμπρός και πίσω. Οκ μέχρι εδώ, δεν είναι η μόνη. Αλλά με τρακτερωτά ελαστικά rally, τα «αγωνιστικά» Pirelli Desert, ο στόχος είναι να εξυπηρετήσει την εικόνα και το όνειρο, παρά τη χρήση στην άσφαλτο και την καθημερινότητα.
Ρυθμιζόμενες αναρτήσεις, ακτινικά φρένα με δύο δισκόφρενα εμπρός, ψεκασμός εννοείται και ηλεκτρονικά βοηθήματα, αποτελούν τη συνεισφορά του χρόνου και της εξέλιξης σε μια ρετρό μοτοσυκλέτα. Χωρίς να μειώνουν τον χαρακτήρα και τη «δήλωση» γνησιότητας ως προς την adventure κατεύθυνση την οποία υπηρετεί πιστά.
Δομημένη πάνω στο Scrambler 1100, χρησιμοποιεί τον αερόψυκτο κινητήρα της, των 1.079 cc που αποδίδει 86 ίππους στις 7.500 σ.α.λ. και πληθωρική ροπή 9,0 kgm στις 4.750 σ.α.λ. Με πειστικές διαδρομές αναρτήσεων και ανάλογο ύψος σέλας, δίνει τροφή για σχόλια και συνειρμούς που παραπέμπουν στις ένδοξες εποχές της συμμετοχής της εταιρείας στο Rally Dakar. Όχι με το όνομα της Ducati αλλά εκείνο της Cagiva όπου φιλοξενήθηκε για μερικά φεγγάρια.
Με δύο νίκες στο ενεργητικό της με τον Edi Orioli, το 1990 και 1994, ο κινητήρας της Ducati εμμέσως πάτησε για πρώτη φορά στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου ενός χωμάτινου αγώνα. Ήταν και η τελευταία φορά που η Ducati αναζήτησε την τύχη της σε αγώνες εκτός δρόμου.
Η επιστροφή καίτοι δεν δηλώνεται, δεν μπορεί να κρυφτεί. Πόσο τυχαία είναι η επιλογή των χρωμάτων, των δίδυμων προβολέων, του αερόψυκτου κινητήρα, με τα ανάλογα των (Cagiva) Elefant που κινούσε μέχρι το 1996; Ακόμη και η επιλογή της δίχρωμης λωρίδας που παραπέμπει στα χρώματα της Lucky Strike, χορηγού της Cagiva στις αγωνιστικές της δραστηριότητες και φυσικά στο Rallly Dakar.
Η ταύτιση με το ρετρό στιλ αρμόζει απόλυτα στη γενικότερη κατεύθυνση της σειράς των Scrambler, αυτή τη φορά εμπνευσμένη από το Paris Dakar. O κάθετα τοποθετημένος πίνακας οργάνων, σύγχρονος και ηλεκτρονικός, είναι το μόνο που θυμίζει διαρκώς στον οδηγό την «καταγωγή» της, το DΝA της.
Για τους εξωτερικούς παρατηρητές, οι τέσσερις (!) τάπες για τα ισάριθμα ρεζερβουάρ καυσίμου δεν έχουν ανάλογο στην αγορά. Δύο στη συμβατική θέσω του ρεζερβουάρ και άλλες δύο στο πίσω μέρος, που οδηγούν το καύσιμο κάτω από τη σέλα. Mini ανθεκτική σχάρα, μπάρα στο τιμόνι, προστατευτική ποδιά από ανθρακονήματα, ανθεκτικές χούφτες, κάθετα τοποθετημένη εξάτμιση από την Termignoni συμπληρώνουν περίτεχνα την εικόνα.
Η μονή σέλα είναι άλλη μια «δήλωση» της μοτοσυκλέτας ως προς την πρόθεσή της για δύσκολες αποστολές. Αν και όταν βρει τελικά τον δρόμο για την παραγωγή, είναι βέβαιο ότι η σχάρα, που τώρα δημιουργεί μια επιπλέον αποθηκευτική «φωλιά», θα εναλλάσσει τη θέση της με μια σέλα για τον συνεπιβάτη, ώστε να μην αποτελέσει το γεγονός ανασταλτικό παράγοντα για την επιλογή της.
Τα φωτιστικά σώματα είναι τεχνολογίας LED, με τα στεφάνια περιμετρικά των προβολέων μόνιμα αναμμένα, αναγνωριστικό της οικογένειας των Scrambler. Μια θήκη κάτω από τη σέλα για εργαλεία επαναφέρει μία ακόμη ξεχασμένη συνήθεια, τη μεταφορά ενός σετ εργαλείων για επισκευές καθ’ οδόν. Στην εκδρομή ή τον «αγώνα».
Η παρουσία στην έκθεση της EICMA είχε σκοπό να βολιδοσκοπήσει το ενδιαφέρον του κόσμου και όχι να λανσάρει ένα νέο μοντέλο. Όμως, η ανταπόκριση και το ενδιαφέρον του κοινού και των δημοσιογράφων ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Δεν ήταν λίγα τα μέσα που τη χαρακτήρισαν ως τη star της έκθεσης, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εκθέματα.
Γεγονός που έδωσε τροφή και εργασία στη Ducati ώστε να οδηγήσει την «τρελή ιδέα» της Scrambler Desert X στο μονοπάτι που οδηγεί στην παραγωγή και τις βιτρίνες των καταστημάτων. Και να δώσει τη μάχη, με τον δικό της τρόπο, στον πιο καυτό στίβο της εποχής μας, αυτόν των μεγάλων adventure μοτοσυκλετών.
