Με τους ρύπους που εκπέμπει ένας κινητήρας εσωτερικής καύσης να έχουν μειωθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια και να ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από τις σχετικές προδιαγραφές που επιβάλλονται σε όλους τους κατασκευαστές παγκομίως, το ενδιαφέρον για ένα βιώσιμο μέλλον στρέφεται και σε άλλα μέρη ενός οχήματος που ρυπαίνουν το περιβάλλον, με πιο σημαντικά από αυτά τα ελαστικά.
Όλο και περισσότερες έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να συνδέουν τη ρύπανση που προέρχεται από τα ελαστικά με την ρύπανση του πλανήτη από μικροπλαστικά, από μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού που έχουν διάμετρο μικρότερη από πέντε χιλιοστά του μέτρου. Η εν λόγω ρύπανση αποδεδειγμένα βρίσκεται παντού: από τις θάλασσες και τους ωκεανούς μέχρι και το φαγητό που τρώμε και το νερό που πίνουμε, ακόμη και σε πάγους της Ανταρκτικής!
Ακόμη δεν έχει εξακριβωθεί από την επιστημονική κοινότητα την επίδραση που έχουν τα μικροπλαστικά στον άνθρωπο τη στιγμή που υπάρχουν ενδείξεις σε πρώτο στάδιο ότι θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν το ανοσοποιητκό μας σύστημα. Σύμφωνα πάντως με έρευνα που δημοσίευσε η Κομισιόν το 2018, κάθε χρόνο απελευθερώνονται στην Ε.Ε., από τη φθορά των ελαστικών, περίπου 500.000 τόνοι μικροπλαστικών!
Διαβάστε επίσης: Χειρότερα από θερμικούς κινητήρες ρυπαίνουν τα ελαστικά
Με τα ελαστικά να βρίσκονται πλέον στο επίκεντρο των επιστημονικών ερευνών και τους κατασκευαστές τους να νιώθουν την πίεση και από την κοινή γνώμη που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, η αντεπίθεση έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και κρατεί καλά.
Σύμφωνα με άρθρο του αμερικάνικου autoblog, μερίδα κατασκευαστών ασκεί ήδη πιέσεις παρασκηνιακά προσπαθώντας να επηρεάσει τα κέντρα στην Ευρώπη που λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τη χάραξη πολιτικής και τη δημιουργία νόμων και προδιαγραφών, σε μια αγορά που μέχρι σήμερα ρυθμίζεται σαφώς πιο χαλαρά από ό,τι για παράδειγμα οι κατασκευαστές αυτοκινήτων και οι κινητήρες εσωτερικής καύσης.
Παράλληλα, πολλές έρευνες για τις επιπτώσεις των ελαστικών στο περιβάλλον, που χρηματοδοτούνται από τους ίδιους τους κατασκευαστές, έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια. Σε αυτές τις έρευνες αναφέρεται ότι οι ρύποι που προέρχονται από τα ελαστικά δεν αποτελούν σημαντικό ρίσκο για τους ανθρώπους και το περιβάλλον και τα σωματίδια που “απελευθερώνουν” δεν έχουν τον αντίκτυπο που δείχνουν άλλες σχετικές μελέτες.
Οι περισσότερες από αυτές τις έρευνες αποτελούν προϊόν, ολόκληρες ή εν μέρη της συμβουλευτικής επιστημονικής εταιρίας Cardno ChemRisk, σύμφωνα με την ιστοσελίδα που επικαλείται παράλληλα και σχετικό ρεπορτάζ του Reuters. H χρηματοδότηση για τις περισσότερες από αυτές προέρχεται από την πρωτοβουλία Tire Initiative Project -TIP. Το project, στο οποίο συμμετέχουν μερικοί από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές ελαστικών παγκοσμίως, έχει σαν στόχο τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της επίδρασης που έχουν τα ελαστικά στον άνθρωπο και το περιβάλλον κατά τη διάρκεια της ζωής τους για ένα πιο βιώσιμο μέλλον.
Στο άρθρο αναφέρεται επίσης ότι σύμφωνα με δηλώσεις δύο πρώην υπαλλήλων της Cardno ChemRisk που έλαβαν μέρος σε αυτές τις έρευνες, στοιχεία που μπορεί να λειτουργούσαν αρνητικά για την εικόνα των πελατών τους παραλήφθηκαν από τις δημοσιεύσεις.
Πάνω σε αυτό ο διευθυντής επικοινωνίας του TIP δήλωσε ότι δεν είχε ενημέρωση και άρα δεν γνώριζε για παράλειψη πληροφοριών από την Cardno ChemRisk στις έρευνες της. Να σημειωθεί ότι ανάλογη έρευνα από την εταιρία είχε παραγγείλει και ο Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος Κατασκευαστών Ελαστικών και Καουτσούκ (European tire and Rubber Manufacturers Association- ETRMA), η οποία κατέληγε σε χαμηλού επιπέδου ρίσκο για την υγεία των ανθρώπων και για το περιβάλλον. Όμως υπαρκτό θα πούμε εμείς, όπως άλλωστε φαίνεται και από τις υπόλοιπες έρευνες της ίδιας εταιρίας.
Οι παραπάνω έρευνες έρχονται “αντιμέτωπες” με περίπου ισάριθμες ακαδημαϊκές και άλλες μελέτες που προέρχονται από οργανισμούς τα τελευταία χρόνια, στις οποίες τα ελαστικά αναφέρονται ως μια από τις μεγαλύτερες πηγές απελευθέρωσης μικροσωματιδίων στο περιβάλλον όπως και εκείνη της Κομισιόν.
Οι νομοθέτες επί ευρωπαϊκού εδάφους βρίσκονται ήδη σε συζητήσεις για τη δημιουργία προδιαγραφών στην κατασκευή ελαστικών. Οι προδιαγραφές θα έχουν λογικά να κάνουν με το σχέδιο του ελαστικού αλλά και με το βαθμό φθοράς του, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε και σχετικό αναλογικό σύστημα φορολόγησης παρόμοιο με αυτό που υπάρχει και για τα αυτοκίνητα και τους εκμπεμπόμενους ρύπους.
Όπως και να έχει τα ελαστικά ρυπαίνουν και σίγουρα θα πρέπει να δημιουργηθούν και κάποιες σχετικές προδιαγραφές για την κατασκευή τους, όπως άλλωστε γίνεται και για τους κινητήρες. Εσείς τι νομίζετε; Χρειάζεται ή δεν χρειάζεται έλεγχος στους ρύπους που προέρχονται από τα ελαστικά; Θα ήταν για εμάς καλό ή όχι να γνωρίζουμε περισσότερα για τις επιπτώσεις των ελαστικών στον ανθρώπινο οργανισμό και στο περιβάλλον;
