Πριν καταλάβουμε τον ερχομό του Μάη φτάσαμε στο τέλος του… Η αλήθεια είναι πως εδώ και μέρες είχα ένα εκνευρισμό και μια ακεφιά. Σήμερα συνειδητοποίησα την αιτία και δεν είναι τίποτα άλλο από την απουσία του Ράλι Ακρόπολις όχι μόνο από την ζωή μου αλλά και από την παρουσία του στην Ελλάδα. Σαν σήμερα το 1953 δόθηκε η πρώτη εκκίνηση του Ράλι Ακρόπολης στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.
Δείτε ακόμη: Όταν ο Κώστας Στεφανής οδήγησε την Ferrari F50 στην Ελλάδα (+video)
Αυτό που μου λείπει δεν είναι μόνο ο αγώνας, αλλά και το διάστημα πριν από την ημέρα της εκκίνησης. Όλη αυτή η προετοιμασία αυτοκινήτου και ομάδας, αλλά κυρίως η περίοδος των δοκιμών. Αρχίζαμε νωρίς τον Μάη κι ενώ στην περιοχή της Αττικής λουλούδια, χαμομήλια και παπαρούνες είχαν θεριέψει, στον Κιθαιρώνα, στην Γκιώνα και στα άλλα βουνά σε σκιερά μέρη υπήρχαν ακόμη υπολείμματα χιονιού και η φύση είχε μια χρονοκαθυστέρηση. Προχωρώντας ο Μάης βλέπαμε και εκεί την άνοιξη να ξυπνά και τα βουνά να αλλάζουν χρώμα ομορφαίνοντας το τοπίο.
Σημείο αναφοράς οι διανυκτερεύσεις μας στην Ιτέα, κυρίως στο ξενοδοχείο των αδελφών Καλαφάτη, που λειτουργούσε σαν μελίσσι για Έλληνες και ξένους αγωνιζόμενους και το βραδινό φαγητό πάνω στο κύμα στα Δελφίνια την ταβέρνα του Μιχάλη του μουστάκια.
Αλλά και στα Λουτρά Σμοκόβου σε ταπεινούς ξενώνες με τα παράθυρα ανοικτά το βράδυ με κοτσύφια κι αηδόνια να δίνουν ρεσιτάλ καλλιφωνίας και τις ανθισμένες ακακίες έξω από το παράθυρο να δημιουργούν μεθυστικές μυρωδιές. Αξεπέραστη όμως και η διαμονή τόσο στην Ελατού αλλά και στο Crystal αργότερα στην Άνω Χώρα.
Και αναμφίβολα μοναδική βραδιά στο ξενοδοχείο, αν δεν με απατά η μνήμη μου “Ακροπόλ” λεγόταν, στην είσοδο του χωριού Γαρδίκι με πρωινό αυγά μάτια από κότες αλανιάρες που πάντοτε τις συνόδευε ένας ογκώδης κόκορας. Ο οποίος κόκορας για να τα έχει καλά με τις κυρίες του!!! όποτε έβρισκε καμία σκουληκαντέρα έβγαζε ήχους και χτυπούσε τα πόδια του στη γη προσκαλώντας τα κορίτσια του για μεζέ. Εκείνος σαν τζέντλεμαν ούτε που άγγιζε.
Για τον Ταρζάν έχω μιλήσει πολλές φορές δεν θα επανέλθω σε αυτό τον ψυχικό απολογισμό αλλά θα τελειώσω με τις ταπεινές γαστριμαργικές λιχουδιές των δοκιμών με τα ανεπανάληπτα αυγά μάτια του αείμνηστου φίλου μου Βαγγέλη Καλοπίτα στη Τσούκα μετά το “εφιαλτικό”, ψέματα λέω ευτυχία ήταν, 4ωρο και βάλε Ραχούλα, Νεράιδα, Ταρζάν. Αυτά όσον αφορά στην καθημερινότητα μας την περίοδο του Ράλι Ακρόπολις.
Υπάρχει όμως μια άλλη παράμετρος πολύ βασική και ουσιαστική για το πόσο επιδρούσε το Ακρόπολις επάνω σε μεγάλη μερίδα ανθρώπων κυρίως με τον ερχομό των επαγγελματιών οδηγών και συνοδηγών. Από την δική μας πλευρά, των αγωνιζομένων, η παρουσία τους μας δίδαξε εμπειρία που δεν διαθέταμε στα στενά Ελληνικά πλαίσια.
Για παράδειγμα ο Ιαβέρης ήταν ένα τεράστιο ταλέντο που μεταμορφώθηκε εκείνο το βράδυ στις αρχές Μαΐου του 1977 όταν πήρε την θέση του Hans Thorszelius δίπλα στον αξέχαστο μέντορα Bjorn Waldegard. Για εκείνο το βράδυ θα επανέλθω σε άλλη κατάθεση ψυχής και μνήμης. Αντίστοιχα ο Thorszelius και ο Ilkka Kivimaki συνοδηγός του Markku Alen ήταν οι δικοί μου μέντορες δίνοντας μου μοναδικές πληροφορίες για τις σημειώσεις από την τεράστια εμπειρία τους.
Σε άλλο τομέα, το πάθος του Τάκη Θεοχαράκη για τους αγώνες ήταν η αφορμή να δούμε τα εργοστασιακά Datsun στην χώρα με τον αλησμόνητο Γιώργο Μοσχού. Παράλληλα δημιουργήθηκε μια εξαιρετική ομάδα Ελλήνων μηχανικών με επίπεδο γνώσεων αποδεκτό από το εργοστάσιο, ώστε να επισκευάζουν τα αυτοκίνητα των επίσημων οδηγών του.
Όμως και άλλες ομάδες, από την εποχή Κοντέλλη μέχρι την εποχή της Genesis, έγιναν φυτώριο μιας γενιάς σπουδαίων μηχανικών με μοναδικές γνώσεις και μεράκι. Βοήθησε όμως και ένα μεγάλο αριθμό νεαρών παιδιών, θεατών τότε, να ονειρευτούν τους εαυτούς τους μέσα σε αυτές της ομάδες ή μέσα στον μαγικό κόσμο του αυτοκινήτου. Τρανά παραδείγματα Ανδρέας Ζαπατίνας, Σωτήρης Κωβός, Μιχάλης Ζώτος και ουκ έστιν αριθμός.
Στον αντίποδα είμαι πεπεισμένος ότι το Ράλι Ακρόπολις έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην αγάπη, για να μην πω λατρεία, που ανέπτυξε ο Έλληνας απέναντι στο αυτοκίνητο. Θα επανέλθω με πολλές μοναδικές στιγμές από τα 28 Ράλι Ακρόπολις που είχα τη θεία τύχη να συμμετέχω.
