Η περίπτωση του Napier Bluebird είναι αρκετά ιδιόμορφη, καθώς πρόκειται για μια σύγχρονη ανακατασκευή ενός θρυλικού οχήματος – χωρίς όμως να είναι μια συνηθισμένη ρέπλικα, εφόσον τα ζωτικά εξαρτήματα είναι αυθεντικά και χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1920.
Η βάση είναι ένα πλαίσιο του 1921, κατασκευής της Napier, μιας βρετανικής βιομηχανίας που βρισκόταν στην αιχμή της τεχνολογίας ιδιαίτερα στην αρχή του 20ού αιώνα. Σε αυτό το σασί προσαρμόστηκε ένας κινητήρας 24 λίτρων με την κωδική ονομασία Lion, 12κύλινδρος, με απόδοση κοντά στους 700 ίππους. Στο συγκεκριμένο μοτέρ έχει εφαρμοστεί η διάταξη «W», με τρεις συστοιχίες των τεσσάρων κυλίνδρων, όλες προσαρμοσμένες στον ίδιο στροφαλοφόρο άξονα.
Να σημειωθεί ότι σε αυτό τον κινητήρα θα μπορούσε κανείς να εντοπίσει έναν πνευματικό πρόγονο του πολυσυζητημένου W16 της Volkswagen, ο οποίος έκανε μεγαλοπρεπή εμφάνιση στον κόσμο της αυτοκίνησης σχεδόν έναν αιώνα μετά από εκείνον της Napier.
To 1927, όταν με αυτό το όχημα, δηλαδή με σασί και μοτέρ Napier, ο θρυλικός Malcolm Campbell αποπειράθηκε να καταρρίψει το επίγειο ρεκόρ ταχύτητας, ο Lion απέδιδε «μόλις» 450 ίππους. Όμως, με την ανακατασκευή, τις βελτιώσεις κ.λπ. που έκανε ο Lorne Jacobs, αρχικός ιδιοκτήτης του οχήματος μέσω οικογενειακής κληρονομιάς, το Bluebird έφτασε να αποδίδει 700 άλογα. Και έκανε το 0-100 χλμ./ώρα σε περίπου 6 δευτερόλεπτα. Με τρίτη σχέση στο κιβώτιο – αλλά και το συμβολικό βάρος μιας μοναδικής κληρονομιάς.
