Ήταν το 2005 όταν η Πίστα Καρτ Ασπροπύργου άλλαξε χέρια και πέρασε σε εκείνα των Γιώργου Λαζαράκου, Γιάννη Αντωνιάδη και του Αμερικανοκορεάτη Κιμ Ζίσου. Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο fund από το εξωτερικό, αλλά για μία ομάδα νέων, εργατικών και φιλόδοξων ανθρώπων που είχαν ως κοινό παρονομαστή, την τρέλα για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα, για τους αγώνες πίστας.
Η αγάπη του Traction για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, αλλά και το έμφυτο ενδιαφέρον μας προς οτιδήποτε νέο, στάθηκαν αρκετά ώστε να βρεθούμε στην Πίστα “Speedpark” στον Ασπρόπυργο, για μια συζήτηση με τον ιθύνοντα της προσπάθειας, Γιώργο Λαζαράκο, που διαχειρίζεται πλέον από τις πιο γνωστές πίστες καρτ της Αττικής, η οποία λειτουργεί από το 1986, έχοντας φιλοξενήσει στον ασφαλτοτάπητά της χιλιάδες οδηγούς, τόσο με αγωνιστικά όσο και με απλά, ενοικιαζόμενα καρτ.
Πώς ξεκίνησε όμως το συγκεκριμένο εγχείρημα; Ο Γιώργος Λαζαράκος μας είπε: “Πηγαίνουμε πίσω στο χρόνο, στο Σεπτέμβριο του 2005, όταν μια ιδέα μεταξύ εμού, του Γιάννη Αντωνιάδη και του Kim Jisu ήταν η αρχή ώστε να ξεκινήσουμε και να αναλάβουμε την θρυλική πίστα καρτ του Ασπροπύργου. Σκοπός μας ήταν να φτιάξουμε κάτι καινούργιο και βασικές δραστηριότητες ήταν η ενοικίαση των καρτ, η χρήση της πίστας από αγωνιστικά καρτ και η χρήση από τα Super Moto και Mini Moto της εποχής. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε στο μυαλό μας η δημιουργία Σχολής-Ακαδημίας ή η διεξαγωγή μαθημάτων. Κατά την περίοδο 2006-2009 δουλέψαμε πολύ ώστε να στήσουμε σωστά την πίστα, φτιάχνοντας όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό (φωτισμός, ηλεκτρονική χρονομέτρηση), αποκτήσαμε 7 παιδικά και 12 καρτ για ενηλίκους”. Η σκέψη για την παροχή μαθημάτων καρτ υπήρχε στο μυαλό τους και η τελική απόφαση πάρθηκε το 2009. “Σκεφτήκαμε ότι πρέπει να δημιουργήσουμε μια “Ακαδημία Καρτ“. Το 2008 και το 2009 κάναμε πολλά ιδιαίτερα μαθήματα, αφού πολλοί γονείς ήθελαν να προσφέρεται αυτή η υπηρεσία, αλλά δεν είχαμε δομημένη ύλη, δεν είχαμε μια αρχή και ένα τέλος. Η ακαδημία Καρτ ξεκίνησε στα τέλη του 2009, εντελώς πειραματικά, αφού αποτελούνταν από 8 άτομα πολύ διαφορετικών μεταξύ τους ηλικιών. Θυμάμαι ότι είχαμε τότε μικρά παιδιά και ενήλικες, με μία κοινή βάση. Ότι όποιος ενήλικος έρχεται στην ακαδημία, γίνεται ξανά παιδί”, μας διηγείται ο Γιώργος Λαζαράκος.
Αυτή τη στιγμή, η “Speedpark Kart Academy” αποτελείται από 14 μαθητές ηλικίας 7 έως 11 ετών, που χωρίζονται σε δύο τμήματα των 7 ατόμων και κάνουν ένα μάθημα την εβδομάδα. Τα μαθήματα έχουν διάρκεια δύο ωρών, ενώ τα παιδιά που συμμετέχουν βρίσκονται για 30-40 λεπτά εντός πίστας, είτε για ασκήσεις, είτε για οδήγηση. Σε αυτή τη διαδικασία, ο πολυπρωταθλητής καρτ Γιάννης Αντωνιάδης, έχει το δικό του, ξεχωριστό ρόλο: “Ο καθένας είχε τη δική του θέση. Ο Kim (που πλέον ζει μόνιμα στην Αμερική) προσγείωνε τον δικό μας ελληνικό χαρακτήρα και ασχολούνταν με τους αριθμούς. Ο Γιάννης είναι η “εγκυκλοπαίδεια του καρτ”, όπως τον αποκαλώ, ενώ εγώ είμαι ο συνδετικός κρίκος. Αυτός που θα μπορούσε να τρέξει την επιχείρηση και ο πωλητής. Φυσικά ήμουν και εραστής του καρτ“, δηλώνει ο Γιώργος Λαζαράκος. Μπορεί η εποχή να είναι δύσκολη σε κάθε επίπεδο για τη χώρα μας, όμως η “ζήτηση” για την ακαδημία είναι μεγάλη, σε βαθμό που πλέον ο Γιώργος με τον Γιάννη να χρειάζονται μεγαλύτερο στόλο καρτ, για να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ανάγκες.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση πάντως, είναι το γεγονός ότι η πλειονότητα των μαθητών, αλλά και οι ίδιοι οι εκπαιδευτές, εστιάζουν στο αθλητικό κομμάτι του καρτ, στην οδική παιδεία που αποκτούν τα μικρά παιδιά από την εμπλοκή τους με αυτό και όχι τόσο στη συνέχεια σε αγωνιστικό επίπεδο: “Οι πιο νέοι Έλληνες γονείς, αυτοί που βρίσκονται δηλαδή σε μια ηλικία μεταξύ 30-45 ετών, έχουν στατιστικά μεγαλύτερη μόρφωση, σε σύγκριση με τις προηγούμενες γενιές. Έτσι, γνωρίζουν και από δική τους εμπειρία, πως είναι λάθος το παιδί να οδηγήσει για πρώτη φορά στα 18 χρόνια, όταν και θα μπορεί επισήμως να αποκτήσει δίπλωμα. Το παιδί πρέπει να γνωρίσει ένα όχημα όπως το καρτ, που έχει κινητήρα, γκάζι, φρένο, τιμόνι, στροφές και πιθανότητα εξόδου. Οι γονείς λοιπόν θέλουν να βάλουν τα παιδιά τους σε αυτή τη διαδικασία, αφού έτσι και αλλιώς αυτό θα γίνει σε ηλικία 17-18 ετών και είναι πιο σωστό, να έχουν πάρει τις βάσεις που σου δίνει μια Ακαδημία Καρτ. Σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω ότι η Ακαδημία Καρτ δε φτιάχνει Πρωταθλητές, αλλά αθλητές. Ασχολούμαστε με το καρτ ως μορφή αθλητισμού, για αυτό κιόλας μέσα στη χρονιά κάνουμε ασκήσεις γυμναστικής ή κάποια εξειδικευμένα μαθήματα Yoga, για βελτίωση της συγκέντρωσης των παιδιών“, μας λέει ο Γιώργος Λαζαράκος για να προσθέσει: “Στόχος μας είναι να φτιάχνουμε όχι μόνο καλούς καρτίστες, αλλά και καλύτερους ανθρώπους, γιατί θεωρούμε ότι η πίστα καρτ είναι μια μικρή κοινωνία, που καταδεικνύει τους ανθρώπινους χαρακτήρες οι οποίοι εκδηλώνονται μέσα στην οδήγηση“.
Μπορεί στόχος των ανθρώπων της “Speedkart Academy” να μην είναι η δημιουργία πρωταθλητών, όμως ο μηχανοκίνητος αθλητισμός σαφώς και τους ενδιαφέρει. Ποιες είναι οι βασικές διαφορές της χώρας μας, σε σύγκριση με τις χώρες του εξωτερικού στον συγκεκριμένο τομέα; Ο Γιώργος Λαζαράκος έχει σαφή άποψη: “Θεωρώ ότι κυρίως είναι θέμα κουλτούρας. Ο Έλληνας από γονιδιακής άποψης, μπορεί να διαπρέψει παντού. Όπως και σε άλλα σπορ, έτσι και στον μηχανοκίνητο αθλητισμό η Ελλάδα έχει βγάλει μεγάλα ταλέντα, δυστυχώς όμως ο μηχανοκίνητος αθλητισμός δεν βρίσκεται ακόμη στην κουλτούρα μας ως λαός, όπως συμβαίνει σε άλλες σύγχρονες κοινωνίες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχουν και χορηγοί, αφού δεν υπάρχει συγκεκριμένο προϊόν. Επίσης, το καρτ χρησιμεύει και για εκτόνωση. Στο εξωτερικό που ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι μέρος της κουλτούρας, η πίστα αποτελεί μέρος διασκέδασης, όπου ο μπαμπάς θα οδηγήσει το μονοθέσιό του και το παιδί του καρτ του. Δηλαδή θα διασκεδάσουν, αλλά ταυτόχρονα θα μάθουν, σε ασφαλείς συνθήκες όπως αυτές που παρέχει μία πίστα. Στη χώρα μας όμως, πέραν όλων των άλλων, ούτε αυτές οι συνθήκες υπάρχουν, αφού οι πίστες για αυτοκίνητα είναι μόλις 2 και οι οργανωμένες πίστες καρτ περίπου 10, αναλογώντας έτσι σε πληθυσμό 10 εκατομμυρίων ανθρώπων“.
Ο άνθρωπος πρέπει πάντα να βάζει στόχους και να προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του και ο Γιώργος Λαζαράκος αποτελεί τέτοια περίπτωση. Παρά το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, η όρεξή του παραμένει αμείωτη και οι σκέψεις του για τη συνέχεια αποδεικνύουν του λόγου το αληθές: “Στόχος μου για το μέλλον, είναι η δημιουργία μιας κλειστής πίστας καρτ, που θα λειτουργεί ανεξαρτήτως καιρού ή ημερών, ώστε να παρέχονται μαθήματα κάθε ημέρα και το καρτ να αποτελεί ένα σπορ που θα μπορούν να κάνουν τα μικρά παιδιά όπως είναι σήμερα το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο, σαν δραστηριότητα δηλαδή μετά το σχολείο“.
Σχέδιο αναμφίβολα δύσκολο και απαιτητικό, που μπορεί πάντως να ανοίξει δρόμους για μια καλύτερη συνέχεια για την οδική παιδεία των μικρών Ελλήνων. Άλλωστε, πότε το άνοιγμα ενός νέου δρόμου υπήρξε εύκολη υπόθεση;
Website: http://www.speedpark.gr/
