Κείμενο: Θοδωρής Βακαλόπουλος
Δεν είναι μόνο η προσέγγιση του εθελοντισμού από κοινωνικής πλευράς, αλλά και η επιλογή του Ράλλυ Ακρόπολις για να προσφέρεις σε αυτό και μέσα από αυτό. Η αλήθεια είναι ότι ο εθελοντισμός έχει κάνει -και συνεχίζει να κάνει- εντυπωσιακά άλματα και στην χώρα μας, ιδιαίτερα μετά την Ολυμπιάδα της Αθήνας το 2004, στοιχείο που μέχρι τότε ήταν εξαιρετικά περιορισμένο.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να προσεγγίσουμε ένα νέο παιδί, έναν λάτρη του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο οποίος μέσα από την εθελοντική του συνεισφορά στο Ράλλυ Ακρόπολις έζησε τον αγώνα από μία εντελώς διαφορετική σκοπιά από ότι ένας απλός θεατής.
Ο λόγος, στον Θοδωρή Βακαλόπουλο:
«Το φετινό Ράλλυ Ακρόπολις αποτέλεσε για μένα την πρώτη ουσιαστική επαφή μου με τον μαγικό κόσμο του WRC. Όντας «φανατικός» οπαδός της Φόρμουλα 1 από 6 χρονών με κέρδισαν αρχικά οι αγώνες σε πίστα και έτσι θυμάμαι τον εαυτό μου να ανυπομονώ τις Κυριακές μπροστά στην τηλεόραση για τη μετάδοση του επόμενου αγώνα και τις μάχες μεταξύ Σουμάχερ και Αλόνσο. Έτσι, καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας το WRC αποτελούσε για μένα ένα εντυπωσιακό μεν άγνωστο δε πρωτάθλημα, περισσότερο γνώριμο μέσω βιντεοπαιχνιδιών.»
«Όταν, όμως, έμαθα ότι επιστρέφει στην Ελλάδα το Ράλλυ Ακρόπολις μετά από 8 χρόνια απουσίας από το καλεντάρι, αμέσως ενθουσιάστηκα με την ιδέα να δω από κοντά τα αγωνιστικά αυτοκίνητα και να εξερευνήσω αυτήν την πλευρά του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ήθελα να ζήσω την εμπειρία της παρακολούθησης, να πάρω τα βουνά και να λερωθώ με το χώμα που σηκώνουν τα αυτοκίνητα στο πέρασμά τους ενώ ταυτόχρονα τα ουρλιαχτά των κινητήρων τους διαταράσσουν την ησυχία του τοπίου και αναστατώνουν κάθε φίλο του αυτοκινήτου. Ειδικότερα, όταν πληροφορήθηκα σχετικά με την επικείμενη μετάβαση στην υβριδική εποχή για το WRC από το 2022, ενθουσιάστηκα ακόμα περισσότερο με την ιδέα ότι θα είχα μια μοναδική ευκαιρία να βιώσω λίγη από την αίγλη των αυτοκινήτων όπως υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια.»
«Όσο πλησίαζαν οι μέρες για το τριήμερο του αγώνα άρχισα να αναζητώ περισσότερες πληροφορίες για τις ειδικές διαδρομές, τους οδηγούς και τα αυτοκίνητα που συμμετέχουν καθώς και για την προετοιμασία μου ως θεατής ώστε να το παρακολουθήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σε αυτό το σημείο, μια ανάρτηση ενός δημοσιογράφου αυτοκινήτου στα κοινωνικά δίκτυα έμελλε να συμπληρώσει το κομμάτι του παζλ αναφορικά με την εμπειρία μου από το Ράλλυ Ακρόπολις. Είχαν ανοίξει οι αιτήσεις για εθελοντές που θα υποστηρίξουν τη διοργάνωση και τη διαχείριση του πλήθους κατά τη διάρκεια των ειδικών διαδρομών. Αν και στο παρελθόν δεν είχα υπάρξει εθελοντής, αυτή τη φορά το πάθος για το μηχανοκίνητο αθλητισμό με κινητοποίησε και αποφάσισα να δηλώσω συμμετοχή μαζί με τον αδερφό μου, ο οποίος μοιράζεται το ίδιο πάθος για τους αγώνες, για να βιώσουμε εκ των έσω την προετοιμασία και το οργανωτικό σκέλος για την υποστήριξη ενός τόσο μεγάλου γεγονότος διεθνούς βεληνεκούς.»
«Λίγες ημέρες αργότερα η διοργάνωση επικοινώνησε μαζί μας και μας ενημέρωσε ότι είχαμε επιλεχθεί ως εθελοντές για την ειδική διαδρομή Ελευθεροχώρι του Σαββάτου ώστε να υποστηρίξουμε τους υπεύθυνους ασφαλείας στη διαχείριση του πλήθους κατά τη διάρκεια των δύο περασμάτων. Μας προσκάλεσαν να παρευρεθούμε στο σεμινάριο εθελοντών στο ΟΑΚΑ και να παραλάβουμε το απαραίτητο υλικό (μπλούζα, καπέλο, σφυρίχτρα, διαπιστευτήρια). Σε αυτό το event, εκτός από τα διαδικαστικό κομμάτι, μίλησαν αρκετοί από τους ανθρώπους που συνετέλεσαν στην επιστροφή του Ράλλυ Ακρόπολις στη χώρα μας και μας μετέφεραν το όραμά τους και το πάθος τους για να παραμείνει αυτός ο ιστορικός αγώνας μα στο καλαντάρι και τα επόμενα χρόνια. Τόνισαν τη συμβολή των εθελοντών για την επιτυχία της διοργάνωσης που ξεπερνά τα όρια της απλής υποστήριξης, καθώς η διαχείριση του πλήθους παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις και η επικίνδυνη θέση ακόμα και ενός θεατή μπορεί να οδηγήσει σε καθυστερήσεις ή ακόμα και ακυρώσεις ειδικών διαδρομών, όπως και δυστυχώς συνέβη στο Λουτράκι και το Ελευθεροχώρι.»
Και η μεγάλη στιγμή έφτασε!
«Παρασκευή πρωί ξεκινάμε από Αθήνα για αυτή τη νέα περιπέτεια με κατεύθυνση προς την ειδική του Λουτρακίου. Ήδη από τη διαδρομή η ατμόσφαιρα ήταν πρωτόγνωρη βλέποντας τα αγωνιστικά αυτοκίνητα να κυκλοφορούν στους δρόμους καθοδόν προς τις ειδικές ή να είναι σταματημένα με τα πληρώματα να διενεργούν ελέγχους της τελευταίας στιγμής. Φτάνοντας στο Λουτράκι, αφήνουμε το αυτοκίνητο στο σημείο που μας υπέδειξαν και ανηφορίζουμε με τα πόδια προς την εκκίνηση. Τα αγωνιστικά αυτοκίνητα περνάνε δίπλα μας και μας χαιρετούν ενώ ταυτόχρονα ζεσταίνουν τα ελαστικά. Στην εκκίνηση παρατηρώ για πρώτη φορά από τόσο κοντά τα αυτοκίνητα που περιμένουν, τα αεροδυναμικά τους εξαρτήματα, τα φρένα, τις τροποποιήσεις στο εσωτερικό, αλλά και τα πληρώματα που ανυπομονούν να προσφέρουν θέαμα. Πράγματι, το θέαμα είναι εξαιρετικό βλέποντας τα αυτοκίνητα να επιταχύνουν από στάση τόσο γρήγορα αφήνοντας ένα σύννεφο σκόνης στο πέρασμά τους. Με την ολοκλήρωση της ειδικής αναχωρούμε προς την Ελάτεια μέσω της παλαιάς εθνικής οδού που θα ακολουθούσαν και τα αγωνιστικά.
Φτάνοντας στην Ελάτεια, κατευθυνόμαστε με τα πόδια προς το 3ο χιλιόμετρο της ειδικής σε μια μέτρια αριστερή στροφή που προσέφερε δεδομένη πλαγιολίσθηση. Το θέαμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό βλέποντας τα αυτοκίνητα να περνούν με ταχύτητα σημαδεύοντας την κορυφή της στροφής με τρομακτική ακρίβεια σαν να βρίσκονται σε άσφαλτο. Προσπαθώ να απαθανατίσω όσο περισσότερα από τα περάσματα μπορώ και να απολαύσω τη μαγεία της εικόνας αλλά και του ήχου. Στο τέλος, το χώμα έχει καλύψει όλο μου το σώμα και νιώθω εξαντλημένος από τα 14 χιλιόμετρα περπάτημα που έχει καταγράψει το smartwatch αλλά ικανοποιημένος από το συναρπαστικό θέαμα ανυπομονώντας ακόμα περισσότερο για τις ειδικές που έπονται τις επόμενες δύο μέρες. Το βράδυ είχαμε αποφασίσει να διανυκτερεύσουμε στη Φθιώτιδα για να είμαστε κοντά στον πυρήνα της διοργάνωσης και στις περισσότερες ειδικές διαδρομές.»
«Πρωί Σαββάτου, φοράμε τη στολή του εθελοντή και κατευθυνόμαστε προς τη Μενδενίτσα, το χωριό που τερματίζει η ειδική διαδρομή Ελευθεροχώρι. Εκεί συναντούμε και άλλους εθελοντές, συντονιζόμαστε και διασκορπιζόμαστε σε διάφορα σημεία ώστε να προετοιμάσουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας πριν καταφθάσει μεγάλος όγκος θεατών. Είμαστε υπεύθυνοι για ένα γρήγορο κομμάτι με μια αριστερή πατημένη στροφή 500 μέτρα πριν τον τερματισμό. Τοποθετούμε πασσάλους και κορδέλα ασφαλείας εκατέρωθεν του δρόμου σε κατάλληλη απόσταση και ενημερώνουμε διαρκώς τον κόσμο που έρχεται για τα ασφαλή σημεία ώστε να παρακολουθήσει τον αγώνα. Όλα κυλούν ομαλά και δίνεται η εκκίνηση της ειδικής με όλους μας να παρακολουθούμε εκστασιασμένοι τα αγωνιστικά αυτοκίνητα να περνούν με τις μπάντες από τη στροφή με κάπου 100 km/h.»
«Ξαφνικά, λίγα δευτερόλεπτα πριν την διέλευση ενός αυτοκινήτου βλέπουμε ένα σκυλάκι να εμφανίζεται μέση στη ειδική και να περιφέρεται χαμένο. Όλοι κοιτούν σαστισμένοι και αρχίζουμε να σφυρίζουμε σε μια προσπάθεια να το κάνουμε να απομακρυνθεί ενώ ακούμε το αυτοκίνητο να καταφθάνει. Στο άκουσμα του ήχου το σκυλί αρχίζει να τρέχει και το αυτοκίνητο περνά χιλιοστά δίπλα του αφήνοντας ένα νέφος σκόνης στο σημείο. Και ενώ όλοι έχουμε πιστέψει ότι το κακό έχει συμβεί σε λίγα δευτερόλεπτα διαπιστώνουμε ότι το σκυλί, αν και εμφανώς έντρομο, είναι ζωντανό. Αμέσως, ο υπεύθυνος ασφαλείας με τη βοήθειά μας τρέχει να το πιάσει και να το οριοθετήσουμε σε μια περιοχή ώστε να παραμείνει καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα και να μην έχουμε κάποιο ατύχημα.»
«Ενώ προσπαθούμε να ηρεμήσουμε από το συμβάν και να απολαύσουμε τον αγώνα, μετά από μερικά ακόμα περάσματα σταματούν να διέρχονται άλλα αγωνιστικά αυτοκίνητα. Μετά από λίγο πληροφορούμαστε με μεγάλη απογοήτευση ότι η ειδική έχει ακυρωθεί λόγω της επικίνδυνης θέσης ορισμένων θεατών. Μάλιστα ενημερωθήκαμε για περιστατικά επεισοδίων που ακολούθησαν μεταξύ θεατών όταν αρκετοί από αυτούς εξαγριώθηκαν με εκείνους που κάθονταν στα λάθος σημεία και έγιναν η αιτία να διακοπή η ειδική. Ο κόσμος αρχίζει να αποχωρεί ενώ εμείς παραμένουμε στο σημείο για να ενημερωθούμε σχετικά με την πραγματοποίηση του απογευματινού περάσματος. Ευτυχώς τα νέα είναι ευχάριστα και μετά από αναμονή περίπου 4 ωρών αρχίζουν και πάλι οι διελεύσεις των αγωνιστικών αυτοκινήτων. Ο κόσμος στην πλειονότητά του συνεργάζεται με τις υποδείξεις μας και ο αγώνας εξελίσσεται ομαλά χωρίς άλλα απρόοπτα. Στο τέλος, ενώ ήδη έχει βραδιάσει, αποσυναρμολογούμε τα πλέγματα ασφαλείας, συλλέγουμε τα -λιγοστά- σκουπίδια που έχουν αφεθεί στο σημείο και αποχωρούμε γεμάτοι εμπειρίες με το smartwatch να έχει καταγράψει αισίως κάτι λιγότερο από 15 χιλιόμετρα.»
«Η επόμενη μέρα μας βρίσκει εμφανώς κουρασμένους αλλά και ανυπόμονους για μια νέα περιπέτεια πριν την αυλαία του Ράλλυ Ακρόπολις. Αυτή τη φορά κατευθυνόμαστε προς την Σπερχειάδα όπου έχει στηθεί ένα πρόχειρο service park για τα αυτοκίνητα που καταφθάνουν αμέσως μετά την ειδική Πύργος πριν αναχωρήσουν για το δεύτερο πέρασμα στον θρυλικό Ταρζάν. Εκεί, έχουμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τους μηχανικούς να αλλάζουν τα ελαστικά και να καθαρίζουν τις λάσπες από τους θόλους και το κάτω μέρος των αυτοκινήτων. Χαρακτηριστικά θυμάμαι έναν μηχανικό της Hyundai να λέει στον Neuville “It’s like concrete” την ώρα που με μια σπάτουλα αφαιρεί ολόκληρα κομμάτια από συμπαγή λάσπη. Άλλοι με ένα μπλοκάκι στο χέρι περιφέρονται στις θέσεις αντίπαλων ομάδων για να συλλέξουν στοιχεία σχετικά με τα ελαστικά που πρόκειται να χρησιμοποιήσουν. Πιο κάτω βλέπω τον Ogier να μεταφέρει μόνος του τα λάστιχα και στη συνέχεια να ανοίγει το καπό για να καθαρίσει το φίλτρο αέρα. Στο εσωτερικό του κινητήρα όλα είναι σκεπασμένα με ειδικά υλικά για να μπορούν να αντέχουν στις απαιτητικές συνθήκες των διάφορων ειδικών διαδρομών. Βλέποντας την κατάσταση των αυτοκινήτων που καταφθάνουν μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει καλύτερα πόσο δύσκολο είναι το Ράλλυ Ακρόπολις, καθώς μοιάζει περισσότερο με μαραθώνιο όχι μόνο για τους οδηγούς αλλά και για τα αγωνιστικά που φθάνουν στα όριά τους.»
«Αναχωρώντας από τη Σπερχειάδα κινούμαστε μαζί με τα αγωνιστικά στον επαρχιακό δρόμο προς Καρπενήσι. Στη διαδρομή συναντούμε τον Sordo και τον ακολουθούμε καθώς κατευθύνεται προς την τελευταία ειδική στον Ταρζάν. Πλήθος κόσμου όλων των ηλικιών είναι συγκεντρωμένο στα διάφορα χωριά που περνάμε και αναμένει με ενθουσιασμό να δει από κοντά τα αγωνιστικά αυτοκίνητα. Σταματάμε και εμείς στο χωριό Άγιος Γεώργιος Τυμφρηστού για ένα μικρό διάλειμμα και να απαθανατίσουμε τα υπόλοιπα αγωνιστικά καθώς περνούν γύρω από τη χαρακτηριστική στροφή με το μαχητικό αεροπλάνο. Στη συνέχεια, προσπαθούμε να προσεγγίσουμε το χωριό Γαννιτσού για να παρακολουθήσουμε την ειδική του Ταρζάν. Ωστόσο, αυτό είναι αδύνατο λόγω του τεράστιου όγκου των θεατών που έχουν ήδη συγκεντρωθεί στην περιοχή, ενδεικτικός της παράδοσης που έχει το Ράλι Ακρόπολις στη χώρα μας. Τελικά, κατευθυνόμαστε προς την έκθεση της Λαμίας για την τελετή λήξης και τις απονομές.»
«Ένα ακόμα Ράλλυ Ακρόπολις φτάνει στο τέλος του, το πρώτο για εμένα και σίγουρα η εμπειρία μου από τη συμμετοχή σε αυτό τόσο ως εθελοντής όσο και ως θεατής ήταν συναρπαστική. Μέσα από τον εθελοντισμό συνειδητοποίησα την αξία του να προσφέρεις για κάτι σημαντικό αλλά και την ευθύνη να εκπροσωπείς μια τόσο μεγάλη διοργάνωση σε ολόκληρο τον κόσμο. Συνειδητοποίησα κάποιες από τις δυσκολίες που κρύβονται στην προετοιμασία των ειδικών διαδρομών και τη σημασία των μέτρων ασφαλείας για την ομαλή διεξαγωγή τους. Και πάνω απ’ όλα, ανακάλυψα αυτή την εντυπωσιακή πτυχή του μηχανοκίνητου αθλητισμού που είχε λείψει από τη χώρα μας αλλά τώρα που επέστρεψε είναι λες και δεν πέρασε μια μέρα. Ραντεβού στα βουνά το 2022!»
(*Ο Θοδωρής Βακαλόπουλος είναι απόφοιτος της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΕΜΠ και μεταπτυχιακός φοιτητής Πληροφορικής στο Carnegie Mellon University των ΗΠΑ. Η πρώτη του επαφή με τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού υπήρξαν οι μεταδόσεις της Φόρμουλα 1 που παρακολουθεί ανελλιπώς από 6 χρονών. Αγαπάει την οδήγηση και νιώθει ελεύθερος κάνοντας ταξίδια και γράφοντας χιλιόμετρα πίσω από το τιμόνι. Φιλοδοξεί μέσα από άρθρα να ανακαλύψει καλύτερα το χώρο του αυτοκινήτου και να συνδυάσει τις σπουδές του με το πάθος του για τους τέσσερις τροχούς.)
