Το όνομα R7 είναι πολύ βαρύ ιστορικά, καθώς συνδέθηκε με μία από τις ελάχιστες μοτοσυκλέτες βγαλμένες κατ’ ευθείαν από το αγωνιστικό τμήμα στον δρόμο.
Τότε, το 1999, η YZF-R7 ή OW-02 βγήκε σε περιορισμένη παραγωγή 500 τεμαχίων, ώστε να ομολογκαριστεί για τη συμμετοχή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Supersport. Ένα έργο τέχνης και τεχνολογίας για την εποχή, με πέντε βαλβίδες ανά κύλινδρο και απόδοση 107 ίππων ή 135 με το αγωνιστικό κιτ.
Βαλβίδες και μπιέλες τιτανίου, αναρτήσεις της Ohlins, δάνεια από τις αγωνιστικές YZR 500 της εποχής των Grand Prix, MotoGP σήμερα, συνέθεταν μία από τις πλέον εξωτικές μοτοσυκλέτες που βγήκαν σε παραγωγή.
Για λόγους τιμής, το όνομα R7 είχε αποσυρθεί από την γκάμα των μοντέλων. Για τους ίδιους λόγους και για να προλάβει τις αντιδράσεις, η Yamaha παρουσίασε τη νέα μοτοσυκλέτα και την επιστροφή του ονόματος R7 ξεκινώντας την αναφορά της ακριβώς από αυτό το σημείο.
Με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία και τη φήμη της R7, το μοντέλο επιστρέφει με εντελώς όμως διαφορετικό ρόλο και προσανατολισμό. Είναι sport, πολύ sport, αλλά δεν αντικαθιστά ούτε ανταγωνίζεται τα πανίσχυρα απαιτητικά και απόλυτα μοντέλα Supersport, ούτε φυσικά το R6 της εταιρείας.
Στην ουσία συμπληρώνει την οικογένεια της σειράς R, γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στο R3 και το R1. Κενά υπάρχουν ακόμη, ωστόσο το κενό καλύπτεται εμπορικά, πρακτικά και κυρίως αισθητικά.
Η ομοιότητα είναι σαφής και η ένταξη στην οικογένεια προφανής και άμεση. Σχεδιαστικά παραπέμπει στα υπόλοιπα της γκάμας, ωστόσο διαφοροποιείται με μερικά σημαντικά χαρακτηριστικά. To σχεδιαστικό είναι ότι ο LED προβολέας είναι στο κέντρο κι όχι στα πλαϊνά τμήματα, όπως στα άλλα R. Πλαισιωμένο από LED φρύδια στα πλάγια.
To σημαντικό είναι ότι πρόκειται για το πιο λιγνό σε διαστάσεις και όψη, ακόμη και από το μονοκύλινδρο R3 των 320 κ.εκ. Συγκεκριμένα η εταιρεία αναφέρει πως είναι το πιο στενό μοντέλο R από κάθε άλλο της ιστορίας της!
Αυτό και μόνο σηματοδοτεί τον στόχο του, μαζί με την τοποθέτηση των κλιπ-ον, κάτω από την πλάκα του τιμονιού. Μια sport μοτοσυκλέτα, σε μια ξεκάθαρα sport οικογένεια, που αφήνει όμως χώρο και για το ευρύ κοινό. Κοινώς δεν στοχεύει αποκλειστικά στη χρήση σε πίστα και αγώνες.
Ο κινητήρας ήταν η εύκολη επιλογή για τη Yamaha. Ή πιο σωστά όλα ξεκίνησαν από εκεί. Ο δικύλινδρος σε σειρά Crossplane των 689 κ.εκ. έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του και έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις ήδη στα ΜΤ 07, Tracer 07 και Tenere 700.
Κρίνοντας από την απόδοση που ανακοινώνεται και για το R7, ο κινητήρας τοποθετήθηκε αυτούσιος για την απλή έκδοση παραγωγής. Ενισχυμένα έμβολα και ενιαίο μπλοκ κυλίνδρων με τον στροφαλοθάλαμο, υπόσχονται έξτρα αντοχή σε ενδεχόμενη αύξηση της απόδοσης, καθώς αυτό είναι αναμενόμενο να συμβεί στην πορεία από τον ιδιοκτήτη.
Η ισχύς που ανακοινώνεται είναι 72,4 hp στις 8.750 σ.α.λ. και 6,8 kgm ροπής στις 6.500 σ.α.λ. Νούμερα ικανοποιητικά για τον ρόλο του και την κατηγορία που έρχεται να ενταχθεί: τα neoSupersport μεσαίου κυβισμού. Εκεί που ο ανταγωνισμός εμφανίζει μοντέλα με δικύλινδρους κινητήρες, περισσότερο εστιασμένα στην αισθητική ταυτότητα παρά στην πραγματικά sport χρήση.
Για πρώτη φορά εξοπλίζει τον κινητήρα αυτό με μονόδρομο συμπλέκτη για καλύτερη συνεργασία στις έντονες επιβραδύνσεις και την είσοδο της στροφής σε περιβάλλον πίστας. Επίσης έχει έτοιμο ένα quickshifter ως αξεσουάρ, για γρήγορα ανεβάσματα σχέσεων, ενώ η αλλαγή του κιβωτίου από συμβατικό σε «ανάποδο» – αγωνιστικό γίνεται σε δευτερόλεπτα.
Η Yamaha κινείται ένα βήμα πιο κοντά σε αυτή τη χρήση, εμφανίζοντας το νέο της μοντέλο σε περιβάλλον πίστας, τονίζοντας όλα τα σχετικά του χαρακτηριστικά. Πλήρως ρυθμιζόμενο ανεστραμμένο πιρούνι της ΚΥΒ είναι μια επιλογή που δηλώνει ξεκάθαρα τον sport προορισμό και όχι μια απλή καθημερινή μοτοσυκλέτα με sport look. Για το πίσω μέρος έχει σχεδιαστεί κατάλληλα το μοχλικό του monocross, ενώ το αμορτισέρ είναι και πάλι της ΚΥΒ.
Το πλαίσιο έχει κοινά στοιχεία με το απλό ΜΤ 07, όπως τα ατσάλινα αφανή σωληνωτά τμήματα. Ωστόσο η κεντρική πλάκα αλουμινίου για την έδραση του κινητήρα και του επίσης αλουμινένιου ψαλιδιού τοποθετήθηκαν για να προσθέσουν ακαμψία στην περιοχή.
Η γεωμετρία, χωρίς να είναι ακραία, είναι καθαρά στο φάσμα των «αγωνιστικών» επιλογών κυρίως με το ίχνος των 90 μόλις mm και λιγότερο της γωνίας κάστερ στις 23º40. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και το μεταξόνιο, με 1.395 mm.
Τα μαρσπιέ είναι σχετικά πίσω και τα χειριστήρια ρυθμιζόμενα, όπως οφείλει κάθε αγωνιστικού χαρακτήρα μοτοσυκλέτα, ενώ ανάλογα είναι και τα φρένα. Με ακτινικές δαγκάνες τεσσάρων εμβόλων για κάθε ένα από τα δύο δισκόφρενα των 298 mm εμπρός, συνδυασμένα με ακτινική αντλία της Brembo.
Με την τοποθέτηση του οδηγού σχετικά ψηλά, η θέση οδήγησης ταιριάζει περισσότερο σε αγωνιστικές, ρίχνοντας το βάρος του οδηγού σχετικά προς τα εμπρός. Τα γόνατα κουμπώνουν στο ρεζερβουάρ κι έτσι κάνει λιγότερο κοπιαστική τη sport και αγωνιστική οδήγηση όταν βρίσκεται στο κυνήγι του χρόνου.
Το 13 λίτρων ρεζερβουάρ μιμείται πιστά το σχήμα και τους αεραγωγούς των μεγαλύτερων αλλά και εκείνου της εργοστασιακής Μ1 του MotoGP. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τη σέλα, που συνοδεύεται από ένα λιλιπούτειο σελάκι για τον συνεπιβάτη, πλαισιωμένο από τους πλευρικούς αεραγωγούς, κοινής αισθητικής με του R1.
Οι πληροφορίες στην LCD οθόνη είναι προσανατολισμένες στον σπορ χαρακτήρα, με σκούρο φόντο και ευδιάκριτους χρωματισμούς. Ηλεκτρονικά βοηθήματα δεν περιλαμβάνονται στο πακέτο του R7, ωστόσο είναι αμφίβολο ότι χρειάζονται. Ίσως μια επιλογή αποσύνδεσης του ABS να ήταν χρήσιμη στην πίστα, αλλά δεν το επιτρέπουν οι προδιαγραφές.
Το βάρος του συνόλου έτοιμου προς χρήση είναι 188 κιλά, μόλις τρία περισσότερα από το απλό και γυμνό MT 07 και δύο λιγότερα από το R6 που με την είσοδο του R7 απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από την εικόνα.
Δίνοντας «τόπο στα νιάτα» η Yamaha χαράζει τον δρόμο για μια νέα γενιά αναβατών. Δημιουργεί μια ομαλή και ευχάριστη είσοδο οδηγών στο περιβάλλον της πίστας και των track days, ενώ παράλληλα το DNA της επιτρέπει τη χρήση ακόμη και στην καθημερινότητα. Με όραμα για το μέλλον και περίσσιο στιλ…
