Το 1958, ένας άντρας ονόματι John Pallasch, που υπηρετούσε στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, αγόρασε ένα παράξενο μακρυμούτσουνο ανοιχτό διθέσιο αυτοκίνητο. Έδωσε γι’ αυτό 603 δολάρια, πριν όμως χορτάσει τις ηδονικές βόλτες με το εντυπωσιακό του όχημα στην περιοχή της Φλόριντα, ο Palasch έφυγε για το Βιετνάμ.
Μισό αιώνα αργότερα, το 2008, το ίδιο όχημα πουλήθηκε σε δημοπρασία σπάνιων και πολυτελών αυτοκινήτων αντί 1.760.000 δολαρίων. Η σημερινή του τιμή είναι ακόμη υψηλότερη, μολονότι δεν προβλέπεται να πουληθεί ποτέ, καθώς αναπαύεται στο μουσείο της οικογένειας Ford. Εκεί ανήκει το Model 40 Special Speedster του 1934, ένα κατά κυριολεξία μοναδικό τετράτροχο, το οποίο εμπνεύστηκε, παρήγγειλε και οδήγησε ο γιος του θρυλικού Henry Ford, ο φιλάρεσκος και ευαίσθητος Edsel.
Το σχήμα του Special Speedster θυμίζει σύμπλεγμα ταχύπλοου σκάφους με αυτοκίνητο και αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο, καθώς ο άνθρωπος που περί το μέσον της δεκαετίας του ’30 είχε αναλάβει να δώσει σχήμα στο όνειρο του Edsel Ford προηγουμένως ήταν σχεδιαστής σκαφών. Το μικρό κεκλιμένο παρμπρίζ, η ουρά καθώς και δεκάδες λεπτομέρειες του υπέροχου Special Speedster τονίζουν το πόσο ταλαντούχος ήταν ο Eugene T. «Bob» Gregorie.
Σε αυτόν ανέθεσε ο Edsel να κατασκευάσει ένα «ευρωπαϊκό» σπορ αυτοκίνητο και ο Gregorie κατ’ αρχάς παρουσίασε μια βερσιόν την οποία το αφεντικό βρήκε υπερβολικά συντηρητική. Σαν να περίμενε αυτό το σχόλιο για να εφαρμόσει τις πιο τολμηρές του ιδέες, ο Bob πήρε ένα σασί από τα Ford παραγωγής, το μάκρυνε ελαφρώς και τοποθέτησε πολύ πίσω τις δύο θέσεις με τα χειριστήρια.
Χρησιμοποιήθηκε αεροπορικό αλουμίνιο για το αμάξωμα και οτιδήποτε περιττό απλώς αποβλήθηκε από το σώμα του Special Speedster. Με τα 75 άλογα του αρχικού V8, ήταν γρήγορο, αλλά όχι όσο θα του ταίριαζε. Η κατάσταση βελτιώθηκε αισθητά αργότερα, όταν στη θέση του τοποθετήθηκε ένας τετράλιτρος, επίσης V8 της Mercury, με 100 ίππους. Και τότε το Speedster δικαίωσε, επιτέλους, το όνομά του.
