H F1 αποτελεί ένα ατέλειωτο roller coaster έντασης και δυνατών συναισθημάτων. Η πιο διαχρονική ομάδα του θεσμού, Ferrari, διέπεται και λόγω ιταλικής καταγωγής, από τα ίδια χαρακτηριστικά. Οι Ιταλοί έχουν με τη Ferrari σχέση πάθους, με την πορεία της Scuderia να επηρεάζει την ψυχοσύνθεση ενός ολόκληρου λαού.
Σε αυτή τη σπάνια σχέση, σημαντικό ρόλο παίζουν οι οδηγοί. Πολλοί έχουν οδηγήσει για τη Ferrari, λιγότεροι έφεραν επιτυχίες και ακόμη πιο λίγοι, λατρεύτηκαν σαν θεοί. Πιο πρόσφατο παράδειγμα τέτοιας σχέσης με τους tifosi, υπήρξε ο απόλυτος ρέκορντμαν της F1, Michael Schumacher. Η κληρονομιά που άφησε ο Γερμανός 7 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, 5 εκ των οποίων με τη Ferrari, είναι βαριά και όπως αποδεικνύεται, ασήκωτη.
Από το 2006, όταν έφυγε από τη Ferrari ο Schumacher, η εμβληματική ομάδα έχει κατακτήσει μόλις έναν τίτλο Οδηγών, το 2007 με τον Kimi Raikkonen. Κορυφαία ονόματα του θεσμού όπως ο Raikkonen, καθώς και οι Fernando Alonso (2 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής με τη Renault) ή Sebastian Vettel (4 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής με τη Red Bull), βρέθηκαν στη θέση του οδηγού-ηγέτη. Σε αποτελέσματα δεν κατόρθωσαν να πλησιάσουν τον Schumi, ωστόσο αυτό δεν ήταν εύκολο. Όπως αποδεικνύεται όμως, ο Michael Schumacher υπερτερεί και αλλού. Όσο και αν αγαπήθηκαν, με πιο δημοφιλή όλων στις καρδιές των tifosi τον Raikkonen, κανείς δεν πλησίασε τον έρωτα για τον Schumacher.
Το απίστευτο κλίμα στην απονομή του GP Ιταλίας (μέρος 1ο)
? Starting the week with a song ?#ItalianGP ?ﾟﾇﾹ #F1 pic.twitter.com/3QEfTTDqvR
— Formula 1 (@F1) September 9, 2019
Η σχέση έρωτα μεταξύ οπαδών, ανθρώπων της Ferrari και οδηγών, δεν είναι εύκολη, αλλά εφόσον επιτευχθεί, είναι παντοτινή. Η καταγωγή και η ψυχοσύνθεση παίζει σημαντικό ρόλο, με τους φίλους της Ferrari να αναζητούν διαρκώς τον επόμενο μεγάλο οδηγό της ομάδας. Παλαιότερα, ως τέτοιος είχε αφιχθή στο Maranello ο Jean Alesi. Γάλλος με καταγωγή από τη Σικελία, ο Alesi αγαπήθηκε από τους tifosi, ωστόσο τα αποτελέσματα δεν ήταν ανάλογα. Λίγο καιρό αργότερα κατέφτασε ο Schumacher και όλα άλλαξαν. Σήμερα, η Ferrari απέχει 12 χρόνια από τους τίτλους, ενώ οι Raikkonen, Alonso, Vettel και Massa, αναντίρρητα εξαιρετικοί πιλότοι, δεν είχαν την επίδραση που θα επιθυμούσαν.
Φέτος μετά από πολλά χρόνια, η Ferrari ακολούθησε διαφορετική τακτική. Αν και συνήθως προτιμούσε δυάδα έμπειρων οδηγών, ο πολύπειρος Raikkonen αντικαταστάθηκε από τον 20χρονο, Charles Leclerc. Οι αρχικές ενστάσεις ήταν αρκετές. Δεν αφορούσαν το ταλέντο του Leclerc, αλλά την έλλειψη εμπειρίας στο υψηλότερο επίπεδο της F1. Λίγους μήνες αργότερα, έχουν εξανεμιστεί. Ο Charles Leclerc έχει κατακτήσει 2 συνεχείς νίκες σε 2 από τους πιο δύσκολους αγώνες της F1, τα GP Βελγίου και Ιταλίας. Αν σκεφτούμε πως διάγει τη δεύτερη σεζόν του στην κορωνίδα του παγκόσμιου motorsport, τότε αντιλαμβανόμαστε πως το μέλλον του είναι λαμπρό.
Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα του τίτλου… Αρκεί το ταλέντο ώστε να φτάσει ο Leclerc σε δημοφιλία και καθολική αποδοχή επιπέδου Schumacher; Η απάντηση είναι πως αν και δεν έχει φτάσει ακόμη, έχει τις περισσότερες πιθανότητες από κάθε άλλον να το πετύχει και οι λόγοι είναι πολλοί. Παιδί των ακαδημιών της Ferrari -όπως και ο αδικοχαμένος μέντοράς του Jules Bianchi,- ο Charles Leclerc γνωρίζει από μικρός τα κατατόπια στο Maranello. Το ταλέντο του είναι μεγάλο, γεγονός που αποδεικνύει και η φετινή του επικράτηση έναντι του πολυπρωταθλητή teammate του, ο οποίος μάλιστα υποπίπτει σε διαδοχικά λάθη, δείχνοντας να έχει λυγίσει από την πίεση.
To απίστευτο κλίμα στην απονομή του GP Ιταλίας (μέρος 2ο)
Can we just rewind to Sunday again??! #ItalianGP ?ﾟﾇﾹ #F1 pic.twitter.com/YZCdBq0msG
— Formula 1 (@F1) September 9, 2019
Συνολικά, ο Charles Leclerc είναι απόλυτα μετρημένος σε όλα όσα κάνει. Η ταχύτητά του είναι απίστευτη, η ικανότητα να διαχειρίζεται τα ελαστικά του και συνολικά, να αποδίδει στο 100%, είναι παροιμιώδεις. Ταυτόχρονα, φαίνεται πως μαθαίνει από τις “μικρές ήττες” του. Η απώλεια της νίκης από τον Verstappen στην Αυστρία με αμφισβητούμενο τρόπο, τον ατσάλωσε. Τόσο στο Spa, όσο κυρίως στη Monza, ήταν αλάνθαστος, παρά την τεράστια πίεση για δύο διαφορετικούς λόγους. Στο Βέλγιο, είχε μόλις χάσει τον φίλο του Antoine Hubert, ενώ στη Monza ένας ολόκληρος λαός περίμενε από εκείνον την επιστροφή της Ferrari στις νίκες, μετά το 2010. Τίποτα από τα δύο δε στάθηκε ικανό να λυγίσει τον Μονεγάσκο, ο οποίος γίνεται πιο σκληρός από κάθε δυσκολία. Μάλιστα, το ότι “έσπρωξε” τον Lewis Hamilton εκτός πίστας, ενώ αργότερα τον ώθησε σε λάθος όταν τα ελαστικά όλων είχαν φθαρεί, δείχνει το δυνατό χαρακτήρα του και βέβαια, την απαράμιλλη ικανότητά του.
Τέτοια ικανότητα, να παίρνει το 100% ανά πάσα στιγμή, ανεξάρτητα από ψυχολογικές ή άλλου είδους πιέσεις, είχε μόνο ο Michael Schumacher, ο οποίος λατρεύτηκε από τους tifosi. Όσοι είδατε την απονομή για τη νίκη του Charles Leclerc στη Monza, ίσως να αναγνωρίσατε το σκηνικό. Το οποίο κάτι θύμιζε από το ένδοξο πρόσφατο παρελθόν…
Υ.Γ. Γνωρίζετε ότι ο performance coach του Charles Leclerc, είναι ο Έλληνας Χρήστος Φιωτάκης; Σε αυτό το link, μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξή μας μαζί του, στο πλαίσιο της στήλης του TractioN Magazine, Διαπρεπείς Έλληνες…
