Όσα έχει διδαχθεί ο άνθρωπος στους πειραματισμούς και την αναζήτηση του βέλτιστου, είναι επάνω σε αυτή τη μοτοσυκλέτα. Σε κάθε τομέα, τεχνικό, τεχνολογικό, αισθητικό, οδηγικό, επιδόσεων και ασφάλειας. Η Streetfighter V4 και η περισσότερο προικισμένη V4 S είναι από τις μοτοσυκλέτες που για αρκετό καιρό θα τις κοιτάς πριν ανέβεις να ξεκινήσεις τη βόλτα. Το ανάγλυφο του κινητήρα, το ρευστό κόκκινο της Ducati, οι χρυσές λεπτομέρειες, τα πτερύγια… Όλα θέλουν τον χρόνο τους για να αποτυπωθούν και να αποδώσουν την τελική εικόνα στον εγκέφαλο…
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, τα διαπιστευτήρια της Ducati βρίσκονται περισσότερο στον κλώνο, τη Streetfighter, παρά στη γνήσια Panigale V4. Ήταν αναμενόμενο να βγει στην παραγωγή μια μοτοσυκλέτα πολύ κοντά σε αυτή που κερδίζει στο motoGP. Το βήμα έπρεπε να γίνει και όλοι το περίμεναν. Και εγένετο Panigale V4, ήρθε, εντυπωσίασε, έκατσε στον θρόνο της και είναι εκεί να τη θαυμάζουν. Με τη Streetfighter τα πράγματα δεν είναι τόσο βατά και δρομολογημένα.
Μια απόλυτη superbike παραμένει πάντα τέτοια, ειδικά όταν μιλάμε για την πιο προηγμένη μοτοσυκλέτα παραγωγής της εποχής. Η μετατροπή της σε Streetfighter θέλει χειρουργικές κινήσεις και επιλογές, ώστε να μην αποδράσει ο χαρακτήρας, αλλά ούτε να αναζητείται ταυτότητα. Γι’ αυτό το επίτευγμα της Ducati στη δημιουργία της Streetfighter είναι εξίσου αξιοθαύμαστο όσο και της «μητρικής» Panigale.
Σχηματικά και περιληπτικά, η Ducati ανακοινώνει ότι η Streetfighter δεν είναι παρά μια Panigale χωρίς πλαστικά. Εμφανισιακά θα πρέπει να συμπληρώσουμε, καθώς κατά τ’ άλλα οι επεμβάσεις είναι αξιοσημείωτες.
Ο κινητήρας είναι το V4 90ο διαμάντι της εταιρείας με 1.103 κ.εκ. και με τη δύναμη «περιορισμένη» στους 208 ίππους έναντι των 214 της Panigale. Όμως οι ρυθμίσεις έχουν εστιάσει στη ροπή, που είναι 10% περισσότερη από την Panigale αλλά και 30% περισσότερη από εκείνη του προηγούμενου Streetfigter 1098 με τον V2 κινητήρα! Αν τοποθετηθεί η αγωνιστική εξάτμιση, η ισχύς εκτοξεύεται στους 220 ίππους, νούμερο εξωφρενικό για γυμνή μοτοσυκλέτα.
Σε αυτό προσθέστε και την πιο κοντή τελική μετάδοση, που σημαίνει πιο άμεση απόδοση. Άλλωστε η υψηλή τελική ταχύτητα ενός superbike λίγη αξία έχει σε μια μοτοσυκλέτα χωρίς προστασία από τον αέρα.
Υπολογίστε και την αίσθηση που δίνει η πιο όρθια στάση λόγω θέσης του τιμονιού και έχετε έναν πύραυλο με ρόδες, έτοιμο να απογειωθεί σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού. Αξιοποιώντας τους ποταμούς ροπής, το μικρό βάρος και το φρύδι του οδηγού που είναι μόνιμα ανασηκωμένο…
Κάπου εκεί έρχονται να βάλουν την τάξη τα ηλεκτρονικά συστήματα, που ούτε λίγο ούτε πολύ είναι αυτά που φόραγε η Desmosedici motoGP18 στις πίστες του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Στη διάθεση των κοινών θνητών που έχουν τον τρόπο να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.
Η πλατφόρμα είναι δανεική από την Panigale V4 και περιλαμβάνει traction control, whelie control και cornering ABS. Διαθέτει quickshifter για ανεβάσματα και κατεβάσματα ταχυτήτων όσο και για το φρένο του κινητήρα
Στην αναλογικά και λογικά ακριβότερη, την Ducati Streetfighter V4 S, οι επιλογές είναι από ακόμη ψηλότερο ράφι, με ημιενεργητικές αναρτήσεις της Οhlins και στα δύο άκρα και ελαφρύτερους τροχούς αλουμινίου από τη Marchesini. Το βάρος είναι στα 178 στεγνή για την S και δύο κιλά περισσότερα για την «απλή». Όσο ζυγίζει ένα μεγάλο μονοκύλινδρο on-off της αγοράς…
Το fairing και τα πλαστικά έφυγαν, όμως τα διαβόητα πτερύγια έμειναν να κάνουν τη δουλειά τους. Τα έφερε η Ducati, έκανε άνω κάτω τους πάντες που τα είδαν και τελικά έγιναν καθεστώς τόσο στο motoGP όσο και στις μεγάλες superbike παραγωγής. Ωστόσο η Streetfigter V4 είναι η πρώτη γυμνή που τα φορά και προφανώς τα αξιοποιεί λόγω των 208+ ίππων της. Σύμφωνα με την Ducati, πιέζουν το εμπρός μέρος της μοτοσυκλέτας με μια δύναμη 28 κιλών όταν κινείται με 270 χ.α.ώ. ή 9 κιλών στα πιο συμβατικά 150 χ.α.ώ.
Συμβάλλοντας έτσι στη σταθερότητα στον δρόμο, αλλά και σε περισσότερα like στην εμφάνιση. Επίσης υποστηρίζει το ελαφρά μεγαλύτερο μεταξόνιο από της Panigale, στην προσπάθεια να κρατηθεί ο εμπρός τροχός στο έδαφος…
Στην TFT οθόνη πέντε ιντσών η περιήγηση μπορεί να διαρκέσει «ώρες». Κάθε παράμετρος μπορεί να ρυθμιστεί κατά βούληση, να σεταριστούν πακέτα προτιμήσεων του οδηγού για κάθε πίστα, να αλλάξουν οι ρυθμίσεις – κάποιες και εν κινήσει. Λέγοντας πίστα, είναι σαφές ότι αφήνοντας το fairing στην είσοδο δεν σημαίνει ότι άφησε και τα αρχέγονα γονίδιά της. Η Streetfighter παραμένει μια «σχεδόν» Panigale, οπότε διαθέτει τόσο το Ducati Power Launch (DPL) για τις εκκινήσεις στην πίστα όσο και εφαρμογή χρονομέτρησης. Ωστόσο παραμένει μια γυμνή μοτοσυκλέτα, που στόχο έχει να προσφέρει γνήσια απόλαυση στην οδήγηση αλλά και να μοιράζει αστερόσκονη στην παραμυθένια σκηνή των δύο τροχών.
Τα μαρσπιέ σε χαμηλότερη και πιο προωθημένη θέση, παχύτερο υλικό στη σέλα, ενιαίο ασύμμετρο τιμόνι και μόλις ακουστεί ο βρυχηθμός μετά τη μίζα, η αγέλη σιωπά. Χαμηλώνει το βλέμμα και αποτίνει φόρο τιμής στη νέα βασίλισσα της κατηγορίας.
Ο συνδυασμός απλότητας και τραχύτητας, γοητείας και αποτελεσματικότητας, είναι που κάνουν τις γυμνές μοτοσυκλέτες επιδόσεων τόσο ξεχωριστές. Η Streetfighter V4 είναι η καλύτερη γυμνή που έχει παραγάγει η Ducati, αλλά ίσως και ο πλανήτης ολόκληρος, κερδίζοντας στα σημεία αλλά και στο καναβάτσο τους λιγοστούς αντιπάλους της.
