Τι θα έκανες αν είχες ένα Honda S2000 και ένα Mazda RX-8… για μια μέρα; Η ιδέα έπεσε κατευθείαν στο γραφείο και προφανώς μια ημερήσια εκδρομή ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Οι επιλογές ήταν συγκεκριμένες καθώς οι περιορισμοί δεν άφηναν πολλά περιθώρια. Δεν έπρεπε να απομακρυνθούμε πολύ για να μην βάλουμε πολλά χιλιόμετρα στα αυτοκίνητα, αλλά και για να προλάβουμε να τα φωτογραφίσουμε πριν το μεσημέρι που ο καλοκαιρινός ήλιος “καίει” τα πάντα φωτογραφικά. Έτσι, επιλέξαμε να κινηθούμε εντός Αττικής. Ή θα πηγαίναμε νότια προς Λαύριο, Σούνιο, Λαγονήσι ή θα ανεβαίναμε Πάρνηθα. Στην πρώτη περίπτωση υπήρχε ο κίνδυνος αυξημένης κυκλοφορίας λόγω θερινής περιόδου, ενώ η δεύτερη είναι χιλιοπαιγμένη φωτογραφικά. Έτσι στο τραπέζι έπεσε η πρόταση της λίμνης Μαραθώνα. Τα “ναι” ήρθαν… ενστικτωδώς και το ραντεβού έκλεισε για Κυριακή πρωί.
Σημείο συνάντησης ήταν η έξοδος της Εθνικής Οδού για Βαρυμπόμπη. Το πρωινό ξύπνημα που άλλες φορές με δυσκολεύει, δεν ήταν ποτέ πιο… εύκολο, καθώς πάντα το κίνητρο παίζει ρόλο. Το δύσκολο ήταν να… κοιμηθώ το προηγούμενο βράδυ, γνωρίζοντας πως την επόμενη μέρα θα έχω να οδηγήσω ένα Honda S2000 και ένα Mazda RX-8!
Το ρολόι έδειχνε 8:00 όταν ήμασταν στο σημείο συνάντησης και αφού περιεργαστήκαμε για λίγο τα αυτοκίνητα και ανταλλάξαμε τις πρώτες μας εντυπώσεις για αυτά, ξεκινήσαμε για το φράγμα του Μαραθώνα, γρήγορα γρήγορα για να προλάβουμε “καλό” φως και χαμηλή κυκλοφορία.
Η διαδρομή είναι συνολικά 17 χλμ. και αφού περνάς από Δροσιά και Σταμάτα βρίσκεσαι σε ένα πανέμορφο μέρος που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είσαι όντως στην Αττική. Σε μισή ώρα ήμασταν στο φράγμα Μαραθώνα και έχοντας οδηγήσει το Honda S2000 ανοικτό, ήμουν μαγεμένος τόσο από την οδηγική αίσθηση που μου άφησε όσο και από την επαφή που μου επέτρεψε να έχω με το περιβάλλον (μυρωδιές, μεταβολές στην θερμοκρασία αέρα, ήχοι…). Αυτό το αυτοκίνητο πραγματικά σου ξυπνά όλες τις αισθήσεις!
Αφού “βγάλαμε” τις πρώτες φωτογραφίες ήρθε η ώρα να ανταλλάξουμε αυτοκίνητα και έτσι βρέθηκα στο Mazda RX-8, στον δρόμο προς το Δημοτικό Στάδιο Μαραθώνα. Μία διαδρομή 20 χλμ. και μισής ώρας περίπου, η οποία περνά μέσα από τον Μαραθώνα. Το ιαπωνικό coupe από τα πρώτα χιλιόμετρα σου δείχνει πως διαθέτει πιο πολιτισμένο χαρακτήρα. Είναι πιο φιλικό μαζί σου και πιο άνετο. Πιο ήσυχο και με καλύτερη κύλιση. Και μέσα όμως είναι πιο σύγχρονο και καλύτερα εξοπλισμένο. Το Honda S2000 στην καμπίνα του είναι… σπαρτιάτικο. Φτιαγμένο μόνο για τον οδηγό και ότι αυτός χρειάζεται. Θαρρείς πως ούτε και αυτόν τον έχει σε ιδιαίτερη… εκτίμηση καθώς δεν έχει αρκετές ρυθμίσεις στην θέση οδήγησης (απουσιάζει ρύθμιση ύψους στο κάθισμα και ρύθμιση απόστασης και ύψους στο τιμόνι). Σου λέει με τον τρόπο του πως “εσύ θα έρθεις στα μέτρα μου και όχι εγώ στα δικά σου…”.
Η ζωή από την θέση του οδηγού του Mazda RX-8 είναι σαφώς πιο εύκολη. Το ίδιο και η καθημερινότητα υποθέτω. Στο βγάζει αυτό το αυτοκίνητο. Μπορεί να είναι σπορ κουπέ αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση hardcore όπως το Honda S2000. Το τελευταίο είναι ένα αυτοκίνητο που σε θέλει εκεί στο 100%. Δεν χαλαρώνεις… Σε καλή άσφαλτο το πίσω μέρος μοιάζει ακλόνητο αλλά… ξέρεις πως αν το παρακάνεις και ξεκολλήσει τότε θα σου βάλει πολύ δύσκολα. Και αυτό γιατί το μοτέρ στροφάρει πολύ ψηλά και τα λάθη σε τέτοια… ύψη κοστίζουν! Το Mazda RX-8 “σπάει” νωρίτερα πρόσφυση αλλά πολύ πιο αναμενόμενα και προοδευτικά, ενώ σου δίνει χρόνο να αντιδράσεις. Δεν σε τιμωρεί όπως το Honda S2000, αλλά σε συγχωρεί… αν ξέρεις πως να ζητήσεις συγχώρεση!
Και αφού τελείωσε και σε αυτή την τοποθεσία η φωτογράφισή μας, είπαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Για το τέλος όμως αφήσαμε το καλύτερο και επιλέξαμε να πάμε από Νέα Μάκρη και να ανέβουμε/κατέβουμε την Πεντέλη και να επιστρέψουμε στο αρχικό σημείο συνάντησης. Η διαδρομή μέχρι την επιστροφή ήταν 32 χιλιόμετρα και από το την φουρκέτα στο “Πάρκο Ανατολής” μέχρι και την πλατεία Αγ. Τριάδας στην Παλιά Πεντέλη έχει 15 απαιτητικά χιλιόμετρα ανάβασης/κατάβασης. 15 απολαυστικά χιλιόμετρα, στο τιμόνι των δύο αυτοκινήτων, που ξεδίπλωσαν απλόχερα τις αρετές τους.
Το σύστημα διεύθυνσης του Honda S2000 είναι ακαριαίο. Θαρρείς πως στρίβεις με την… σκέψη. Υπολείπεται όμως σε αίσθηση, καθώς όταν οι εμπρός τροχοί δέχονται φορτίο σε πιεσμένες καμπές, δεν βαραίνει ανάλογα (απόρροια της ηλεκτρικής υποβοήθησης). Η ανάρτηση με τα διπλά ψαλίδια σε κάθε άκρη διαβάζει τα πάντα στο οδόστρωμα και το κιβώτιο… Αχ αυτό το κιβώτιο. Ακόμη και σήμερα είναι σημείο αναφοράς για την αίσθησή του κατά το κούμπωμα των σχέσεων και για τις μικρές και σαφείς διαδρομές. Βέβαια πρέπει να πω πως η κλιμάκωση του είναι αρκετά “κοντή”.
Το τιμόνι του Mazda RX-8 από την άλλη, είναι και αυτό γρήγορο, όχι όμως όσο του “S2k”, προσφέροντας πάντως καλύτερη αίσθηση. Το πεντάρι κιβώτιο έχει και αυτό μικρές και σαφείς διαδρομές αλλά και πάλι δεν φτάνει την αίσθηση του κιβωτίου της Honda. Η ανάρτησή του με διπλά ψαλίδια εμπρός και πολλαπλούς συνδέσμους πίσω κάνει εξαιρετική δουλειά και “παντρεύει” με επιτυχία άνεση και δυναμικά χαρακτηριστικά, δίνοντας έμφαση στο δεύτερο σκέλος. Η θέση οδήγησης είναι καλύτερη, λόγω περισσότερων ρυθμίσεων και σίγουρα το αυτοκίνητο σε κάνει να νιώθεις πιο άνετα και μπορείς να κινηθείς πολύ γρήγορα, με λιγότερη προσπάθεια από αυτήν που καταβάλεις στο Honda.
Για την ιστορία να αναφέρουμε και μερικούς αριθμούς (αν και σε τέτοια θέματα σημασία έχει η αίσθηση που σου αφήνει το αυτοκίνητο). Το Honda S2000 λοιπόν είναι 2.0 λτ. ατμοσφαιρικό με 240 ίππους στις 8.300 σ.α.λ. και ροπή 208 Nm στις 7.500 σ.α.λ. (ο θρυλικός F20C είναι αυτός, με τον κόφτη στις 9.000 σ.α.λ. φυσικά). Το κιβώτιό του είναι 6άρι χειροκίνητο, η κίνηση μεταδίδεται στον πίσω άξονα και για το 0-100 χλμ./ώρα χρειάζεται 6,2 δλ. Η τελική του ταχύτητα είναι στα 240 χλμ./ώρα. Το συνολικό του βάρος είναι 1.270 κιλά. Το μοντέλο που είχαμε στην διάθεσή μας ήταν του 2000 στο χρώμα New Formula Red.
Από την άλλη, το Mazda RX-8 Challenge εφοδιάζεται με Wankel μοτέρ το οποίο αποδίδει 192 ίππους στις 7.000 σ.α.λ. και 216 Nm ροπής από τις 2.500 σ.α.λ. Το κιβώτιό του είναι χειροκίνητο πεντάρι και η κίνηση μεταδίδεται στον πίσω άξονα. Για το 0-100 χλμ./ώρα χρειάζεται 7,2 δλ. ενώ η τελική του ταχύτητα είναι στα 222 χλμ./ώρα. Το συνολικό του βάρος είναι 1.373 κιλά. Το μοντέλο που είχαμε στην διάθεσή μας ήταν του 2008 στο χρώμα Galaxy Grey.
Και μερικά στοιχεία για τον Μαραθώνα και τη λίμνη
Ο Μαραθώνας είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο για μια από τις πρώτες ιστορικά μεγάλες μάχες της αρχαιότητας, όταν οι Έλληνες αντιστάθηκαν με επιτυχία στους Πέρσες, το 490 π.Χ. Εκτός από το αρχαιολογικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει όμως, από το 1931 ο Μαραθώνας έχει ακόμη έναν λόγο να θεωρείται σημαντικός και να προσελκύει πολλούς επισκέπτες, σε όλη μάλιστα τη διάρκεια της χρονιάς. Ο λόγος αυτός είναι το Φράγμα του Μαραθώνα, που κατασκευάστηκε κατά την περίοδο 1926-1929 σε απόσταση περίπου 8 χιλιομέτρων από την ομώνυμη κωμόπολη, με σκοπό την κάλυψη των αναγκών σε νερό, του ολοένα αυξανόμενου πληθυσμού της Αθήνας, λόγω της εισροής περισσότερων του 1 εκατομμυρίου προσφύγων, εξαιτίας της αρνητικής έκβασης του πολέμου στη Μικρά Ασία. Οι εργασίες για την κατασκευή του Φράγματος ολοκληρώθηκαν το 1931, με αποτέλεσμα από τότε να υπάρχει στην περιοχή και η Τεχνητή Λίμνη του Μαραθώνα, το νερό της οποίας εφοδίαζε αμιγώς την Αθήνα μέχρι το 1959, όταν λειτούργησε η σύνδεση με τη Λίμνη Υλίκη.
Η Λίμνη του Μαραθώνα έχει έκταση περίπου 2500 στρεμμάτων, ενώ το μέγιστο βάθος της είναι 54 μέτρα. Η κύρια πρόσβαση είναι από το Φράγμα, το οποίο μάλιστα όταν δημιουργήθηκε ήταν το μεγαλύτερο των Βαλκανίων και συμβόλιζε πέραν της καθαρά πρακτικής του χρησιμότητας, την τάση της χώρας προς εκσυγχρονισμό. Υπολογίζεται, ότι κατά το 1932 η ποσότητα νερού που μεταφερόταν από τη Λίμνη στις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ στο Γαλάτσι μέσω της σήραγγας του Μπογιατίου, ήταν 500 γαλόνια/δευτερόλεπτο, επίδοση εξαιρετική για την εποχή. Για τους παραπάνω λόγους, αλλά και για το όμορφο φυσικό τοπίο που έχει δημιουργηθεί, μια επίσκεψη στη Λίμνη του Μαραθώνα ενδείκνυται και είναι χαρακτηριστικό, πως η συγκεκριμένη τοποθεσία γεμίζει από κόσμο με κάθε ευκαιρία, κυρίως τις Κυριακές και κατά τις αργίες. Από κυκλοφοριακής άποψης, η ρύθμιση της κίνησης πάνω στο Φράγμα μέσω φαναριών αφού χωράει μόνο ένα αυτοκίνητο, έχει το δικό της ενδιαφέρον, κυρίως κατά τις ημέρες που η κίνηση δεν είναι μεγάλη, αφού κατά τις ημέρες της κοσμοσυρροής, η αναμονή μπορεί αναπόφευκτα να διαρκέσει πολλή ώρα.
