Η επιλογή των χρονολογιών δεν έγινε τυχαία, αφού στα χρόνια αυτά το αυτοκινητοδρόμιο του Goodwood γνώρισε ημέρες δόξας, φιλοξενώντας τον πρώτο μεταπολεμικό αγώνα της Μεγάλης Βρετανίας αλλά και τον τελευταίο για τον χώρο, όταν πλέον τα αγωνιστικά αυτοκίνητα έγιναν πολύ γρήγορα για τις προδιαγραφές που διέθετε. Σαφέστατα και δεν θα είχε το ίδιο ενδιαφέρον και την glamour ατμόσφαιρα, αν δεν απαιτούνταν και η εμφάνιση των επισκεπτών να ταιριάζει ενδυματολογικά με την vintage διάθεση της εκδήλωσης, που θυμίζει καρναβάλι, με τους 80.000 και πλέον επισκέπτες που κατακλύζουν τον χώρο το τριήμερο.
Ο καιρός, κλασικά βρετανικής φιλοσοφίας, με ηλιοφάνεια τη μια στιγμή και ξαφνικές νεροποντές την άλλη, που μετατρέπουν σε ατέλειωτους λασπότοπους τα λιβάδια που περιβάλλουν το Goodwood και χρησιμοποιούνται για πάρκινγκ, καταστρέφοντας πανάκριβες ενδυματολογικές επιλογές αλλά και εκπληκτικές γόβες Tweed όλων των χρωματικών αποχρώσεων. Στην πίστα τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα, αφού σε άλλα σημεία το νερό λίμναζε δημιουργώντας επικίνδυνες παγίδες για υδρολίσθηση κι αλλού θύμιζε παγοδρόμιο, με οδηγούς και αναβάτες να στραγγαλίζουν κάθε ίχνος πρόσφυσης που έβρισκαν διαθέσιμη. Τόσο όμως οι επισκέπτες όσο και οι αγωνιζόμενοι δεν έδειξαν να πτοούνται από την ιδιοτροπία του καιρού και τις συνεχείς εναλλαγές του. Άλλωστε συνηθισμένοι είναι.
Δεκάδες αγωνιστικές αναμετρήσεις μέσα στο τριήμερο, με δύο ή τέσσερις τροχούς, όλες με ιδιαίτερους τίτλους προς τιμήν ή για την ενθύμηση ανθρώπων που άφησαν έντονο το αποτύπωμά τους στο motorsport – και όχι μόνο. Την ίδια ώρα στον γρασιδένιο αεροδιάδρομο του Goodwood μοναδικά συντηρημένα κομμάτια της πολεμικής αεροπορίας εντυπωσίαζαν με τις πτήσεις τους αλλά και τον ξεχωριστό τρόπο απογείωσης και προσγείωσης.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά: Η Παρασκευή είναι η ημέρα που δίνεται η ευκαιρία στους επισκέπτες να δουν όλα τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες και αεροσκάφη σε επίδειξη, ενώ οι συμμετέχοντες κάνουν δοκιμές για να μάθουν την πίστα ρυθμίζοντας αναρτήσεις και κινητήρες. Παράλληλα, όμως, είναι και μια ημέρα γεμάτη από αγώνες. Το Σάββατο «βράζει» το Goodwood με επτά αγώνες από μονοθέσια, sedan μεγάλου τουρισμού, μοτοσυκλέτες, αλλά και αγώνα για μπομπιρίνες (!) και μπόμπιρες με πενταλοκίνητα παιδικά αυτοκινητάκια, ώστε τα παιδιά να μπαίνουν από μικρή ηλικία στην υγιή έννοια του ανταγωνισμού. Η Κυριακή είναι η ημέρα των τελικών αναμετρήσεων και της βράβευσης όσων κατακτούν μια θέση στο πολυπόθητο πόντιουμ. Άψογα εναρμονισμένος και ο περιβάλλων χώρος με τα περίπτερα και τα προϊόντα τους στο πνεύμα της εποχής του Goodwood Revival και μαζί με τους άψογα μεταμφιεσμένους επισκέπτες θύμιζαν πολύβουο μελίσσι. Εξαιρετικής εμφάνισης και με απόλυτα vintage διάθεση οι δύο σταθμοί ανεφοδιασμού της Shell για οχήματα και αεροπλάνα, δεν έμεναν στιγμή χωρίς επισκέπτες, οι οποίοι ψώνιζαν ασταμάτητα τις συλλεκτικές δημιουργίες από μοναδικά προϊόντα του παρελθόντος.
Τώρα όσον αφορά το αγωνιστικό μέρος, είναι άξιο σεβασμού το πάθος για οδήγηση από άτομα που προ πολλού έχουν μπει όχι απλώς στην τρίτη ηλικία, αλλά σε προχωρημένη ηλικία γήρατος, εξακολουθούν όμως να στρίβουν με μοναδικό τρόπο είτε οδηγούν αυτοκίνητο είτε μοτοσυκλέτα. Και φυσικά όταν οδηγείς πραγματικά γρήγορα μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα, για παράδειγμα του 1965 με τις τότε αναρτήσεις και τεχνολογίας λάστιχα, οι πτώσεις είναι μέσα στο παιχνίδι και ευτυχώς ανώδυνες. Εξ ίσου εντυπωσιακό βέβαια είναι να βλέπεις μια σπανιότατη Ferrari 250 GTO του 1964 να καταδιώκει με μανία μια άλλη Ferrari και από λάθος χειρισμό του οδηγού το αυτοκίνητο να μπαίνει στο γκαζόν με μεγάλη ταχύτητα και να καταλήγει σε επαφή με τα λάστιχα, τραυματίζοντας τόσο το υπέροχα καλλίγραμμο αμάξωμα της GTO όσο και την υπερηφάνεια του οδηγού της! Πέρα, όμως, από τα απολύτου ενδιαφέροντος αγωνιστικά δρώμενα, αυτό που μένει αξέχαστο από το Goodwood Revival είναι η ατμόσφαιρα, οι εικόνες, τα χρώματα αλλά και η διαρκής εξέλιξη των πάρτι, που γεμίζουν τα αυτιά με ήχους swing, jazz, mambo, charleston. Χωρίς βέβαια να βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τις μυρωδιές και την τσίκνα από τα χάμπουργκερ και τα ξεροψημένα μπέικον συνοδεία μιας κατάξανθης lager μπύρας, που κολάζουν ακόμη και τους πιο εγκρατείς χαρακτήρες. Βλέπετε τα επιβαρυντικά της υγείας με χοληστερίνη και τριγλυκερίδια είναι αρεστά σε παγκόσμιο επίπεδο, ακόμη και αν η καταγωγή ή η σκούφια σου, όπως λέμε στην Ελλάδα, κρατά και από λόρδο.
Στο Goodwood Revival είθισται κάθε χρόνο η εκδήλωση να είναι αφιερωμένη σε κάποια προσωπικότητα του motorsport ή σε κάτι διαφορετικό που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ιστορία της αυτοκίνησης. Φέτος λοιπόν ήταν η σειρά του Fiat 500 να δώσει το «παρών» με περισσότερα από 100 αυτοκίνητα όλων των εκδόσεων του ιστορικού mini από το Τορίνο να παρελάσουν στην πίστα. Μια παλέτα από όλα τα χρώματα με τα λιλιπούτεια 500αράκια σε κλειστή ή ανοικτή έκδοση, νορμάλ ή Abarth, Giannini, Giardiniera, αλλά και στην αυστριακή έκδοσή τους σαν Steyr Puch. Ακόμη και το πολύ σπάνιο, γιατί κατασκευάστηκαν ελάχιστα και σώζονται ακόμη λιγότερα, Vignale 500 Gamine! Ήταν ένα συγκινητικό ταξίδι στον χρόνο, τότε που η Ιταλία προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί μετά την καταστροφή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και οι άνθρωποι του Gianni Agnelli σχεδίασαν ένα μικρό φτηνό αυτοκινητάκι για να πηγαίνουν οι Ιταλοί στις δουλειές τους χωρίς να ξεπαγιάζουν. Φυσικά και δεν γνώριζαν ότι με τη δημιουργία του 500 έγραφαν ιστορία.
Αναμφίβολα το να βρεθεί κανείς στο τριήμερο Goodwood Revival είναι εμπειρία ζωής, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι λάτρης ή όχι των αγώνων αυτοκινήτου και μοτοσυκλέτας. Πρόκειται για ένα μοναδικό γεγονός, το οποίο σε γεμίζει εικόνες, χρώματα και παραστάσεις που θα σε συνοδεύουν για το υπόλοιπο της ζωής σου. Άλλωστε αυτό επιβεβαιώνεται από τη διαθεσιμότητα των εισιτηρίων κάθε χρόνο. Δεν μένει ούτε ένα αζήτητο. Ο αριθμός των επισκεπτών που μπορεί να φιλοξενήσει ο χώρος είναι συγκεκριμένος και βάσει νοοτροπίας δεν πρόκειται να μπει ούτε ένας παραπάνω. Φυσικά χρόνο με τον χρόνο η φήμη του Goodwood Revival εξαπλώνεται στα πέρατα της Γης με αποτέλεσμα η ζήτηση να ξεπερνάει το μέγεθος φιλοξενίας του χώρου.
Ο λόρδος March, ο δούκας του Richmond, αναμφίβολα θα νιώθει ευτυχής, αφού κάθε χρόνο βλέπει το ταμείο να διογκώνεται και τις εισπράξεις να σπάνε ρεκόρ. Το άρωμα της εκδήλωσης παραμένει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου.
