Ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής, ο Ισπανός Carlos Sainz, επιλέχθηκε ως ο καλύτερος οδηγός ράλι στην ιστορία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι (WRC), αφού νίκησε τον Γάλλο Sebastien Loeb, εννέα φορές πρωταθλητή, σε σχετική δημοσκόπηση μεταξύ οπαδών των ράλι και ειδικών δημοσιογράφων.
Η διαδικασία
Πριν από λίγο καιρό, οι υποστηρικτές του WRC ανακοίνωσαν τη δημιουργία δημοσκόπησης στον ιστότοπό τους για να επιλέξουν τον καλύτερο οδηγό όλων των εποχών. Οι ψήφοι των φίλων των ράλι υπολογίζονταν στο 40% του αποτελέσματος σε κάθε διαδικασία play offs μεταξύ οδηγών, επιλογή και συνδυασμός που έγινε από επιτροπή έξι ειδικών δημοσιογράφων. Οι 20 οδηγοί επιλέχθηκαν με βάση τους τίτλους τους, τις νίκες στα ράλι και τα βάθρα.
Την ομάδα ειδικών δημοσιογράφων αποτελούσαν οι Julian Porter (σχολιαστής και ραδιοτηλεοπτικός παραγωγός του WRC), Marco Giordo (περιοδικό «Autosprint», Ιταλία), Reiner Kuhn («Motorsport aktuell», Γερμανία), David Evans (DirtFish, ΗΠΑ), Loic Rocci («Auto hebdo», Γαλλία) και Jose Manuel Gonzalez (WRC + All Live σχολιαστής, Ισπανία).
Πάνω από 80.000 ψηφοφόροι ψήφισαν στον τελικό. Ο Sainz κέρδισε το 57,28% των τελικών ψήφων και για να διεκδικήσει αυτή τη νίκη, ο Ισπανός έπρεπε να κερδίσει νωρίτερα τους Φινλανδούς Hannu Mikkola (πρωταθλητής το 1983) στον πρώτο γύρο και τον Tommi Makkinen (νικητής το 1996, 1997, 1998 και 1999) στα προημιτελικά.
Ο Sainz ήρθε στη συνέχεια αντιμέτωπος με τον Γάλλο Sebastien Ogier (έξι φορές πρωταθλητής μεταξύ 2013 και 2018) στους ημιτελικούς για να φτάσει στον τελικό απέναντι στον Sebastien Loeb, που είναι ο πιο επιτυχημένος οδηγός ράλι με εννέα συνεχόμενους τίτλους μεταξύ 2004 και 2012.
Ο οδηγός από τη Μαδρίτη που έχει παρατσούκλι «El Matador» στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής το 1990 και το 1992 (και οι δύο τίτλοι με την Toyota). Σύμφωνα με το WRC, υπήρξε ένας από τους «πιο σταθερούς οδηγούς του πρωταθλήματος και τερμάτισε δεύτερος ή τρίτος στο πρωτάθλημα σε εννέα περιπτώσεις». Μετά το WRC, ξεκίνησε να αγωνίζεται στο Ντακάρ που κέρδισε το 2010 (Volkswagen Touareg), 2018 (Peugeot 3008) και 2020 (Mini) και ήταν τρίτος το 2011 (Volkswagen).
Η προσφορά του στο WRC
Μεγάλη! Και δεν είναι καθόλου υπερβολή. Με την προσωπικότητά του έδωσε «πόντους» στο ανάστημα του WRC. Ήταν ένας οδηγός με άποψη, ήπιων τόνων γενικά, εκτός εαυτού σε ακραίες ψυχολογικές δοκιμασίες που του επιφύλασσε η καριέρα του, ταυτόχρονα απίστευτα λογικός στη διαχείριση του θυμού του, διπλωμάτης, όσο και ικανότατος σε επίπεδο διορατικότητας όσον αφορά τις επαγγελματικές του επιλογές. Ωστόσο, αυτό που θα αφήσει ως τεράστια παρακαταθήκη στον κόσμο των οδηγών του WRC, είναι το γεγονός ότι είναι ο πρώτος στην ιστορία του θεσμού που εξέλιξε σε απίστευτο βαθμό ουσίας αλλά και λεπτομέρειας τα συμβόλαια που υπέγραφε με τις ομάδες για τις οποίες οδηγούσε. Όχι. Δεν είχε συνδικαλιστική λογική και βάση αυτή η ενέργειά του. Το έκανε για τον εαυτό του. Πρόσεχε και απαιτούσε εντυπωσιακά σε λεπτομέρειες περιεχόμενα στους όρους των συμβολαίων του για τη δεκαετία του ’90. Ήταν αυτός που ανέβασε το επίπεδο των απαιτήσεων των οδηγών. Μετά, ακολούθησαν κι άλλοι…
Καριέρα και Ράλι Ακρόπολις
Ο Carlos Sainz, στην πλούσια καριέρα του στο WRC, οδήγησε για τις Ford, Toyota, Lancia, Subaru και Citroen. Συμμετείχε συνολικά σε 196 αγώνες, σημείωσε 26 νίκες, κέρδισε δύο παγκόσμιους τίτλους οδηγών (1990 και 1992), το πρώτο του διεθνές ράλι ήταν στην Πορτογαλία το 1987, σημείωσε την πρώτη νίκη του στο Ακρόπολις του 1990, την τελευταία νίκη του στην Αργεντινή το 2004, ενώ τελευταίος αγώνας ήταν το 50ο Ακρόπολις του 2005.
Το Ακρόπολις ήταν ένας ιδιαίτερος αγώνας για τον Ισπανό. Όχι μόνο γιατί κερδίζοντας εδώ τον πρώτο του παγκόσμιο αγώνα έβαλε τις βάσεις για μία μεγαλειώδη καριέρα, αλλά και γιατί από τις συμμετοχές του στον ελληνικό αγώνα έγινε καλύτερος τεχνικά και οδηγικά. Θα τον θυμόμαστε να έχει αυτή τη μεγαλειώδη – στα όρια της βασιλικής – εμφάνιση στις συνεντεύξεις Τύπου, να αποκαλεί την Ειδική Διαδρομή της Αναβύσσου «Mickey Mouse Stages», που έδωσε στη συνέχεια αυτή την ονομασία διεθνώς στις τεχνητές σουπερειδικές – show κοντά στις πόλεις, αλλά και να διασκεδάζει αρκούντως τις τρεις νίκες που σημείωσε στο Ράλλυ Ακρόπολις, πάντα με τον φίλο του Louis Moya στο δεξί κάθισμα: Το 1990 με Toyota Celica 4WD, το 1994 με Subaru Impreza και το 1997 με Ford Escort.
Επιμύθιο
Μπορεί κάποιοι από εμάς να θεωρήσουν τη νέα αυτή, μοναδική και σπάνια διάκριση του «El Matandor», ως ένα ακόμα δείγμα της περιφερόμενης ματαιοδοξίας του, που υπαγορεύει τη συγκέντρωση βλεμμάτων θαυμασμού στο πρόσωπό του… Την οποία απολαμβάνει ακόμα και σήμερα, με το καθιερωμένο – σημείο αναφοράς μειδίαμά του. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσουμε όλοι μας ότι το WRC έχει ανάγκη ανθρώπους με την προσωπικότητα του Ισπανού δις παγκόσμιου πρωταθλητή…
Sainz είναι αυτός!
