Σίγουρα θα έχετε διαπιστώσει ότι το χρώμα των ταξί διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, το ίδιο ισχύει στο εξωτερικό, το ίδιο και στην Ελλάδα. Όμως σε κάθε περιοχή έχουν το ίδιο χρώμα, ώστε να είναι άμεσα ορατά στους πελάτες.
Διαβάστε επίσης: Ένας Έλληνας, μία Mercedes και το ρεκόρ των 4,6 εκατ. χιλιομέτρων
Εν έτει 1981, έπειτα από υπουργική απόφαση, όλα τα οχήματα ταξί άρχισαν να βάφονται σταδιακά με κίτρινο χρώμα από γκρίζα που ήταν, ενώ το 1983 ολοκληρώθηκε η αλλαγή σε όλα τα οχήματα του λεκανοπεδίου. Πάμε να δούμε ποια είναι τα χρώματα των ταξί στις 15 μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας:
Αθήνα – Πειραιάς: Κίτρινο
Θεσσαλονίκη: Σκούρο μπλε – λευκός ουρανός
Πάτρα: Βυσσινί
Ηράκλειο: Γκρι
Λάρισα: Γκρι
Βόλος: Γκρι
Ιωάννινα: Κυπαρισσί
Τρίκαλα: Γκρι
Χαλκίδα: Βυσσινί
Σέρρες: Κίτρινο
Αλεξανδρούπολη: Κίτρινο
Ξάνθη: Κυπαρισσί
Κατερίνη: Κίτρινο
Αγρίνιο: Γκρι
Καλαμάτα: Λαδί – λευκός ουρανός
Για το τέλος, αξίζει να αναφερθούμε και σε μία ψευδή ιστορία που διαδόθηκε πριν από πολλά χρόνια σχετικά με το τότε γκρι βάψιμο των ταξί στην Αθήνα. Η ιστορία συνομωσίας αναφέρεται στο βιβλίο του Γιάννη Λογαρά, “Ιστορίες της Κίτρινης Φυλής”, και έχει ως εξής:
“Κάποτε προκηρύχθηκε πλειοδοτικός διαγωνισμός για την αγορά χρωμάτων, προκειμένου να βαφτούν τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Ένας έμπορος λοιπόν, που είχε καλές διασυνδέσεις στο υπουργείο Αμύνης, το έμαθε εγκαίρως και φρόντισε να προμηθευτεί τα απαραίτητα χρώματα για τη δουλειά αυτή. Σημειωτέον ότι τα χρώματα αυτά έχουν ειδικές προδιαγραφές λόγω της χρήσης τους στο αλμυρό νερό και λοιπά.
Μπορεί λοιπόν ο έμπορος να είχε προμηθευτεί τα σωστά χρώματα, η επιτροπή όμως που ήθελε να δώσει σε κάποιο άλλο τη δουλειά, έθεσε την τελευταία στιγμή κάποιες “άλλες” προδιαγραφές για τα χρώματα και αποφάσισε να πάρει διαφορετική μάρκα χρώμα, από άλλον δικό της προμηθευτή. Η λαμογιά έγινε τόσο άκομψα, που προκειμένου να μη ζημιωθεί ο πρώτος προμηθευτής –ο οποίος είχε και γερό πολιτικό δόντι– η κυβέρνηση πήρε την απόφαση να χρησιμοποιήσουν την μπογιά για να βάψουν τα ταξί!. Προκειμένου λοιπόν να μη ζημιωθεί ο προμηθευτής των χρωμάτων, οι ταξιτζήδες της εποχής εξαναγκάστηκαν να βάψουν τα ταξί τους γκρίζα, με δικά τους έξοδα φυσικά. Βλέπετε, στο τέλος πάντα ο απλός κόσμος πληρώνει το μάρμαρο…”
