Είναι οι γνήσιοι συνεχιστές της Lancia Stratos, ενός αυτοκινήτου που έγραψε ιστορία στις ειδικές διαδρομές. Πάμε να γνωρίσουμε την Lancia Rally 037, αλλά και την Delta S4, δύο αυτοκίνητα σταθμούς στην ιστορία της ιταλικής εταιρείας.
Alfa Romeo 155 V6 Ti DTM: Η Ιταλίδα που “ταπείνωσε” τους Γερμανούς (+video)
Ξεκινάμε από την Lancia Rally 037, η οποία κατασκευάστηκε σε μόλις 200 μονάδες μεταξύ του 1982 και του 1983. Οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της Rally 037 ξεκίνησαν το 1982 με αρκετά προβλήματα και τους Γερμανούς να κατακτούν τον τίτλο κάνοντας χρήση συστήματος τετρακίνησης. Αντίθετα η Lancia επέμεινε στην πίσω κίνηση, δίνοντας περισσότερο χρόνο στην εξέλιξη ενός πιο σύγχρονου συστήματος κίνησης σε όλους τους τροχούς, το οποίο θα εμφανιζόταν λίγο αργότερα στην Delta S4.
Παρ΄ όλα αυτά, μόλις η πισωκίνητη Rally 037 έφτασε σε ένα καλό επίπεδο αξιοπιστίας κατάφερε το 1983 να κατακτήσει τον Παγκόσμιο Τίτλο. Αυτός θα ήταν και ο τελευταίος τίτλος για πισωκίνητο αυτοκίνητο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής. Παράλληλα ο Walter Rohrl τερμάτισε στη 2η θέση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Οδηγών, ενώ ο 25χρονος τότε Miki Biasion κατέκτησε το Ευρωπαϊκό και το Ιταλικό πρωτάθλημα.
Η Delta S4 δημιουργήθηκε μεταξύ του 1985 και 1986 από τη Lancia σε συνεργασία με την Abarth. Ήταν ένα απόλυτο από κάθε άποψη αγωνιστικό αυτοκίνητο, με το οποίο και η Lancia ενέδιδε στην μετάδοση και στους 4 τροχούς. Σκοπός της Delta S4 ήταν να συνεχίσει τη νικηφόρα πορεία της Rally 037 στο θρυλικό Group B.
Κάτω από το καπό ο κινητήρας των 1.759κ.εκ. συνδύαζε μηχανικό συμπιεστή και στροβυλοσυμπιεστή καυσαερίων, με στόχο να μειωθεί η υστέρηση του Turbo στις χαμηλές στροφές. Η επίσημη τιμή για τη μέγιστη ισχύ ήταν 490 ίπποι, αν και υπήρχαν φήμες ότι το σύνολο ξεπερνούσε τους 500, κάτι που δεν είναι καθόλου απίθανο, με δεδομένο ότι 1985, όταν οι μηχανικοί της Lancia δοκίμαζαν τον κινητήρα της S4 σε ακραίες συνθήκες λειτουργίας, είχαν φτάσει τους 1.014 ίππους με πίεση 5 bar. Η Delta S4 έφερνε για πρώτη φορά στο προσκήνιο τη μέθοδο της διπλής υπερπλήρωσης, με ένα μεγάλο Turbo Kühnle, Kopp & Kausch που ξεκινούσε να λειτουργεί στις 4.500 σ.α.λ. και ένα μηχανικό συμπιεστή Volumex R18 που κάλυπτε το κενό απόδοσης στις χαμηλότερες στροφές.
Η Delta S4 έκανε άμεσα αισθητή την παρουσία της κερδίζοντας στην πρώτη επίσημη συμμετοχή της στο Ράλι RAC του 1985 στα χέρια του Henri Toivonen. Την επόμενη χρονιά ο Markku Alén με την S4 ήταν για δύο εβδομάδες οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του 1986, τίτλος ο οποίος τους αφαιρέθηκε μετά την ακύρωση της νίκης του Φιλανδού οδηγού στο Ράλι Sanremo για τεχνική παράβαση. Εκτός από τη χαμένη νίκη στο Sanremo, την ίδια χρονιά η Delta S4 κατέκτησε τρείς νίκες, στο Monte Carlo Rally με τον Toivonen, στο Ράλι Αργεντινής με τον Biasion και στο Olympus Rally των Η.Π.Α. με τον Alén. Παράλληλα το εντυπωσιακό αγωνιστικό της Lancia κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι του 1986.
Το τέλος της Delta S4 ήρθε με τραγικό τρόπο, όταν ο Henri Toivonen και ο συνοδηγός του Sergio Cresto σκοτώθηκαν μετά από έξοδο που είχαν στην 18η ειδική διαδρομή (Corte-Taverna) του Ράλι Tour de Corse του 1986, δυστύχημα που οδήγησε και στον άμεσο τερματισμό του Group Β.
