Η Porsche 962 θεωρείται ως ένα από τα πιο επιτυχημένα αλλά και καλύτερα μοντέλα των αγώνων αντοχής, ένα αγωνιστικό που δημιουργήθηκε για να διαδεχθεί την επίσης επιτυχημένη 956, την οποία και ανταγωνίστηκε στις πίστες.
Η Porsche 962 συνέβαλε αποφασιστικά στην κυριαρχία των Γερμανών στις 24 ώρες του Le Mans τη 10ετία του ’80 προσθέτοντας δύο νίκες γενικής το 1986 και το 1987 και επέκτεινε έτσι το σερί τους στις επτά συνολικά νίκες.
Διαβάστε επίσης: Αυτό είναι το “ιπτάμενο” μοτέρ της Porsche
Το πιο εντυπωσιακό ίσως στοιχείο στο “βαρύ βιογραφικό” της Porsche 962 είναι το γεγονός ότι κατάφερε να παραμείνει ανταγωνιστική στις πίστες σχεδόν μια δεκαετία μετά το ντεμπούτο της -με αρκετές μετατροπές είναι η αλήθεια. Μια διάρκεια ασυνήθιστη για συμμετοχή σε αγώνες αυτού του επιπέδου, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι πολλά από τα επιτυχημένα αποτελέσματα της ήρθαν από ιδιωτικές ομάδες.
Η πιο ξεχωριστή νίκη του εμβληματικού αγωνιστικού της Porsche είναι μάλλον εκείνη που κατέκτησε το 1994 ως Dauer 962 LM. Συμμετείχε τότε ως supercar δρόμου με όλες τις απαραίτητες αγωνιστικές μετατροπές για την κατηγορία GT1 κρύβοντας φυσικά κάτω από το εντυπωσιακό παρουσιαστικό της ένα… Group C αγωνιστικό που είχε ήδη αποδείξει την αξία του στις πίστες.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η διοργανώτρια αρχή προσπάθησε να αποκλείσει τις δύο Dauer 962 LM που είχαν προετοιμαστεί για το Le Mans εκείνης της χρονιάς έχοντας την υποστήριξη και της εργοστασιακής ομάδας της Porsche. Οι διοργανωτές δεν τα κατάφεραν και η νίκη πήγε για μία ακόμη φορά στα χέρια της Porsche χάρη σε μια τεχνική παρατυπία: στους κανονισμούς δεν είχε μπει όριο στα μοντέλα δρόμου που έπρεπε να κατασκευαστούν για να πάρει μέρος ένα supercar στον αγώνα, οπότε η… μόλις μία Dauer 962 LM που είχε κατασκευαστεί αρκούσε για να κάνει τη δουλειά. Πώς φτάσαμε όμως ως εδώ;
Διαβάστε επίσης: Η Porsche επενδύει στα ηλεκτρικά ποδήλατα και την Greyp Bikes
Προς το τέλος της αγωνιστικής της καριέρας -ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν- αρκετές ιδιωτικές ομάδες που αγωνίζονταν με Porsche 962, αλλά και κάποιοι βελτιωτές, αποφάσισαν να δημιουργήσουν εκδόσεις δρόμου που βασίζονταν σε αυτές προσθέτοντας στα αγωνιστικά όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να λάβουν τη σχετική έγκριση. Η επιτυχία της 962 στους αγώνες είχε ωθήσει και τους ιθύνοντες της γερμανικής εταιρείας σε παρόμοιες σκέψεις προς τα τέλη της 10ετίας του ’80, ωστόσο τα οικονομικά της Porsche που δεν βρίσκονταν τότε και στην καλύτερη δυνατή κατάσταση δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο.
Από τις πιο χαρακτηριστικές και εκείνη που έμελλε να συνεχίσει την αγωνιστική ιστορία της 962 ήταν η Dauer 962 LM, η μοναδική 962 δρόμου που έλαβε την επίσημη έγκριση της Porsche. Η ομάδα του Jochen Dauer χρησιμοποίησε για την μετατροπή αυθεντικά αγωνιστικά πλαίσια που είχε τότε στην κατοχή του και τα χρησιμοποιούσε σε αγώνες μέχρι που το μοντέλο των Γερμανών σταμάτησε να είναι το ίδιο ανταγωνιστικό όσο και στην αρχή της καριέρας του και ο Dauer εγκατέλειψε τους αγώνες.
Η 962 για το δρόμο έμοιαζε πάρα πολύ με την αγωνιστική. Ωστόσο ολόκληρο το ανθρακονημάτινο αμάξωμα της είχε ανασχεδιαστεί από την Lola και παρουσίαζε καλύτερη αεροδυναμική απόδοση, η ανάρτηση έφερε υδραυλικό σύστημα ανύψωσης για τις ανωμαλίες του δρόμου, μπροστά από το οδηγό υπήρχε ένας μικρός χώρος αποσκευών, ενώ χώροι για μικροαντικείμενα υπήρχαν και κάτω από τις πόρτες -όλα υποχρεωτικά για την έγκριση. Το εσωτερικό που απείχε πλέον αρκετά από εκείνο της αγωνιστικής 962 είχε επιμεληθεί η γερμανική Reinald Mattes, η οποία κατάφερε να προσθέσει με επιτυχία ένα δεύτερο κάθισμα, το σύστημα ήχου, ενώ σχεδίασε και το τιμόνι.
Όλα τα παραπάνω, μαζί με κάποιες αλλαγές που έγιναν στα φωτιστικά σώματα, ήταν αρκετά ώστε ένα πραγματικό αγωνιστικό αυτοκίνητο, να μπορέσει να πάρει τότε έγκριση για νόμιμη κυκλοφορία στο δρόμο με την Dauer 962 LM να παρουσιάζεται επίσημα στο κοινό το 1993 στο Σαλόνι της Φρανκφούρτης.
Η Dauer 962 LM ήταν ένα “διαστημικό” αυτοκίνητο δρόμου για την εποχή της και θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί και ως το πρώτο πραγματικό hypercar. Στον τομέα των επιδόσεων σίγουρα δεν έχει να ζηλέψει κάτι ακόμη και από τα σημερινά μοντέλα της υπερκατηγορίας, ενώ σε μια επικείμενη κόντρα είναι σε θέση να ντροπιάσει αρκετά από αυτά.
Μάλιστα σε ανεξάρτητες μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν το 1998, το αγωνιστικό δρόμου του Jochen Dauer και της Porsche με το flat six μοτέρ των τριών λίτρων και δύο turbo και βάρος στα 1.080 κιλά, χρειάστηκε μόλις 2,8 δευτερόλεπτα για τη διαδικασία των 0-100 χλμ./ώρα και μόλις 7,3 δεύτερα για τα 0-200 χλμ./ώρα. Η τελική ταχύτητα έφτανε παράλληλα στα 404,6 χλμ./ώρα και έδινε στην Dauer 962 LM των 730 ίππων, το τίτλο του ταχύτερου αυτοκινήτου στον κόσμο. Έναν τίτλο που κράτησε από το 1993 που παρουσιάστηκε έως και το 2007 όταν τα σκήπτρα πήρε η Bugatti Veyron.
Έπειτα από τη νίκη στο 24ωρο του Le Mans ο Dauer κατάφερε να βρει τους απαραίτητους πόρους για να συνεχίσει να κατασκευάζει το εξωτικό hypercar με 11 συνολικά Dauer 962 LM δρόμου να βλέπουν το φως της παραγωγής μεταξύ 1993 και 1997 και την τιμή της να ξεπερνά τα 1,5 εκατ. ευρώ σε σημερινή αξία. Για την ιστορία το 1993 η νίκη στις 24ώρες του Le Mans πήγε στους Yannick Dalmas, Hurley Haywood και Mauro Baldi, ενώ η δεύτερη Dauer τερμάτισε στην τρίτη θέση γενικής έχοντας οδηγούς τους Hans-Joachim Stuck, Danny Sullivan και Thierry Boutsen.
