Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος ένα αυτοκίνητο χωρίς υαλοκαθαριστήρες καθώς όλοι γνωρίζουμε το σημαντικότατο έργο που επιτελούν. Κι όμως υπήρξε και αυτή η εποχή όπου τα πρώτα τετράτροχα, αφού… απέκτησαν παρμπρίζ δεν είχαν υαλοκαθαριστήρες καθώς αυτοί δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί. Για τη δημιουργία τους έχουμε να ευχαριστούμε την Αμερικανίδα Mary Anderson που κατέθεσε το 1903 τη σχετική πατέντα για έναν “αυτόματο” (χειροκίνητο) υαλοκαθαριστήρα, έτσι ώστε ο ο οδηγός του αυτοκινήτου να μην χρειάζεται να ανοίγει το τζάμι της πόρτας για να καθαρίζει το παρμπρίζ. Η Anderson κατέθεσε την πατέντα της τρεις μήνες αργότερα από τον Robert Douglass του οποίου το σχέδιο ήταν παρόμοιο με το δικό της, αλλά για εφαρμογή σε τρένα.
Διαβάστε επίσης: Η Skoda απαντά σε ερωτήσεις για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων
Μια 15ετία αργότερα μια ακόμη γυναίκα, η Καναδή Charlotte Bridgwood εφεύρε τον ηλεκτρικό υαλοκαθαριστήρα και το 1922 η Cadillac έγινε ο πρώτος κατασκευαστής που υιοθέτησε τους υαλοκαθαριστήρες ως στάνταρ εξοπλισμό στα μοντέλα της. Οι πρώτοι καθαριστήρες για πίσω παρμπρίζ ξεκίνησαν να κάνουν την εμφάνιση τους στα αυτοκίνητα τη 10ετία του ’40, ενώ τα πρώτα συστήματα που ενεργοποιούσαν αυτόματα του καθαριστήρες όταν ενεργοποιούνταν και το πλυστικό σύστημα εμφανίστηκαν στα τέλη της 10ετίας του ’50.
Από τότε οι υαλοκαθαριστήρες έχουν εξελιχθεί και βελτιωθεί σημαντικά με μεγαλύτερη πρόοδο τα αυτόματα συστήματα ενεργοποίησης τους, αλλά παραμένουν την ίδια στιγμή πολύ κοντά στα πρώτα σχέδια.
Η Skoda αναφέρει πως οι σημερινοί καθαριστήρες, που εξελίσσονται για κάθε παρμπρίζ ξεχωριστά, περνούν από χιλιάδες ώρες εξέλιξης ώστε το αποτέλεσμα του καθαρισμού να είναι άρτιο, ενώ εξέλιξη γίνεται και σε αεροδυναμική σήραγγα με το συνολικό διάστημα να φτάνει έως και τα τρία χρόνια.
Για την κίνηση των υαλοκαθαριστήρων χρησιμοποιούνται δύο είδη ηλεκτρικού μοτέρ: ένα που λειτουργεί διαρκώς προς την ίδια φορά με τον μηχανισμό του να φροντίζει για την κίνηση του μάκτρου δεξιά-αριστερά και έναν υψηλότερου κόστους που τοποθετείται σε ακριβότερα μοντέλα και φέρει το δικό του ηλεκτρονικό κύκλωμα που του επιτρέπει να αλλάζει φορά κίνησης. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα η λειτουργία είναι πιο ήσυχη ενώ ελέγχεται με μεγαλύτερη ακρίβεια η ταχύτητα που κινείται ο βραχίονας.
Μεγάλη προσοχή στην εξέλιξη του συστήματος δίνεται και στα μπεκ που ψεκάζουν πλυστικό υγρό στο παρμπρίζ ώστε να γίνεται πλήρης εκμετάλλευση των δυνατοτήτων των υαλοκαθαριστήρων. Τα μπεκ αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος και η Skoda έχει τριών ειδών μπεκ που τα συνδυάζει ανάλογα με την εκάστοτε γυάλινη επιφάνεια και τη γωνία τοποθέτησης: ένα μπεκ τύπου “μπάλας” με κεφαλή που μπορεί να περιστραφεί και ψεκάζει το υγρό συγκεντρωτικά, ένα μπεκ με σταθερή κεφαλή και πλατύ στόμιο που ανοίγει σαν βεντάλια τον πίδακα και έναν συνδυασμό των δύο.
Πράγματα που μάλλον είναι άγνωστα στο κοινό αναφορικά με τους υαλοκαθαριστήρες είναι πως οι μεγάλοι κατασκευαστές όπως η Skoda έχουν συγκεκριμένα στάνταρ για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα τους. Οι καθαριστήρες θα πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους σωστά ακόμη και στις υψηλότερες ταχύτητες που μπορεί να κινηθεί ένα αυτοκίνητο, τα μπεκ θα πρέπει να καταλαμβάνουν όσο δυνατόν μεγαλύτερη επιφάνεια κατά τον ψεκασμό, ενώ κατά την εξέλιξη λαμβάνεται υπόψη ακόμη και ο τρόπος που ψεκάζει το μπεκ. Ο τελευταίος δεν θα πρέπει να αποσπά την προσοχή του οδηγού όταν το όχημα βρίσκεται εν κινήσει σε καμία περίπτωση.
Η Skoda συστήνει να ελέγχουμε συχνά την κατάσταση των υαλοκαθαριστήρων μας αλλά και του πλυστικού συστήματος για να μην βρεθούμε προ εκπλήξεων, ενώ καλό θα ήταν να αλλάζουμε τα μάκτρα κάθε έξι μήνες, παρόλο που στον τομέα της ανοχής δοκιμάζονται για μεγαλύτερο διάστημα.