Η απόπειρα να δημιουργήσεις εκ του μηδενός, όχι απλώς ένα καινούργιο μοντέλο, αλλά ένα καινούργιο αυτοκινητικό είδος, προϋποθέτει έμπνευση, μεγαλοφυΐα αλλά και τύχη. Το Chevrolet SSR μάλλον δεν πρέπει να διέθετε τίποτε από τα τρία, οπότε ήλθε, είδε, το είδαν και απήλθαν (οι υποψήφιοι πελάτες).
Ήταν ένα πείραμα της General Motors, το οποίο άντεξε από το 2003 έως το 2006, και ήταν εν μέρει επηρεασμένο από τη φιλοσοφία του PT Cruiser. Λίγο ρετρό, λίγο μοντέρνο, με μια καρτουνίστικη αισθητική η οποία παρέπεμπε σε καρικατούρα των hot-rod, αυτού του τόσο χαρακτηριστικά αμερικανικού φαινομένου.
Αυτό που αποπειράθηκαν να κάνουν οι σχεδιαστές του SSR ήταν να συγκεράσουν τις ιδιότητες ενός κάμπριο με σκληρή αναδιπλούμενη οροφή, με ένα ημιφορτηγό και ένα σπορ αυτοκίνητο επιδόσεων. Το αποτέλεσμα που προέκυψε ίσως να έκανε τον δρ Φρανκενστάιν να δακρύσει από συγκίνηση, αλλά το κοινό μπερδεύτηκε για το τι από όλα ήταν τελικά αυτό το αλλόκοτο Chevrolet SSR.
Κάτω από τα φουσκωτά και γεμάτα καμπύλες μέρη του αμαξώματός του, το SSR βασιζόταν στην πιο μακριά εκδοχή του πατώματος που η GM χρησιμοποιούσε για το TrailBlazer EXT. Από το 2003 έως το 2004 ο κινητήρας του SSR ήταν ο Vortec των 5,3 λίτρων, σε διάταξη V8 με απόδοση 300 ίππων. Δυστυχώς όμως για τις εντυπώσεις που προσπαθούσε να δημιουργήσει η GM, οι επιδόσεις του SSR ήταν κατώτερες των προσδοκιών.
Με 7,7 δευτερόλεπτα στο 0-100 χλμ./ώρα, το εκκεντρικό φορτηγό-κουπέ-κάμπριο δεν έβαζε φωτιά στον δρόμο, κάτι που έγινε αντιληπτό από τους αρμόδιους. Αποφασίστηκε η αντικατάσταση του Vortec με τον LS2, ο οποίος έφτανε τους 400 ίππους. Το 0-100 έπεσε στα 5 δευτερόλεπτα, οπότε το τριθέσιο – ναι, τριθέσιο – Chevrolet SSR μπορούσε επιτέλους να γοητεύσει μια πελατεία με ιδιαίτερα, έως εκκεντρικά, γούστα.
Στη σκάρτη τριετία που παρέμεινε σε παραγωγή πούλησε 24.000 μονάδες. Αρκετές για να το καταστήσουν συλλεκτικό σήμερα και μια μεγάλη αποτυχία στα χρόνια του.
