Σκεφτείτε την εποχή που τα πρώτα αεροπλάνα έκαναν τις δοκιμές τους. Στην είδηση κάποιοι σταυροκοπιούνταν, άλλοι αναφωνούσαν θαύμα – θαύμα και κάποιοι άλλοι έβλεπαν απλά το μέλλον. Σε ένα αντίστοιχο κομβικό σημείο είμαστε σήμερα και το αντικείμενο του πόθου και του φόβου είναι οι ατομικές ιπτάμενες συσκευές. Κάτι σαν το Star Wars…
Έχει φτάσει ο καιρός όπου μια ιπτάμενη συσκευή για τη μετακίνηση ανθρώπων δεν προκαλεί έκπληξη, παρά μόνο περιέργεια. Το έχουμε ακούσει αρκετές φορές, έχουμε δει και κάποιες εικόνες, όμως υπάρχει μια κομβική στιγμή που δίνει ταυτότητα και τοποθετεί χρονοδιάγραμμα: όταν ατομικές ιπτάμενες συσκευές εκτίθενται σε σαλόνια αυτοκινήτου και μοτοσυκλέτας…
Προς το παρόν η έκθεση ήταν απλώς τεχνολογίας, μέρος της οποίας είναι φυσικά και η μετακίνηση. Ανάμεσα σε κινητά τηλέφωνα, έξυπνα σπίτια και εξελιγμένες εφαρμογές εικονικής πραγματικότητας, υπήρχε και το Hoversurf S3 Drone Bike. Ένα «κάτι» που ποδήλατο δεν το λες, ούτε μοτοσυκλέτα, αυτοκίνητο ή κάτι άλλο, οπότε ας δούμε το όνομα του οχήματος του μέλλοντος: Flyke – εκ του Fly και του Bike.
Η Hoversurf είναι μια ρωσική εταιρεία που κατασκευάζει drones. Το τελευταίο της επίτευγμα είναι το Scorpion-3, ένα μονοθέσιο ηλεκτροκίνητο hoverbike που όχι μόνο δείχνει πειστικό, αλλά πετάει κιόλας. Θα μου πείτε γιατί στη στήλη του ποδηλάτου κι όχι της μοτοσυκλέτας, που δείχνει να έχει περισσότερη συγγένεια; Απλά γιατί το ποδήλατο είναι που χάνει διαρκώς την ταυτότητά του με υβρίδια και παραλλαγές μεθόδου κίνησης.
Το S-3 χρησιμοποιεί ειδικό λογισμικό που παρεμβαίνει στον χειρισμό του και την ευστάθειά του, ώστε να παρέχει ασφάλεια στον οδηγό. Ο οποίος θα πρέπει κι αυτός να αναζητήσει νέο όνομα, καθώς ούτε πιλότος μπορεί να είναι ούτε αναβάτης, ίσως droner να είναι μία εφαρμόσιμη ιδέα. Ποιος ενδιαφέρεται; Αρχικά οι υπηρεσίες Άμυνας των ΗΠΑ και η Τροχαία του Dubai! Με βάρος 150 κιλά, ταχύτητα στο έδαφος που φτάνει τα 200 χ.α.ώ. και 70 όταν βρίσκεται σε ύψος, γεμάτο κάμερες και καλούδια, έχει ήδη αρκετά για να πάρει τον δρόμο για την πραγματική ζωή.
Τελικά η γέφυρα ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα είναι ο χρόνος. Δεν αργεί η ημέρα που θα θεωρείται απόλυτα φυσιολογική και κυριολεκτική η πρόταση «θα πεταχτώ για ψώνια και μετά θα περάσω να πάρω τα παιδιά από το σχολείο» και όλα αυτά θα συμβαίνουν στο φεγγάρι…
