Κατά τη διαδικασία κατασκευής ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα σημαντικά υψηλότερες ποσότητες CO2 σε σχέση με την κατασκευή ενός παρόμοιου μεγέθους αυτοκινήτου που χρησιμοποιεί κινητήρα εσωτερικής καύσης. Το δεδομένο αυτό προκύπτει από την κατασκευή της συστοιχίας μπαταριών που τροφοδοτεί το ηλεκτρικό μοτέρ.
Διαβάστε επίσης – Έρευνα: Γιατί ακριβαίνουν τα αυτοκίνητα;
Τα υψηλότερα επίπεδα CO2 που απελευθερώνονται κατά την κατασκευή των ηλεκτρικών είναι και αυτό που απασχολεί τόσο τους υπέρμαχους των ηλεκτρικών όσο και εκείνους που πιστεύουν ακόμη στην αξία των θερμικών κινητήρων οι οποίοι ισχυρίζονται ότι τα ηλεκτρικά θα πρέπει να διανύσουν πολλές δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα για να κλείσουν την ψαλίδα και να φτάσουν στα ίδια επίπεδα CO2 με τα συμβατικά. Το τελευταίο εξαρτάται φυσικά και από τον τρόπο που παράγεται η ηλεκτρική ενέργεια που γεμίζει τις μπαταρίες τους -αν είναι δηλαδή από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή όχι.
Το Διεθνές Συμβούλιο για τις Καθαρές Μεταφορές (International Council on Clean Transportation- ICCT) είναι ένας ανεξάρτητος μη κερδοσκοπικός οργανισμός που έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ των αμιγώς ηλεκτρικών και των ηλεκτρικών που δημιουργούν ηλεκτρισμό με χρήση κυψελών υδρογόνου, θεωρώντας τα ως τη μοναδική βιώσιμη λύση για την επίτευξη των στόχων της Συνθήκης του Παρισιού και την μείωση στην αύξηση της θερμοκρασίας κάτω από δύο βαθμούς Κελσίου τις επόμενες τρεις δεκαετίες.
Για λογαριασμό της ενημερωτικής βρετανικής ιστοσελίδας inews, ο ICCT έκανε εκ νέου συγκριτική μελέτη για τα χιλιόμετρα που χρειάζεται να διανύσει ένα ηλεκτρικό μοντέλο για να γίνει πιο “καθαρό” από ένα συμβατικό, μια μελέτη που αφορά αποκλειστικά τη Μ. Βρετανία καθώς έχουν υπολογιστεί ο μέσος όρος των χιλιομέτρων που διανύει ετησίως ένα αυτοκίνητο στους βρετανικούς δρόμους αλλά και τον τρόπο που παράγεται το ηλεκτρικό ρεύμα στη χώρα.
Διαβάστε επίσης – Έρευνα: Πιο επιθετικοί και παραβατικοί οι οδηγοί μικρότερης ηλικίας
Λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψη ο ICCT αναφέρει ότι ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο με συμβατικό κινητήρα εκλύει 7,2 τόνους CO2 στην ατμόσφαιρα κατά την κατασκευή του, ενώ για ένα αντίστοιχου μεγέθους ηλεκτρικό η τιμή αυτή ανέρχεται περίπου στους 9,2 τόνους, όπως είπαμε νωρίτερα, λόγω της μπαταρίας του.
Στη Μ. Βρετανία αυτή η “υστέρηση” των ηλεκτρικών έναντι των συμβατικών χρειάζεται λιγότερο από έναν χρόνο κυκλοφορίας στο δρόμο για να εξισορροπηθεί. Για την ακρίβεια χρειάζεται να διανύσει 11.363 χιλιόμετρα, με τη μέση απόσταση που διανύει ένα καινούριο αυτοκίνητο στη Μ. Βρετανία κάθε χρόνο στα πρώτα τρία χρόνια κυκλοφορίας να φτάνει στα 16.737 χιλιόμετρα.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ICCT, σε πραγματικές συνθήκες ένα συμβατικό αυτοκίνητο απελευθερώνει 211 γραμμάρια CO2 για κάθε χιλιόμετρο κίνησης. Από την άλλη, ένα ηλεκτρικό που χρησιμοποιεί το δίκτυο ηλεκτροδότησης της Μ. Βρετανίας “απελευθερώνει” 35 γραμμάρια για κάθε χιλιόμετρο.
Η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας παίζει εδώ τον μεγαλύτερο ρόλο, με τη Μ. Βρετανία να παράγει σχεδόν τον μισό ηλεκτρισμό (43%) που χρειάζεται από ΑΠΕ. Αυτό τη στιγμή που λιγότερο από 2% της ηλεκτρικής ενέργειας στα βρετανικά νησιά παράγεται από το ένα και μοναδικό εργοστάσιο ηλεκτροδότησης λιγνίτη που έχει απομείνει.
Ο ICCT συγκρίνει επίσης τη Μ. Βρετανία με τις Η.Π.Α. και αναφέρει ότι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού για να “ισοφαρίσει” ένα ηλεκτρικό ένα παρόμοιου μεγέθους συμβατικό μοντέλο σε CO2 τότε θα πρέπει να διανύσει 22.800 χιλιόμετρα.
Μεγαλύτερου μεγέθους αυτοκίνητα που φέρουν παράλληλα και μεγαλύτερες μπαταρίες χρειάζονται να διανύσουν περισσότερα χιλιόμετρα για να αρχίσουν να επιβαρύνουν το περιβάλλον λιγότερο από τα συμβατικά μοντέλα. Σύμφωνα με τον ICCT σε έναν κύκλο ζωής 18 ετών και με ετήσιο μέσο όρο τα 13.500 χλμ., ακόμη και τα μεγαλύτερα ηλεκτρικά SUVs καταφέρνουν να παράγουν 50 τόνους CO2 λιγότερο από αντίστοιχου μεγέθους συμβατικά μοντέλα.
Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό το αντικείμενο της συζήτησης έχει ήδη στραφεί περισσότερο στις ενέργειες κάθε κράτους αναφορικά με την αξιοποίηση ΑΠΕ για την παραγωγή ηλεκτρισμού και λιγότερο στα ηλεκτρικά μοντέλα αυτά καθαυτά, που δείχνουν να υπερτερούν σημαντικά έναντι των συμβατικών αναφορικά με το ανθρακικό τους αποτύπωμα, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη όλο τον κύκλο ζωής τους.
