Όπως κάθε θέαμα που διαδραματίζεται μπροστά σε κάμερες, η εικόνα που αποκομίζει ο θεατής δεν είναι παρά μόνο η σκηνή του θεάτρου, ο χώρος που διαδραματίζεται το έργο.
Από την άλλη, για τους συντελεστές της παράστασης οι προετοιμασίες πριν τις ημέρες της προβολής αποτελούν μία διαφορετική διάσταση και στην περίπτωση του WRC, μία τέλεια ευκαιρία για καθέναν από τους εμπλεκόμενους να γνωρίσει μία χώρα, ή ακόμα μία ήπειρο, πέρα από την πατρίδα του. Αυτές είναι οι μέρες που επίσης σημαδεύονται από ιστορίες που αποτελούν εφόδια για καλή παρέα σε μία φιλική συνεύρεση.
Μία αναδρομή του νου στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ωκεανού και συγκεκριμένα στο μακρινό Μεξικό επαναφέρει θύμησες που δύσκολα ξεχνάς και συχνά αναπολείς, όταν έχεις ανάγκη από μία δόση νοσταλγίας. Τις ημέρες των δοκιμών οι δρόμοι που πρέπει να πάρουν οι ομάδες για να φτάσουν στις ειδικές διαδρομές δεν προσφέρονται για φορτηγό, οπότε ο μόνος τρόπος μεταφοράς των αγωνιστικών αυτοκινήτων, είναι να τα οδηγήσουν οι τεχνικοί με καθοδήγηση των μηχανικών στη θέση του συνοδηγού. Μην ξεχνάτε ότι τα αυτοκίνητα ράλι είναι καθ’ όλα νόμιμα για δημόσιους δρόμους.
Όπως, όμως, απομακρύνεται κάποιος από το κλεινόν άστυ στα περίχωρα της πόλης του Λεόν, που αποτελεί και βάση του ράλι, οι δρόμοι μετατρέπονται σε χωμάτινες διαδρομές χωρίς κάποια ιδιαίτερη σήμανση ή γενικότερη εφαρμογή του Κ.Ο.Κ., οπότε δεν είναι δύσκολο να πάρεις την λάθος στροφή. Η στιγμή που ένα κομβόι από αγωνιστικά σταματάει μπροστά σε ένα φουσκωτό κάστρο το οποίο έχει κλείσει τον δρόμο, αποτελώντας κομμάτι κάποιας γιορτής που διαδραματίζεται σε έναν οικισμό, δίνει έννοια στη λέξη «ταλαιπωρία». Η προσοχή των ντόπιων, επόμενο είναι να φεύγει από το φουσκωτό κάστρο και να στρέφεται στους αναπάντεχους επισκέπτες, ενώ εμείς πρέπει ξαφνικά να περάσουμε ανάμεσα από μία μικρή κοσμοσυρροή, καθισμένοι μέσα στην μικρή θορυβώδη σάουνα που έχει και έναν συμπλέκτη για τον οποίο έχεις αρχίσει να ανησυχείς.
Καθώς καταφθάνουμε σε μία κατάφυτη από κάκτους ερημική έκταση η οποία αποτελεί τον τελικό μας προορισμό, η μικρή μας ομάδα που απαρτίζεται από μηχανικούς, τεχνικούς, οδηγούς της δεύτερης κατηγορίας του πρωταθλήματος (WRC 2) καθώς και τέσσερα Ford Fiesta R5 έτοιμα να τρέξουν μανιασμένα, αποτελούν την τέλεια παραφωνία. Εικόνες βγαλμένες από γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε όπου, αντί για ζωντανά άλογα, κάτω από τα καπό βρίσκονται μερικές εκατοντάδες που δίνουν κίνηση σε ένα σειριακό κιβώτιο, δύο μπλοκέ διαφορικά και δύο ζευγάρια ελαστικών (εμπρός και πίσω) με σκληρό ή μαλακό πέλμα, ανάλογα με το πρόγραμμα δοκιμών. Οι ντόπιοι ψήστες λίγο πιο πέρα από το χώρο προετοιμασίας, έχουν απλώσει τοπική μπριζόλα στα κάρβουνα και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να μας κάνουν να λαχταράμε διάλειμμα μία ώρα αρχύτερα, καθώς η κούραση από ένα πολύωρο ταξίδι και τρία αεροδρόμια τις προηγούμενες ημέρες, είναι κάτι που δύσκολα ο οργανισμός μπορεί να αποβάλλει.
Μετά από το πρωινό σκέλος των δοκιμών έρχεται επιτέλους η ώρα του μεσημεριανού και οι στιγμές που περνάμε όλοι μας καθισμένοι γύρω από ένα τραπέζι δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από μια οικογενειακή συνεστίαση που θα έκανε ο καθένας από εμάς, εάν βρισκόταν σπίτι του. Οδηγοί, μηχανικοί και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας κάτω από ένα προσωρινά στημένο στέγαστρο να μας δροσίζει έστω και ελάχιστα από το λιοπύρι, απολαμβάνουμε το λουκούλλειο γεύμα με ανάλαφρη συζήτηση και μπόλικο γέλιο. Σε κάτι τέτοιες συνευρέσεις είναι που συνειδητοποιείς πόσοι μαζευόμαστε από τις διάφορες γωνιές του πλανήτη. Αρκεί να δει κάποιος τη σύνθεση των οδηγών: Pedro Heller (Χιλιανός), Nil Solans (Ισπανός), Gus Greensmith (Βρετανός), Marco Bulacia (Βολιβιανός), Pablo Olmos (Αργεντινός), ενώ το υπόλοιπο προσωπικό προέρχεται από διάφορες χώρες -κυρίως- της Ευρώπης, χωρίς να ξεχνάμε και τους Μεξικανούς διοργανωτές που βρίσκονται σε ετοιμότητα για οτιδήποτε χρειαστούμε.
Αυτές είναι οι στιγμές κατά τις οποίες πραγματικά χαιρόμαστε το σπορ που αντιπροσωπεύουμε, ξεπερνώντας σύνορα και γλωσσικούς φραγμούς, ενώ ο ανταγωνισμός περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στις ειδικές των ημερών που είναι να ακολουθήσουν.
Χρήστος Καλαβάς
Who is who:
Ο Χρήστος Laurence Καλαβάς γεννήθηκε το 1984 στην Αγγλία, από πατέρα Κύπριο και μητέρα Αγγλίδα. Μεγάλωσε στην Ιεράπετρα Κρήτης και την Κατερίνη, ενώ σπούδασε Μηχανολογία στο Πανεπιστήμιο του Southampton, θέλοντας να ακολουθήσει τα βήματα του ινδάλματός του, Adrian Newey. Έπειτα, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές σε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Project Management στο Πανεπιστήμιο του Surrey και ένα επιπλέον μεταπτυχιακό σε motorsport engineering στο Oxford Brookes. Από το 2014, εργάζεται στην M-Sport.
Διαβάστε τη συνέντευξη του Χρήστου, στο πλαίσιο του αφιερώματος “Διαπρεπείς Έλληνες”, που φιλοξενείται κάθε μήνα στις σελίδες του TractioN Magazine
