Οι ημερομηνίες-σταθμοί
1924: Πρώτη νίκη για μια Bentley. Η βρετανική μάρκα κέρδισε τον αγώνα πέντε φορές μέχρι το 1930 με μια ομάδα που αποτελείται από μηχανικούς αλλά και εκατομμυριούχους όπως ο Woolf Barnato και έτσι γεννήθηκε ο θρύλος των «Bentley Boys».
1929: Το μήκος του σιρκουί μειώνεται στα 16.340 χλμ, δηλαδή περίπου το σημερινό.
1930: Οι Γαλλίδες Odette Siko και η Marguerite Mareuse τερματίζουν στην έβδομη θέση με Bugatti, το καλύτερο αποτέλεσμα μέχρι σήμερα για μια αποκλειστικά γυναικεία ομάδα. Η Siko ήταν τέταρτη το 1932 με έναν άνδρα συν-οδηγό και αυτός είναι ο καλύτερος τερματισμός από μια γυναίκα σε αυτόν τον διαγωνισμό.
1931: Η νικήτρια ομάδα των Βρετανών Tim Birkin και Lord Howe διανύει περισσότερα από 3.000 χλμ σε 24 ώρες. Το ρεκόρ απόστασης είναι τώρα 5.410 χλμ και σημειώθηκε το 2010.
1936: Ο αγώνας ακυρώνεται λόγω απεργιών.
1940-1948: Οι 24 Ώρες του Λε Μαν δεν διεξάγονται λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η πίστα καταστράφηκε μερικώς και έπρεπε να ανοικοδομηθεί και να σχεδιαστεί μετά τον πόλεμο.
1949: Μια νέα ιταλική μάρκα, η Ferrari, πετυχαίνει την πρώτη της νίκη στο Le Mans και ακολούθησαν άλλες οκτώ (1954, 1958, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965). Η Ferrari δεν συμμετείχε στην κορυφαία κατηγορία που αναδεικνύει τον απόλυτο νικητή από το 1973 αλλά επιστρέφει σε αυτήν φέτος. Ο Luigi Chinetti, νικητής το 1949, είναι στα 41 του ο γηραιότερος οδηγός που κέρδισε τον αγώνα.
1951: Η Jaguar κερδίζει. Η βρετανική μάρκα θα επαναλάβει αυτό το επίτευγμα πέντε φορές, η τελευταία το 1989.
1952: είναι η σειρά της Mercedes να εγγράψει το όνομά της στη λίστα των νικητών. Ο ανταγωνισμός μεταξύ Jaguar, Mercedes, Ferrari και Aston Martin είναι έντονος κατά τη δεκαετία του 1950.
1955: Η Mercedes του Γάλλου Pierre Levegh χτυπά ένα άλλο αυτοκίνητο μπροστά από τις κερκίδες στο pit lane και διαλύεται. Η μηχανή του εκρήγνυται στη μέση των θεατών, προκαλώντας 80 θανάτους. Ο Levegh σκοτώνεται, η Mercedes αποσύρεται, αλλά ο αγώνας συνεχίζεται και τελειώνει με νίκη της Jaguar.
1960: Είναι η πρώτη από ένα σερί έξι συνεχόμενων νικών για τη Ferrari. Μια ταινία που κυκλοφόρησε το 2019, «Le Mans 1966», με τους Αμερικανούς αστέρες Matt Damon και Christian Bale, αφηγείται την πρόκληση που ξεκίνησε από τον Henry Ford ΙΙ στον Enzo Ferrari, αποτέλεσμα της οποίας είναι η νίκη της Ford το 1966, η οποία κέρδισε επίσης το 1967, 1968 και 1969.
1968: Ο αγώνας διεξάγεται τον Σεπτέμβριο λόγω των διαμαρτυριών και των πολιτικοκοινωνικών αναταραχών εκείνης της χρονιάς στη Γαλλία, γνωστών ως «Μάης του ‘68».
1969: Ο Βέλγος οδηγός Jacky Ickx αποφασίζει να περπατήσει, και να μην τρέξει όπως επιβάλλει η παράδοση, προς το αυτοκίνητό του ως διαμαρτυρία για την περίφημη εκκίνηση «ψαροκόκαλο» (αριστερά και δεξιά της πίστας σε πλάγια διάταξη), την οποία θεωρεί επικίνδυνη. Κέρδισε τον αγώνα 24 ώρες αργότερα, μόλις εκατό μέτρα μπροστά. Ο Icks κέρδισε το 24 Hours of Le Mans έξι φορές συνολικά.
1970: Η πρώτη νίκη της Porsche. Ο Γερμανός κατασκευαστής κατέκτησε το Le Mans 19 φορές συνολικά, και κατέχει το ρεκόρ του πολυνίκους κατασκευαστή.
1972: Η γαλλική μάρκα Matra εγκαινιάζει μια σειρά από τρεις συνεχόμενες νίκες. Ο Βρετανός Graham Hill, ο οποίος κέρδισε τον αγώνα εκείνη τη χρονιά με τον Γάλλο Henri Pescarolo, είναι ο μόνος οδηγός που πέτυχε το «τριπλό στέμμα» (τις 24 Ώρες του Λε Μαν, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1 και το Indianapolis 500).
1990: Η ευθεία Hunaudieres, μήκους 5,5 χλμ., κόβεται με δύο «σικέιν» για να επιβραδύνουν τα αυτοκίνητα. Το 1988, ένα γαλλικό αυτοκίνητο, το WM-Peugeot, ξεπέρασε εκεί για πρώτη φορά τα 400 χ.ά.ώ. (για την ακρίβεια 407 χ.ά.ώ.).
1996: Ο Αυστριακός Alex Wurz γίνεται ο νεότερος νικητής του τεστ, σε ηλικία 22 ετών. Το κέρδισε ξανά το 2009.
1997: Ο Δανός Tom Kristensen πετυχαίνει την πρώτη από τις εννέα νίκες του, ρεκόρ για οδηγό.
1998: Η Mercedes επιστρέφει, για πρώτη φορά μετά την τραγωδία του 1955. Τα αυτοκίνητά τους απογειώνονται κυριολεκτικά από την άσφαλτο με πλήρη ταχύτητα λόγω αεροδυναμικής βλάβης το 1999 και αποσύρονται από τον αγώνα.
2000: Ένας άλλος Γερμανός κατασκευαστής, η Audi, ξεκινά ένα σερί 13 νικών, μέχρι το 2014. Μόνο η Peugeot το 2009 μπορεί να το διακόψει. Η νικήτρια Bentley το 2003 είναι πραγματικά ένα επανασχεδιασμένο Audi, μια και η βρετανική μάρκα ανήκει πλέον στην Audi.
2006: Η Audi θριαμβεύει στο Le Mans, για πρώτη φορά με ένα πετρελαιοκίνητο μονοθέσιο, που τότε θεωρούνταν τεχνολογία του μέλλοντος.
2018: Μετά από τρία χρόνια νικών της Porsche (2015, 2016, 2017), είναι η σειρά της Toyota να σημειώσει πέντε συνεχόμενες νίκες (2018, 2019, 2020, 2021, 2022). Οι υβριδικοί κινητήρες (καυσίμου/ηλεκτρισμού) διαδέχθηκαν το ντίζελ.
2020: Λόγω της πανδημίας covid-19, ο αγώνας γίνεται κεκλεισμένων των θυρών και διεξάγεται τον Σεπτέμβριο. Το 2021 έγιναν δεκτοί μόνο 50.000 άτομα, στον αγώνα που έγινε τον Αύγουστο.
2023: Είναι η εκατονταετηρίδα των 24 Ωρών του Λε Μαν (91η έκδοση). Η δημιουργία μιας νέας κατηγορίας, αυτής των Hypercars, προσελκύει τα μεγάλα ονόματα του χώρου του αυτοκινήτου, όπως η Porsche, η Ferrari, η Toyota, η Peugeot και η Cadillac, σε μια πίστα που έχει πλέον μήκος 13.626 χλμ. Για πρώτη φορά ο αγώνας διεξάγεται σε πλήρη δυναμικότητα, με αναμενόμενο κοινό 400.000 ατόμων.
Στατιστική και πολυνίκες
Ο Δανός Tom Kristensen έχει κερδίσει τη διοργάνωση εννέα φορές, περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο διαγωνιζόμενο. Ο Jacky Ickx, ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ, είναι δεύτερος με έξι νίκες και οι Derek Bell, Frank Biela και Emanuele Pirro είναι τρίτοι με πέντε νίκες έκαστος. Ο Kristensen πέτυχε επίσης ένα ρεκόρ έξι νίκες διαδοχικά από τις εκδόσεις του 2000 έως το 2005. Ο Hurley Haywood είχε τη μεγαλύτερη αναμονή μεταξύ της πρώτης του νίκης στο Le Mans και της τελευταίας του. Κέρδισε για πρώτη φορά το 1977 και κέρδισε για τελευταία φορά το 1994, σε διάστημα 17 ετών και 5 ημερών. Ο Alexander Wurz περίμενε το μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ της πρώτης νίκης του στη διοργάνωση του 1996 και της δεύτερης νίκης του -μετά από 12 χρόνια, 11 μήνες, 29 ημέρες αργότερα- στην έκδοση του 2009. Ο Luigi Chinetti είναι ο γηραιότερος νικητής του Le Mans. Ήταν 47 ετών, 11 μηνών και 9 ημερών όταν κέρδισε τη διοργάνωση του 1949. Ο Wurz είναι ο νεότερος νικητής της εκδήλωσης. Ήταν 22 ετών, 4 μηνών και 1 ημέρας όταν κέρδισε τον αγώνα του 1996. Σε εεθνικό επίπεδο το ρεκόρ με 33 νίκες έχει το Ηνωμένο Βασίλειο, ακολουθούμενο από τη Γαλλία με 29 και τη Γερμανία με 19. Συνολικά τέσσερις χώρες έχουν βγάλει μόνο έναν νικητή.
Η Porsche έχει κερδίσει τους περισσότερους αγώνες ως κατασκευαστής με 19 νίκες από την πρώτη της το 1970. Η Audi είναι η δεύτερη με 13 νίκες και η Ferrari είναι τρίτη με 9 νίκες. Η Porsche πέτυχε επίσης τις περισσότερες συνεχόμενες νίκες με επτά διαδοχικές νίκες από το 1981 έως το 1987. Η Joest Racing είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα αγώνων με 13 νίκες και το Audi R8 είναι το καλύτερο όχημα που κέρδισε αγώνες με πέντε νίκες.
Μέχρι πέρυσι στον αγώνα 24 Hours of Le Mans, υπήρξαν 140 νικητές οδηγοί από 20 μεμονωμένες χώρες και 25 νικητές κατασκευαστές που εκπροσωπούν 7 διαφορετικά έθνη στις 90 εκδόσεις του αγώνα. Οι δύο πρώτοι νικητές ήταν ο André Lagache και ο René Léonard το 1923, και ο πιο πρόσφατος οδηγός που πέτυχε την πρώτη του νίκη ήταν ο Ryo Hirakawa το 2022. Τα περισσότερα χρόνια μέχρι το 1985 είχαν κερδίσει δύο οδηγοί ανά συμμετοχή πριν oi τρεις συμμετέχοντες ανά αυτοκίνητο γίνει ο κανόνας από το 1985 και μετά. Ο Timo Bernhard, ο Romain Dumas και ο Mike Rockenfeller σημείωσαν το ρεκόρ της μεγαλύτερης απόστασης που διένυσε μια ομάδα νικήτρια αγώνα, οδηγώντας 5.410.713 χλμ και ολοκληρώνοντας 397 γύρους με ένα Audi R15 TDI plus το 2010. Ο Frank Clement και ο John Duff κατέχουν το ρεκόρ για τη μικρότερη απόσταση που κάλυψε μια νικηφόρα ομάδα, συμπληρώνοντας 120 γύρους και 2.077,34 χλμ μοιράζοντας ένα Bentley 3 Liter Sport το 1924.
Οδηγοί
Tom Kristensen 9, Jacky Ickx 6, Derek Bell 5, Frank Biela 5, Emanuele Pirro 5, Olivier Gendebien 4, Henri Pescarolo 4, Yannick Dalmas 4, Sebastien Buemi 4, Woolf Barnato 3, Luigi Chinetti 3, Phil Hill 3, Hurley Haywood 3, Klaus Ludwing 3, Al Holbert 3, Allan McNish 3, Rinaldo Capello 3, Marco Werner 3, Marcel Fassler 3, Andre Lotterer 3, Benoit Treluyer 3, Brendon Hartley 3, Kazuki Nakajima 3
Κατασκευαστές
Porsche 19, Audi 13, Ferrari 9, Jaguar 7, Bentley 6, Toyota 5, Alfa Romeo 4, Ford 4, Matra-Simca 3, Peugeot 3, Lorraine-Dietrich 2, Bugatti 2, Aston Martin 1, BMW 1, Chenard & Walcker 1, Delahaye 1, Lagonda 1, Mazda 1, Mazda 1, McLaren 1, Mercedes 1, Mirage 1, Renault-Alpine 1, Rondeau 1, Sauber-Mercedes 1, Talbot-Lago 1
Το τρόπαιο
Στον κάθε νικητή του αγώνα σε επίπεδο γενικής κατάταξης απονέμεται με ένα βαρύτιμο όσο και εξόχως εντυπωσιακό τρόπαιο που φέρει το έμβλημα της διοργάνωσης και το λογότυπο της ACO που προτάθηκε από τον αθλητικό διευθυντή Jean-Pierre Moreau το 1993. Όλοι οι κατασκευαστές που έχουν κερδίσει τρεις φορές διαδοχικά διατηρούν μόνιμα το τρόπαιο. Από το 1991, με πρωτοβουλία ενός άνδρα ονόματι Bernard Warain, ένα σετ των ποδιών, των χεριών και της υπογραφής του νικητή οδηγού λαμβάνεται πριν από τον αγώνα του επόμενου έτους και τοποθετείται σε μια μπρούτζινη πλάκα σε σχήμα τροχού αυτοκινήτου που τοποθετείται στο πεζοδρόμιο, στην περιοχή Saint Nicholas του Le Mans.
Το επετειακό τρόπαιο που θα απονεμηθεί φέτος, είναι ένα σχεδιασμένο από την αρχή γλυπτό που αναπαριστά τμήμα της πίστας του Le Mans που ανεβαίνει προς την κορυφή, ενώ η πάνω πλευρά είναι χρυσή (λόγω των 100 χρόνων) και η κάτω πλευρά της στριφογυριστής λωρίδας είναι μαύρη για να αναπαριστά την νυχτερινή διάρκεια του αγώνα! Στο τρόπαιο είναι αναγεγραμμένα τα ονόματα όλων των νικητών.
