Η Ferrari 250 GTO θεωρείται αυτή τη στιγμή το πιο εμβληματικό μοντέλο των Ιταλών με τους συλλέκτες να προσφέρουν “γη και ύδωρ” για να την αποκτήσουν και να την έχουν φέρει στην κορυφή των κλασικών και μη μοντέλων αναφορικά με την αξία της. Τι είναι όμως αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή τότε αλλά και σήμερα; Πάμε να δούμε μαζί αυτά που έχτισαν τον θρύλο της 250 GTO, με λίγα λόγια.
Διαβάστε επίσης: Το σχήμα της θρυλικής Ferrari 250 GTO δεν ανήκει πλέον στη Ferrari!
-Κατασκευάστηκε μεταξύ 1962-1964 για να συμμετέχει η Ferrari σε αγώνες Grand Touring στην κατηγορία 3 και να κερδίσει και άλλες μεγάλες κυρίες της αυτοκίνησης όπως την Jaguar E-Type. Μόλις 36 ήταν οι 250 GTO που κατασκευάστηκαν συνολικά σε αυτό το διάστημα. Τρεις ακόμη παρήχθησαν με μεγαλύτερης χωρητικότητας κινητήρα στα τέσσερα λίτρα.
-Το “250” αναφέρεται στα κυβικά εκατοστά για καθένα από τους 12 κυλίνδρους και το “GTO” είναι τα αρχικά για το Gran Turismo Omologato.
-Το αμάξωμα των 250 GTO είναι κατασκευασμένο εξολοκλήρου από αλουμίνιο με τις 33 πρώτες να έχουν το ίδιο, ενώ οι επόμενες τρεις ανήκουν στη σειρά που ανασχεδίασε ελαφρώς ο Pininfarina με το αμάξωμα να κατασκευάζεται από τον Scaglietti, αλλαγές που δέχτηκαν και τέσσερις ακόμη προγενέστερες 250 GTO.
-Αποτελεί δημιουργία του Giotto Bizzarrini με τον Ιταλό να βελτιώνει το πλαίσιο αλλά και την αεροδυναμική της 250 GT SWB που είχε ως βάση για τη GTO. Ο Bizzarrini δεν τελείωσε τη GTO καθώς ο Ferrari τον απέλυσε το 1962, μαζί με μια ομάδα μηχανικών λόγω διαφωνιών. Το έργο της αποπεράτωσης ανέλαβαν ο μηχανικός Mauro Forghieri και ο σχεδιαστής Sergio Scaglietti. Ο τελευταίος έβαλε τη σφραγίδα του στην τελική μορφή της 250 GTO διαμορφώνοντας απευθείας το μέταλλο, όπως αναφέρουν και οι Ιταλοί, χωρίς να σχεδιάσει κάτι πρώτα στο χαρτί…. Όπως καταλαβαίνετε πολλά είναι τα θρυλικά ονόματα που έβαλαν το χέρι τους σε αυτό το μοναδικό αυτοκίνητο, αλλά μοναδικές είναι και οι ιστορίες που το ακολουθούν.
-Το ασυνήθιστο για την εποχή ρύγχος της 250 GTO της έδωσε το παρατσούκλι “Το Τέρας” κατά τα αρχικά στάδια εξέλιξης της, παρόλο που σήμερα θεωρείται ως ένα από τα ομορφότερα αυτοκίνητα (αν όχι ΤΟ) όλων των εποχών. Ο Τύπος της εποχής την αποκαλούσε “Ο Μυργηγκοφάγος”, λόγω των ανοιγμάτων στο ρύγχος για την ψύξη του μοτέρ και των φρένων, το οποία μπορούσαν να καλυφθούν.
-Η 250 GTO έφερε τον θρυλικό δωδεκακύλινδρο κινητήρα Colombo των τριών λίτρων, ό,τι πιο hi-tech υπήρχε για τις Ferrari δρόμου εκείνη την εποχή που μπορούσαν να τρέξουν και σε αγώνες. Το αλουμινένιο μοτέρ είχε αποδείξει την αξία του και με νίκη στο Le Mans, κάτω από το καπό της 250 Testa Rossa. Απέδιδε περί τους 300 ίππους και 300 Nm ροπής στις 7.500 και 5.500 σ.α.λ. με την ειδική απόδοση στους 102 ίππους/λίτρο να εντυπωσιάζει και σήμερα. Το κιβώτιο ήταν 5τάχυτο και με βάρος χωρίς υγρά στα μόλις 880 κιλά η Ferrari ανακοίνωνε 0-100 χλμ./ώρα σε μόλις 2,9 δευτερόλεπτα και τελική 280 χλμ./ώρα.
-Ο Enzo Ferrari επέλεγε προσωπικά τους αγοραστές της 250 GTO, κάτι που στις Η.Π.Α. γινόταν από τον Luigi Chinetti, πρώην οδηγό αγώνων, έμπιστο του Commendatore και για πολλά χρόνια αποκλειστικό εισαγωγέα Ferrari στις Η.Π.Α.
Διαβάστε επίσης: Αυτά είναι τα 10 ακριβότερα αυτοκίνητα στον πλανήτη (+video)
-Οι αγωνιστικές επιτυχίες ήρθαν με το “καλημέρα” με τη Ferrari να κερδίζει το διεθνές πρωτάθλημα GT, στην κλάση άνω των δύο λίτρων, κάτι που έκανε ξανά το 1963 και 1964. Από το τιμόνι της πέρασαν τεράστιοι οδηγοί, όπως ο τότε πρωταθλητής F1 Phil Hill αλλά και ο αξέχαστος Stirling Moss, με νίκες σε μεγάλους αγώνες όπως το Tour de France της εποχής.
-Καμία από τις Ferrari 250 GTO που υπάρχουν δεν είναι ακριβώς ίδιες, ούτε τα αναβαθμισμένα μοντέλα μεταξύ τους. Αυτό οφείλεται στις μικρές μετατροπές που πραγματοποιούνταν είτε από το ίδιο το εργοστάσιο κατά τη διάρκεια της παραγωγής λόγω μικρών αναβαθμίσεων και από τις εξατομικευμένες αλλαγές που έκαναν οι αγωνιστικές ομάδες. Μικρές αλλαγές γίνονταν επίσης λόγω ατυχημάτων κατά τη διάρκεια αγώνων και την επισκευή που γινόταν έπειτα τόσο από τη ίδια τη Ferrari, από την καροτσερία του Scaglietti, αλλά και από άλλους Ιταλούς κατασκευαστές αμαξωμάτων.
-Η 250 GTO ήταν ένα από τα τελευταία αγωνιστικά με τον κινητήρα εμπρός που ήταν ανταγωνιστικά σε υψηλό επίπεδο, όταν οι άλλοι κατασκευαστές σπορ αυτοκινήτων άρχισαν να τοποθετούν το μοτέρ στο κέντρο. Παρά τις αγωνιστικές της επιτυχίες δεν κατάφερε να κερδίσει τη γενική στο Le Mans.
-Μετά την απόσυρση τους από τους αγώνες, στα τέλη της 10ετίας του ’60 και στις αρχές της 10ετίας του ’70, οι 250 GTO αντάλλαζαν χέρια στο μισό της αρχικής τους αξίας στις Η.Π.Α. H χαμηλότερη τιμή που καταγράφηκε ποτέ ήταν τα 2.500 δολάρια (!) με αρχική τιμή τα 18.000- περί τα 130.000 ευρώ σε σημερινές τιμές. Αυτό άρχισε να αλλάζει δραματικά από τα μέσα των 80s, όταν το κοινό άρχισε να αναγνωρίζει εκ νέου την αξία της και να την χαρακτηρίζει ως το μοντέλο που αντικατροπτίζει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο αυτά που πρεσβεύει η Ferrari.
-H αξία της 250 GTO έφτασε σε νέα επίπεδα ρεκόρ το 2018 όταν μια του 1963 άλλαξε χέρια αντί του ιστορικού ποσού των 58 εκατ. ευρώ, το υψηλότερο που έχει δοθεί μέχρι σήμερα για αυτοκίνητο στην ιστορία των τεσσάρων τροχών.
-H Ferrari 250 GTO είναι το μοναδικό αυτοκίνητο στην Ιταλία που έχει αναγνωριστεί επίσημα από δικαστήριο της γειτονικής χώρας ως έργο τέχνης. Είναι επίσης η τελευταία Ferrari παραγωγής την οποία μπορούσες τότε να χρησιμοποιείς καθημερινά και έπειτα να παίρνεις μέρος σε αγώνες, χωρίς καμία μετατροπή.
